Ανασκόπηση 2013: Post-Rock

Κάθε χρόνο και λιγότερα... Αυτό ισχύει πλέον στον χώρο του Post-Rock. Κάτι όχι απαραίτητα κακό, μιας και τα τελευταία χρόνια πήξαμε στις μέτριες κυκλοφορίες και σε έναν ακανόνιστο όγκο νέων μπαντών που παίζουν τα ίδια και τα ίδια. Έτσι λοιπόν, σε μια σχετικά φτωχή χρονιά από κυκλοφορίες και αξιόλογα συμβάντα, ακούσαμε μερικούς από τους πιο όμορφους δίσκους της χρονιάς από μια σκηνή που παρότι αργοπεθαίνει συνεχίζει να εντυπωσιάζει με όσα μέσα της έχουν απομείνει. Ερχόμαστε λοιπόν να σας θυμίσουμε και να καταγράψουμε ό,τι θεωρούμε καλύτερο και άξιο αναφοράς για το 2013.

Dead or Alive...

Είθισται τα νέα να ξεκινούν με δυσάρεστες ειδήσεις. Έτσι κι εμείς δεν θα μπορέσουμε να το αποφύγουμε. Δυστυχώς ο μπασίστας των Αμερικανών Caspian έφυγε από τη ζωή εντελώς ξαφνικά. Τα τραγικά νέα συνοδεύτηκαν από την κυκλοφορία του καινούργιου τους EP, "(Hymn For) The Greatest Generation" και από ανακοίνωση για δύο εμφανίσεις τον Γενάρη στην χώρα μας. Από την άλλη μεριά, η μπάντα που αναγεννήθηκε φέτος (Sigur Ros), έπαιξε εντυπωσιακά μέσα σε μια σπηλιά, στα πλαίσια των Empty Space Live Sessions, της γαλλικής ιστοσελίδας La Blogotheque το κομμάτι "Hrafntinna" από τον φετινό τους δίσκο. Σε άλλα ευχάριστα πρέπει να αναφέρουμε ότι στις 21 Ιανουαρίου αναμένεται να κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος των Mogwai ονόματι "Rave Tapes". Λίγες μέρες νωρίτερα θα κυκλοφορήσει και το "Shelter", ο τέταρτος δίσκος των Γάλλων Alcest, οι οποίοι είναι γνωστοί για την ατμοσφαιρική μίξη του black metal με το post-rock. Ακόμα μία ανακοίνωση αφορά τον νέο δίσκο των Βρετανών Blueneck, οι οποίοι το συνόδευσαν με την κυκλοφορία νέου κομματιού ονόματι "Sirens".

Οι ιδιαιτέρως αγαπητοί στη χώρα μας, Crippled Black Phoenix, αφού ανακοίνωσαν μετά την αποχώρηση του John E Vistic ότι το κενό της θέσης στα φωνητικά θα καλύψει ο Σουηδός Daniel Anghede, αποκάλυψαν και τον τίτλο του νέου τους άλμπουμ καθώς και την ημερομηνία κυκλοφορίας του. Το "White Light Generator", λοιπόν, θα κυκλοφορήσει στις 17 Μαρτίου του 2014 και αναμένουμε να δούμε αν αυτήν τη φορά η πλάστιγγα θα γείρει προς το post-rock ή το prog rock. Επιπλέον, δεν έλειψαν από τα νέα μας οι Τεξανοί Explosions In The Sky, οι όποιοι κυκλοφόρησαν το soundtrack της ταινίας "Prince Avalance". Όσον αφορά τους λατρεμένους Yndi Halda, τα νέα από το στρατόπεδό τους αφήνουν να εννοηθεί ότι ίσως ακούσουμε επιτέλους νέα δουλειά από αυτούς μέσα στο 2014 και εμείς τους πιστεύουμε, όσο πολύ και αν έχει τραβήξει αυτή η κατάσταση... Τέλος, παρότι ο Καναδάς, σίγησε αυτή την χρονιά, ευχάριστα ακούγεται ότι τέλος Ιανουαρίου αναμένεται να κυκλοφορήσει ο καινούργιος δίσκος των A Silver Mt. Zion με τίτλο "Fuck Off Get Free We Pour Light On Everything".

Αξίζει να ρίξετε μια ματιά σε μια όμορφη κουβέντα του Ιάσονα με την Elizabeth των Midas Fall και φυσικά στη συνέντευξη των Long Distance Calling, οι οποίοι τελικά θα μας επισκεφτούν τον ερχόμενο Μάρτιο.

This Messiah Needs Watching

Στις κυκλοφορίες των δυνατών χαρτιών του post-rock, ξεχώρισε σίγουρα το πολύ δυνατό comeback των Ισλανδών πρωτοπόρων του είδους, Sigur Ros. Μόλις έναν χρόνο μετά το "Valtari", κυκλοφόρησαν το κατά πολύ καλύτερο "Kveikur", το οποίο έρχεται να πάρει θέση ως μία από τις πιο βαριές και ταυτόχρονα ποιοτικές στιγμές της δισκογραφίας τους. Φέτος είχαμε, επίσης, κυκλοφορίες soundtrack από δύο εκ των παραδοσιακών δυνάμεων του χώρου: Εν αναμονή του καινούργιου δίσκου που θα βγάλουν το 2014, οι Mogwai κυκλοφόρησαν το soundtrack "Les Revenants", το οποίο ακούγεται στην γαλλική ομώνυμη σειρά. Σε παρόμοιο μοτίβο, οι Explosions In The Sky διακόσμησαν με την όμορφη μουσική τους την φετινή ταινία "Prince Avalanche" και μας παρέδωσαν και αυτοί το ομώνυμο soundtrack.

Οι God Is An Astronaut κυκλοφόρησαν τον έβδομο δίσκο τους, "Origins", στο κλασικό τους ύφος με τις εναλλαγές κορυφώσεων-ήρεμων στιγμών. Χωρίς να κάνουν τη διαφορά (όπως παλιότερα) διατηρούνται στις ποιοτικότερες μπάντες του είδους. Οι 65daysofstatic συνεχίζουν να πατούν λιγότερο στο post-rock και περισσότερο στην ηλεκτρονική μουσική, με το "Wild Light" να ικανοποιεί τους οπαδούς τους. Οι Russian Circles, για ακόμη μια φορά «βαράνε» με το δυνατό post-rock τους και με το "Memorial" αποδεικνύουν γιατί είναι ένα από τα συγκροτήματα που ξεχώρισαν στο χώρο με το πρώτο τους σκίρτημα. Σε ποιο σκοτεινά/βαριά μονοπάτια, οι έμπειροι Γιαπωνέζοι Boris μάς παρέδωσαν έναν υπέροχα υποβλητικό δίσκο ονόματι "Präparat", ενώ οι Pelican, τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία τους δουλειά, κυκλοφόρησαν το "Forever Becoming", το οποίο δεν εντυπωσίασε αλλά επιβεβαίωσε ότι ξέρουν ακόμα πώς να μπολιάζουν τις Mogwai με τις Neurosis επιρροές στην instrumental μουσική τους.

Sigur Ros - "Brennisteinn" (video)

Branches On The Arrow Peak Revelation

Προχωρώντας σε λοιπούς δίσκους άξιους αναφοράς, βρίσκουμε το "The Flood Inside" με το οποίο οι Long Distance Calling καλωσόρισαν τον πρώτο μόνιμο τραγουδιστή της καριέρας τους και επιβεβαίωσαν ότι είναι άνετα στα κορυφαία post-rock συγκροτήματα της νέας γενιάς. Μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες του είδους ήταν το "Field Of Reeds" των These New Puritans με συμμετοχή πάνω από 38 session μουσικών και αποτέλεσμα που ανταποκρίνεται με περισσή ευκολία στις προσδοκίες. Οι πρωτοπόροι του midwest emo που εδώ και καιρό το έχουν ρίξει στο post-rock με indie χροιά, The Appleseed Cast, έβγαλαν ένα πολύ όμορφο άλμπουμ που ακούγεται «μονορούφι» από την αρχή μέχρι το τέλος του.
Σε πιο math rock μονοπάτια, οι And So I Watch You From Afar μας παρουσίασαν το πολύπλοκο, αλλά ταυτόχρονα εθιστικό, "All Hail Bright Futures". Οι Πολωνοί Tides From Nebula συνεχίζουν να βγάζουν καλές δουλειές με το "Eternal Movement" αλλά δεν δείχνουν ικανοί να κυκλοφορήσουν το magnum opus τους μέχρι στιγμής. Οι Σουηδοί Ef με το "Ceremonies" δεν σταματούν το σερί μελωδικών post-rock ηχοτοπίων. Οι Midas Fall, μετά το εντυπωσιακό ντεμπούτο τους, επανήλθαν με το "Wilderness", επιτρέποντάς μας να παρακολουθήσουμε από πρώτο χέρι την εξέλιξη ενός πραγματικά ταλαντούχου συγκροτήματος. Λοξοδρομώντας λίγο, την έκπληξη με την παρουσία του εδώ θα κάνει ο Anders Bjorler των ιστορικών death metallers At The Gates, ο οποίος κυκλοφόρησε το εκπληκτικό "Antikythera", ενώ πηγαίνοντας σε πιο ηλεκτρονικά και πειραματικά σοκάκια, βρίσκουμε τους εξαιρετικούς Teeth Of The Sea να επαναπροσδιορίζονται για ακόμη μια φορά με ένα εντυπωσιακό άλμπουμ. Για το τέλος, όποιος ψάχνεται εις βάθος με το είδος, ας στρέψει το βλέμμα του και στις φετινές κυκλοφορίες των Kinski και Dorena.

Long Distance Calling - "Ductus" (video)

The end is the beginning...

Μικρή αναφορά στους Jesu, thisquietarmy, Aidan Baker και Guapo οι οποίοι δυστυχώς έφτιαξαν δίσκους χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση και άφησαν άσχημες εντυπώσεις σε σχέση με τα ονόματά τους. Δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν αξιόλογες δουλειές τους του παρελθόντος και ειδικότερα ο κύριος Broadrick, παρότι ήρθε πιο κοντά από ποτέ στο post-rock, δεν κατάφερε να ξεπεράσει τις προσδοκίες μας. Ευτυχώς που γεννηθήκαν οι Eight Bells και το ντεμπούτο τους, "The Captain's Daughter", δείχνει ότι παρότι το είδος περνάει διάφορα κύματα, ακόμα ξεπετάγονται ελπιδοφόρα συγκροτήματα.

Mets

Στην εγχώρια σκηνή, ακόμα πιο φτωχά τα πράγματα. Οι Gravitysays_i μας κέρασαν νέο κομμάτι με όνομα "Cry-Out". Οι Afformance μας καλόμαθαν με νέο EP και τον δίσκο "Affection" και μας απέδειξαν ότι η έμπνευσή τους καλά κρατεί. Αρχές τους έτους, οι we.own.the.sky κυκλοφόρησαν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά συγκεντρώνοντας τέσσερα πανέμορφα κομμάτια τους στο EP "The Glass / Nails", δείχνοντας ότι είναι ικανοί για πραγματικά φοβερά πράγματα στο μέλλον. Τέλος, θα αναφέρουμε το πιο αξιόλογο ελληνικό πόνημα, ονόματι "Mets" από τους No Clear Mind, που, αφού τα είπαν όλα στον Γιάννη Βόλκα, μας χάρισαν ελπίδες και πανέμορφες μουσικές.

Sludgy vibes!

Μαζί με τους Pelican και λίγο παραπέρα, όσον αφόρα τον ήχο, αξίζει σε αυτή την ανασκόπηση να κάνουμε μια πολύ σύντομη αναφορά σε δίσκους που απευθύνονται μεν σε πιο metal αυτιά, αλλά είναι τόσο κοντά και κατέχουν τόσα πολλά post-rock στοιχεία, που κάθε οπαδός του είδους μπορεί να εκτιμήσει και μετέπειτα να αγαπήσει. Ο άστοχος όρος post-metal θα ταίριαζε κάπως εδώ, αλλά οι παρακάτω μπάντες ουσιαστικά μπλέκουν ένα όμορφο και ατμοσφαιρικό sludge metal με διάφορα παρακλάδια experimental, progressive και post-rock μουσικών ειδών, όπως ακριβώς αναφέραμε και στον ανάλογο οδηγό μας. Πρώτο και καλύτερο το "Memorial" των τεράστιων Russian Circles. Φιγουράρει στην κορυφή μακριά από τα υπόλοιπα. Τρομακτική εντύπωση έκανε το "Tocsin" των Year Of No Light. Μοναδικές δουλειές είχαμε και από τους Cult Of Luna, Mouth Of The Architect και The Ocean. Οι Light Bearer και οι Steak Number Eight στα πιο βαριά και τέλος οι Intronaut με τον πιο προοδευτικό δίσκο του είδους.

Russian Circles - "Burial" (video)

This Is A Sight We Had One Day From The High Mountain

Οι συναυλίες από ξένα post-rock συγκροτήματα δεν διατηρήθηκαν στην πυκνότητα άλλων ετών εξαιτίας της κρίσης και λόγω του ότι ένα μικρομεσαίο γκρουπ συνήθως «μπαίνει μέσα» από ένα ταξίδι στο νότιο άκρο της Ευρώπης. Ωστόσο, δεν μπορούμε να πούμε ότι μείναμε παραπονεμένοι, καθότι είχαμε τα τυχερά μας, προεξεχόντων των live που θα αναφερθούν ευθύς αμέσως. Η συναυλία των Mono ήταν σίγουρα η σημαντικότερη της χρονιάς στον χώρο. Έρχονταν με ένα σερί δύο εκ των καλύτερων post-rock δίσκων των τελευταίων δέκα ετών και μας ταξίδεψαν στα ονειρικά τους ηχητικά μονοπάτια. Εκπληκτική και η συναυλία των Maserati, το υλικό των οποίων εκτοξεύτηκε σε υψηλότερα επίπεδα χάρη στην εντυπωσιακή και δυναμική τους απόδοση στο σανίδι. Επίσης, μας επισκέφτηκαν για ακόμη μια φορά οι Βρετανοί Blueneck σε ένα ιδιαίτερα συναισθηματικό show καθώς και οι Πολωνοί Tides From Nebula, οι οποίοι προετοίμασαν το έδαφος για την εμφάνιση των The Ocean. Τέλος, είχαμε την τύχη να υποδεχτούμε στη χώρα μας τους πολύ ταλαντούχους The Appleseed Cast, ενώ, φυσικά, δεν ξεχνάμε και την πληθώρα συναυλιών από εγχώρια post-rock συγκροτήματα, αρκετά εκ των οποίων κοιτούν στα μάτια τους ξένους συναδέλφους τους.

Mono - "Dream Odyssey" (Live In Athens) (video)

All In All

Παραφράζοντας τον δίσκο των Explosions In The Sky από το 2001, θα πούμε ότι «those who tell lies shall die, those who tell the truth shall live forever». Τώρα που η μουσική κοινότητα δεν έχει πέσει με τα μούτρα πάνω στο είδος όπως στο πρόσφατο παρελθόν, γίνεται «αυτεπάγγελτα» ένα ξεσκαρτάρισμα και μένουμε με λιγότερους δίσκους, οι οποίοι όμως πραγματικά ανταμείβουν με την εμπειρία της ακρόασής τους. Αποκαθίσταται πια η ισορροπία και αναμένουμε με ενδιαφέρον τι μας επιφυλάσσει το 2014...