Ανασκόπηση 2013: Death / Black / Extreme Metal

Όλες οι μορφές και εκφάνσεις του ακραίου metal σε μια χρονιά που κρατάει το ενδιαφέρον μας αμείωτο

Από τους Τόλη Δόση, Αντώνη Κονδύλη, 19/12/2013 @ 13:06
Όσο ο καιρός περνάει και ο κόσμος μετατρέπεται σε ένα χειρότερο μέρος να ζεις, είναι επακόλουθο ο άνθρωπος να οδηγείται σε ακραίες συναισθηματικά και όχι μόνο καταστάσεις. Ο ακραίος ήχος υπάρχει για αυτό ακριβώς, για να περιγράφει την σκοτεινή πλευρά και την σαπίλα του παρηκμασμένου ανθρώπινου γένους. Άλλες φορές το κάνει πετυχημένα, άλλες λιγότερο, αλλά πάντα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθείς και να νιώθεις αυτό που σου προσφέρει.

Αισίως ένα ακόμη έτος μας αποχαιρετά και έρχεται η στιγμή του χρόνου που συγκεντρώνουμε όλες τις κυκλοφορίες, αλλά και τα γεγονότα που σημάδεψαν την αγαπημένη μας μουσική στη διάρκεια των προηγούμενων 12 μηνών. Στο χώρο του ακραίου ήχου η χρονιά είχε κατά κάποιο τρόπο δύο πρόσωπα. Μέχρι και τον Αύγουστο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα φτωχή με λίγες κυκλοφορίες και ακόμα λιγότερες αξιόλογες στιγμές. Από τον Σεπτέμβριο και μετά η κατάσταση λίγο ισορρόπησε. Συνολικά  βρεθήκαμε μπροστά σε κάποια σπουδαία άλμπουμ και σε ορισμένες σημαντικές στιγμές.

The Face Of All Your Fears

Το πιο τραγικό γεγονός για την χρονιά που φεύγει για το χώρο του metal γενικότερα ήταν ο θάνατος του Jeff Hanneman, κιθαρίστα και βασικού συνθέτη των Slayer. Όσο και αν αυτό αποτελεί αντικείμενο άλλης ανασκόπησης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με τα riff του και τις συνθέσεις του ο Hanneman αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και ενθουσιασμού για πάρα πολλά συγκροτήματα στο χώρο του ακραίου.  Αποχαιρετούμε έναν από τους πατέρες του ακραίου metal και τον ευχαριστούμε για την ανεκτίμητη προσφορά του.

Χάσαμε επίσης τον Oddvar A:M, κιθαρίστα των θρυλικών In The Woods, όπως και τον David 'Blackmoon' Parland, κιθαρίστα στα πρώτα χρόνια των Σουηδών Dark Funeral και Necrophobic.

Σε πιο ευχάριστα θέματα θα λέγαμε ότι ξεχωρίζει η ανακοίνωση για την περιορισμένη και επιλεκτική σε εμφανίσεις ζωντανή παρουσίαση του θρυλικού "In The Nightside Eclipse" από τους μεγάλους Emperor μέσα στο 2014, κάτι που έκανε πολλούς από εμάς να χοροπηδάμε από την χαρά μας, αλλά και να ψάχνουμε τρόπο να ταξιδέψουμε για να παρακολουθήσουμε το γεγονός.

Οι Ιρλανδοί Altar Of Plagues διεκδικούν τον τίτλο για την πιο παράδοξη ενέργεια της χρονιάς, καθώς μετά την κυκλοφορία ενός σπουδαίου άλμπουμ ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους, κάτι όχι τόσο παράδοξο τελικά αν αναλογιστούμε την πορεία που χαράσσουν και την αισθητή απομάκρυνση τους από τον αρχικό ήχο της μπάντας. Ο James Kelly λίγες ημέρες πριν την κυκλοφορία του δίσκου και λίγο πριν την ανακοίνωση της διάλυσης απέφυγε να μας αναφέρει κάτι το σχετικό στη συνομιλία μας.

Επιπλέον, κάποια μεγάλα συγκροτήματα αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν δίσκο μετά από πολλά χρόνια αδράνειας και για τα οποία μπορείτε να διαβάσετε στη συνέχεια της ανασκόπησής μας.

Emperor - "Towards The Pantheon" (video)

Visions From The Dark Side

Οι αγαπημένοι μας Darkthrone επέστρεψαν με έναν δίσκο με τον επαναστατικό τίτλο "The Underground Resistance", όπου δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να εκφράζουν την αγάπη τους για το metal της δεκαετίας του '80, κάτι που μας επεσήμανε και ο ίδιος ο Fenriz. Το αποτέλεσμα πάντως είναι εξαιρετικό.

Οι βετεράνοι deathsters Immolation συνεχίζουν να τιμούν την ιστορία τους και το βαρύ τους όνομα με το "Kingdom Of Conspiracy", το οποίο αποτελεί ένα ακόμα έξοχο δείγμα αριστοτεχνικού death metal δημιουργώντας μία πνιγηρή, απόκοσμη και αγχωτική ατμόσφαιρα με την μουσική του. Οι μεγάλοι Autopsy κυκλοφόρησαν καινούργιο δίσκο, εντυπωσιάζοντας όλους τους οπαδούς τους με το αργόσυρτο και βαρύ  "The Headless Ritual", δείχνοντας παράλληλα ότι έχουν τις δυνατότητες να μας προσφέρουν και άλλες συγκινήσεις στο μέλλον.

Οι βασιλιάδες Deicide επέστρεψαν και πάλι πιστοί στο ραντεβού τους και το "In The Minds Of Evil" χωρίς να είναι κακό -δεν θα μπορούσε άλλωστε- δεν μπορούμε να πούμε ότι μας ενθουσίασε. Από την άλλη, η επιστροφή των Pestilence με το "Obsideo" ήταν μια χαρά και ξεθόλωσε τα νερά που είχε αφήσει το "Doctrine" του 2011. Καινούργιο δίσκο είχαμε και από τους Kataklysm και το "Waiting For The End To Come" συνδύασε ωμότητα και μελωδία με όμορφο τρόπο για ακόμα μια φορά. Μελωδία θα συναντήσουμε και στο "End Of Disclosure" των βετεράνων Hypocrisy, το οποίο δεν θα απογοητεύσει κανέναν από τους οπαδούς αυτής της σπουδαίας και πολύ τίμιας μπάντας. Απαραίτητη είναι η αναφορά και στους μπαμπάδες Master με το πολύ καλό "The Witchunt". Ένα death metal άλμπουμ αντάξιο της «πολιτιστικής» τους κληρονομιάς, που οφείλετε να ακούσετε.

Ο Ihsahn πειραματίζεται εκ νέου και εξελίσσει το ύφος του με ένα άλμπουμ λίγο μπερδεμένο, ενδεχομένως μεταβατικό, αλλά σίγουρα με στοιχεία πρωτοποριακά που δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες μη ξέροντας τι να περιμένουμε από αυτόν στο μέλλον.

Από τα μεγάλα ονόματα στο χώρο του ακραίου είναι σίγουρα και οι Rotting Christ. To "Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού" είναι ένας δίσκος πολυαναμενόμενος από πολλούς, που εξερευνά σκοτεινούς μύθους και παραδόσεις διαφορετικών πολιτισμών και συνεχίζει επάξια αυτό που ξέρουν να κάνουν που τους οδηγεί για μια ακόμα φορά στις συναυλιακές σκηνές αυτού του κόσμου. Η συνομιλία μας με τον Σάκη δίνει κάποιες απαντήσεις για το πώς έφτασαν ως εδώ.

Immolation - "Indoctrinate" (video)

Towards The Pantheon

Ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα του ακραίου ήχου επανήλθε δισκογραφικά μετά από 17 χρόνια απουσίας. Οι φοβεροί και τρομεροί Carcass δεν άφησαν περιθώριο αμφισβήτησης και με το "Surgical Steel" επανοτοποθέτησαν το όνομα τους στον χάρτη της σύγχρονης extreme metal σκηνής, επιτυγχάνοντας να πάρουν στοιχεία από το παρελθόν τους και να χτίσουν το παρόν και το μέλλον τους με έναν σύγχρονο ήχο.

Η επιστροφή των Gorguts δεν έκανε τίποτα λιγότερο από το να μεγαλώσει τον μύθο τους και το φετινό "Colored Sands" είναι αριστουργηματικό. Οι μόνοι που μπορούν να ξεπεράσουν αυτό το μουσικό έργο είναι οι ίδιοι, για αυτό και περιμένουμε με ανυπομονησία την επόμενή τους δουλειά.

Στα ίδια περίπου επίπεδα κινείται και το φοβερό "Vermis" των Νεοζηλανδών θεών του death metal Ulcerate. Περιπετειώδεις όπως πάντα μας χαρίζουν ακόμα έναν πραγματικά σπουδαίο δίσκο.

Οι Καλιφορνέζοι Deafheaven στο "Sunbather" καταφέρνουν να συγκεράσουν το ακραίο, κατά βάση black, metal, με το post rock, σε έναν συνδυασμό που εντυπωσιάζει και πέρα από κάθε λογική τραβάει την προσοχή και ενός διαφορετικού ακροατηρίου που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα άκουγε black metal και θα το έβαζε στα πόδια.

Οι Altar Of Plagues κυκλοφορούν τον τρίτο τους δίσκο με τον περίεργο τίτλο "Teethed Glory And Injury" και μας αφήνουν άφωνους με την έντονα πειραματική τους προσέγγιση σε ένα ακραίο ηχητικά καμβά, προσφέροντας μας κάτι που δεν έχουμε ακούσει ποτέ πριν. Η διάλυσή τους δεν μειώνει καθόλου την αξία του δίσκου, αλλά ανοίγει νέο παράθυρο για την επόμενη δραστηριότητα του James Kelly.

Gorguts - "Forgotten Arrows" (video)

Sworn To The Dark

Στον χώρο του black metal πολλά μεγάλα ονόματα απουσίασαν, ωστόσο πολλοί άλλοι, παλιότεροι και νεότεροι μας προσέφεραν αξιόλογες στιγμές. Οι Watain επιχειρούν ένα άνοιγμα σε ένα μεγαλύτερο κοινό με το αξιόλογο "The Wild Hunt", ενώ οι Aborym στο "Dirty" πειραματίζονται ως συνήθως και ενσωματώνουν στο black metal, industrial, electronica, ακόμα και ψυχεδελικές στιγμές.

Οι cult blacksters Profanatica με το "Thy Kingdom Cum" προσφέρουν ένα βλάσφημο, σοκαριστικό, χυδαίο, σαρκαστικό τερατούργημα, όπως το έκαναν πάντα άλλωστε, τη στιγμή που οι Πολωνοί Cultes Des Ghoules μας εντυπωσιάζουν με το "Henbane", έναν από τους καλύτερους black metal δίσκους της χρονιάς.

Οι Inquisition συνεχίζουν να πορεύονται στο δικό τους μονοπάτι προσφέροντας απλό στη δομή και κατάμαυρο metal στο "Obscure Verses For The Multiverse", οι Gehenna εγκλωβίζονται στις mid tempo ταχύτητες του λιγότερο ενδιαφέρον σε σχέση με το παρελθόν "Unravel", οι Τσέχοι Inferno μας τρομοκρατούν με το ερεβώδες "Omniabsence Filled By His Greatness" και οι Koldbrann κυκλοφορούν ολοκληρωμένο δίσκο μετά από εφτά χρόνια και απλά μας ικανοποιούν.

Ο Φινλανδός Mikko Aspa με τους Clandestine Blaze και το "Harmony Of Struggle" επιμένει σε ορθόδοξα μονοπάτια υπηρετώντας την πραγματική ιδέα του black metal, o Shamaatae με τους Arckanum συνεχίζει στον δικό του, μοναχικό και σαγηνευτικό δρόμο όπως κάνει εδώ και πολλά χρόνια, ενώ οι γείτονες τους Throne Of Katharsis δημιουργούν ένα πραγματικό σκοτεινό έπος με το "The Three Transcendental Keys".

Οι Ash Βorer στις δύο συνθέσεις του EP "Bloodlands" ακροβατούν ανάμεσα στο black metal, το doom και το ambient, οι The Howling Wind  μας πετάνε κατάμουτρα το ζοφερό και τραχύ "Vortex", όπως κάνουν και οι «αλλοπρόσαλλοι» αλλά πάντα ενδιαφέροντες Peste Noir με τον ομώνυμο φετινό τους δίσκο.

Οι Vattnet Viskar στο "Sky Swallower" συνδυάζουν το black metal με το sludge, doom, hardcore και το post-rock, οι Βρετανοί The Meads Of Asphodel κυκλοφορούν το μάλλον αδιάφορο "Sonderkommando", ενώ οι Καναδοί Gris στο "A L'ame Enflammee, L'ame Constellee..." προσφέρουν ένα δείγμα ατμοσφαιρικού black metal, με ακουστικά και νεοκλασικά περάσματα, folk ιδέες και darkwave μαυρίλες, όπως ατμοσφαιρική είναι και η άποψη των Αμερικάνων Sadhaka για το black metal στο ντεμπούτο τους, "Terma".

Οι Vuyvr με το "Eiskalt" εντυπωσίασαν και εσείς πριν το ακούσετε καλό θα ήταν να ντυθείτε καλά γιατί μπάζει black metal παγωνιά. Αν μέσα σε αυτήν την παγωνιά βάλουμε και λίγο ακόμα σκοτάδι το "Blood Vaults (The Blazing Gospel Of Heinrich Kramer)" των The Ruins Of Beverast θα είναι το απόλυτο soundtrack. Τρομακτικός στην κυριολεξία δίσκος.

Στον τρίτο τους δίσκο οι Fell Voices κυκλοφορούν το ερεβώδες, ατμοσφαιρικό, ξεχωριστό και ιδιαίτερο "Regnum Saturni", οι Γάλλοι Aosoth μας συνεπαίρνουν με τους μαύρους παιάνες του "IV: An Arrow In Heart", στην κορυφαία τους μέχρι σήμερα στιγμή, οι Fen μας ταξιδεύουν με το ατμοσφαιρικό, folk-ίζον, ενίοτε μινιμαλιστικό και μελαγχολικό "Dustwalker", ενώ οι Summoning δεν πείθουν με το άνευρο και αδιάφορο "Old Mornings Dawn".

Στο "Asa" οι Falkenbach μας αρέσουν με τις επικές και folk προεκτάσεις που δίνουν στον ήχο τους που ενίοτε στρέφεται προς μαυρομεταλλικά μονοπάτια, οι Code αναμιγνύουν το rock με το black metal σε ένα ασυνήθιστο όσο και πρωτότυπο εγχείρημα στο "Augur Nox" και οι Φινλανδοί Haapoja αφήνουν υποσχέσεις με το ομώνυμο ντεμπούτο τους.

Αναφορά επίσης αξίζει να κάνουμε στην ιδιαίτερη και ξεχωριστή περίπτωση του Wintherr υπό το όνομα της μπάντας του Paysage d'Hiver, ο οποίος κινούμενος αποκλειστικά σε underground μονοπάτια και με κατά βάση demo κυκλοφορίες συνεχίζει να μας προσφέρει απόκοσμες ambient black metal στιγμές, όπως έκανε και με το φετινό "Das Tor".

Τελειώνουμε με την επιστροφή των Vreid, οι οποίοι με το "Welcome Farewell" μας δείχνουν ότι οι heavy / epic metal ανησυχίες που πάντα είχαν στον ήχο τους κερδίζουν πόντους οδηγώντας τους σε ένα αξιοπρεπέστατο άλμπουμ. Και μιας και λέμε για heavy metal, δεν ξεχνάμε και τους ημίτρελους Kvelertak και τη φετινή τους κυκλοφορία, "Meir". Κοπανάει μια χαρά και αποδεικνύει ότι η τεράστια επιτυχία του ντεμπούτου άλμπουμ τους μόνο τυχαία δεν ήταν.

Altar Of Plagues - "God Alone" (video)

Once Upon The Cross

Στον χώρο του death metal υπήρξαν κάποιες σημαντικές στιγμές. Οι ιστορικοί Suffocation κυκλοφορούν τον δίσκαρο "Pinnacle Of Bedlam" και μαρτυρούν την τέχνη τους για ακόμα μια φορά, ενώ παράλληλα η παλιά καραβάνα που ακούει στο όνομα Deeds Of Flesh με το φετινό "Portal To Canaan", χωρίς να φτάνει επίπεδα δίσκων όπως το "Reduced To Ashes", δείχνει και πάλι τα δόντια της. Και μιας και το αρχίσαμε με το brutal death metal, να αναφέρουμε τους Ρώσους Katalepsy μιας και το "Autopsychosis" αυτών είναι υπόδειγμα μισανθρωπίας όπως επίσης τα "Passages Into Deformity" των Defeated Sanity και το "Nourishing The Spoil" των Guttural Secrete. Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και το "Ritual Zombi" των αρχαίων Avulsed, το οποίο δεν ήταν καθόλου άσχημο.

Συνεχίζουμε στο death metal και δεν χάνουμε ευκαιρία να αποθεώσουμε και πάλι τους Antedilluvian που με το "λόγος" κατακτούν κορυφές, κάτι που κάνουν και οι Βρετανοί Abyssal με το "Novit Enim Dominus Qui Sunt Eius", ένα θεοσκότεινο δημιούργημα. Στο black-ίζον death metal διακρίθηκαν επίσης χαλαρά οι Grave Miasma και το "Odori Sepulcrorum" αυτών, θα ήταν αμαρτία να ξεφύγει από κάποιον. Οι Tribulation με το "The Formulas Of Death" συνεχίζουν το φοβερό σερί τους και το death metal τους παραμένει πωρωτικό και πιασάρικο τηρουμένων των αναλογιών, ενώ οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Coffins βγάζουν Autopsy ψυχή στο φετινό "The Fleshland", με πειστικό τρόπο. Οι Hail Of Bullets στον τρίτο τους δίσκο μας σφυροκοπούν τη στιγμή που αφηγούνται πολεμικές ιστορίες στο γνώριμο τους ύφος και το κάνουν πολύ καλά, ενώ οι Δανοί Cerecloth αφήνουν θετικές εντυπώσεις με το ογκώδες και σαρωτικό "In The Midst Of Life We Are In Death". Οι εξαιρετικοί Svart Crown κυκλοφόρησαν το "Profane" και το  black-death metal τους παραμένει συναρπαστικό, ενώ σε υψηλά επίπεδα κινήθηκαν και οι Αυστραλοί Altars, οι οποίοι με τον πρώτο τους δίσκο, "Paramnesia", θυμίζουν Morbid Angel χωρίς να χάνουν την προσωπική τους ταυτότητα.

Παρόλο που το "Below" αποτελεί την πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, οι Lantern τα πήγαν περίφημα και ο ήχος τους είναι φοβιστικός, όπως το ίδιο καλά και καλύτερα τα κατάφεραν οι επίσης πρωτάρηδες Krypts, με το "Unending Degaradation", δίσκο διαφήμιση του death-doom που πρέπει να ακουστεί από όλους σας. Οι Σουηδοί Verminous επέστρεψαν μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια με το "The Unholy Communion" και έδειξαν ότι το ποδήλατο και το death metal δεν ξεχνιούνται και αυτό γιατί έχουμε να κάνουμε με έναν πολύ καλό δίσκο. Η μπαντάρα που λέγεται Portal μας μαυρίζει την ψυχή με το έπος που λέγεται "Vexovoid", ένα δείγμα μουσικής που δημιουργεί συνθήκες πραγματικού τρόμου, οι Six Feet Under περνούν χωρίς να μας εντυπωσιάσουν με το "Unborn" και οι Πορτογάλοι Malevolence σκάνε μύτη μετά από 14 χρόνια απουσίας επιχειρώντας να κερδίσουν το ενδιαφέρον μας με το "Antithetical". Οφείλουμε να αναφέρουμε επίσης τις δισκογραφικές δουλειές των Ισπανών Graveyard και των Φιλανδών Vorum τιτλοφορούμενες "The Sea Grave" και "Poisoned Void" αντίστοιχα, με τους πρώτους να χτίζουν πολύ ωραίες ατμόσφαιρες και τους δεύτερους να μοιράζουν old-school πόνο. Συνεπέστατοι οι Blood Red Throne με την συνήθεια κάθε δύο χρόνια να βρίσκονται με καινούργια κυκλοφορία, έτσι και φέτος το ομώνυμο άλμπουμ τους βρέθηκε στα ράφια των δισκοπωλείων και χωρίς να συναρπάζει, θα ικανοποιήσει τους οπαδούς τους. Οι Entrails από τη Σουηδία παραμένουν πιστοί στον παλιομοδίτικο death metal ήχο της πατρίδας τους στο "Raging Death", τη στιγμή που οι Γάλλοι Necrowretch στο ντεμπούτο τους, "Putrid Death Sorcery", εκδηλώνουν την αφοσίωση τους στους Death των πρώτων ημερών, όπως σε άλλους θρύλους εκείνης της περιόδου.

Όσον αφορά στο τεχνικό death metal, μέσα σε άλλες, είχαμε κυκλοφορίες από τους Fleshgod Apocalypse και τους Arsis. Οι πρώτοι με το "Labyrinth" αναπαράγουν αυτό το ιδιαίτερο συμφωνικό-τεχνικό death metal και το κάνουν καλά, ενώ οι δεύτεροι με το "Unwelcome" αναπαράγουν όπως μας έχουν συνηθίσει ποιοτικότατη μουσική. Άξιο αναφοράς είναι και το "The Quantum Transcendence Of Death" των Αμερικάνων Nebulous, το οποίο παρόλο που αποτελεί το πρώτο τους full-length άλμπουμ, είναι στιβαρό και δείχνει μια μπάντα που θα μας απασχολήσει στο μέλλον.

Αν θελήσουμε να διαχωρίσουμε την κατηγορία που αφορά το μελωδικό death metal θα πρέπει να αναφέρουμε τους Soilwork, οι οποίοι στο "The Living Infinite" κινούνται σε ιδιαίτερα μελωδικές και εμπορικές φόρμες κρατώντας όμως τα συνθετικά τους στάνταρ και επομένως και το ενδιαφέρον μας σε υψηλό επίπεδο, όπως και οι συμπατριώτες τους Dark Tranquillity με το έξοχο "Construct" μας υπενθυμίζουν ότι παραμένουν ένα σπουδαίο συγκρότημα.

Οι επίσης Σουηδοί Amon Amarth κινούνται σε γνωστά και ασφαλή για αυτούς μονοπάτια με το "Deceiver Of The Gods", όπως ακριβώς πράττουν και οι γείτονες τους Children Of Bodom με το "Halo Of Blood" κινούμενοι στο γνώριμό τους ύφος. Για το τέλος αφήνουμε τους The Black Dahlia Murder, οι οποίοι με το "Everblack" τα πήγαν περίφημα και συγχρονίζουν καφρίλα και μελωδία με μοντέρνα οπτική, πολύ πετυχημένα.

Καλό θα ήταν να γίνει μια αναφορά σε κάποια από τα EP που κυκλοφόρησαν την χρονιά που μας αφήνει. Οι θεοί Grave έδειξαν ορεξάτοι με το "Morbid Ascent" και προφανώς πρέπει να το ακούσετε, ενώ παράλληλα η μπαντάρα Brutality ξυπνάει από τον λήθαργο και μας σερβίρει το εξαιρετικό "Ruins Of Humans" μέχρι να γουστάρουμε με το full length άλμπουμ, που λογικά θα κυκλοφορήσει κάποια στιγμή. Οι γαμάτοι Mitochondrion κυκλοφόρησαν επίσης, το "Antinumerology", το οποίο δεν είναι κάτι λιγότερο από εξαιρετικό και μας κάνει να περιμένουμε με αγωνία τον διάδοχο του τιτάνιου "Parasignosis".
 
Fall From Grace

Είναι λογικό σε μια χρονιά να υπάρχουν και οι απογοητεύσεις, οι οποίες συνήθως προέρχονται από μεγάλα και αγαπημένα συγκροτήματα που ενώ περιμένεις τον δίσκο τους αδημονώντας τελικά αποδεικνύεται πατάτα. Νομίζω ότι για φέτος στο συγκεκριμένο κομμάτι τα πράγματα είναι σχετικά απλά.

H μετακόμιση των Satyricon σε μεγάλη εταιρεία συνοδεύτηκε από έναν επιεικώς μετριότατο, ρηχό και επίπεδο δίσκο. Όσο καλοπροαίρετος και να είσαι δεν μπορείς να δεχτείς ως εξέλιξη και πρόοδο τα εύπεπτα και απλοϊκά τραγουδάκια που μας παρουσιάζουν οι Νορβηγοί που σε πολλά σημεία σε οδηγούν να αναρωτιέσαι τι ακριβώς προσπαθούν να πετύχουν. Πέντε χρόνια αναμονής για αυτό το αποτέλεσμα, μάλλον δεν δικαιολογούνται.

Από την άλλη ο Vikernes έχοντας τρία αξιόλογα άλμπουμ μετά την αποφυλάκισή του ως Burzum, προφανώς δεν κρατήθηκε άλλο και με το "Sol Austan Mani Vestan" μας σέρβιρε έναν μονότονο, ιδιαίτερα άνευρο και ανέμπνευστο δίσκο ηλεκτρονικής ambient μουσικής, πολύ μακριά από αριστουργήματα του παρελθόντος.

Φαίνεται ότι οι Convulse δεν ήταν έτοιμοι για επαναδραστηριοποίηση. Το "Evil Prevails" έρχεται μετά από 19 (!) χρόνια να αποτελέσει τον διάδοχο του "Reflections" και να αφήσει την δουλειά μισοτελειωμένη. Δεν είναι κακός δίσκος, απλά τον θέλαμε δέκα φορές πιο σάπιο και βρωμερό. Οι Convulse είναι, ποιος πιστεύει ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα;

Satyricon - "Phoenix" (video)

Yearning The Seeds Of A New Dimension

Οι Ιταλοί Progenie Terrestre Pura με το ντεμπούτο τους "U.M.A." επιχειρούν να μας πάνε ένα ταξίδι στο υπερπέραν. Παρουσιάζουν έντονη progressive διάθεση, δημιουργώντας μια διαστημική, ενίοτε αποπνικτική ατμόσφαιρα και αφήνουν πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.

Οι Vhol με το ομώνυμο πρώτο full-length άλμπουμ τους φαίνεται να κάνουν την διάφορα. Χτίζουν προσωπικό ήχο και το black metal μπερδεύεται με ατόφιο heavy metal με άκρως εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Πηγαίνουν σίγουρα για μεγάλα πράγματα.

Η επιστροφή του Jesper Strömblad στα μουσικά δρώμενα σε συνδυασμό με την τρίτη συνεύρεσή του με τον Glenn Lungstrom (In Flames, Dimension Zero) και την επιστράτευση του Marco Aro δημιούργησε υψηλές προσδοκίες για τους The Resistance, τις οποίες το τίμιο "Scars" δεν πρόδωσε.

Greek Assault

Αξιόλογη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και η δραστηριότητα της ελληνικής death / black σκηνής, είτε νεώτερων είτε και παλαιότερων συγκροτημάτων. Μετά από αρκετά χρόνια οι Thou Art Lord επέστρεψαν και μας θύμισαν μέρες του '95 με το εξαιρετικό old school black metal του "The Regal Pulse Of Lucifer", ενώ οι Dodsferd αφήνουν πολύ καλές εντυπώσεις με το αργόσυρτο και ατμοσφαιρικό "A Breed Of Parasites".

Οι Θεσσαλονικείς Agnes Vein βουτάνε μέσα στο σκοτάδι και τη μελαγχολία με το πολύ καλό "Soulship" κοιτώντας ωστόσο περισσότερο στο doom παρά στο black metal, τη στιγμή που οι Spectral Lore μας κρατάνε ζεστούς έστω και με ένα split άλμπουμ με τους Αμερικανούς Mare Cognitum. Οι Dizziness παρουσιάζονται αισθητά βελτιωμένοι με το καινούριο τους άλμπουμ και οι Acherontas κυκλοφορούν το στιβαρό και σκοτεινό "Amenti - Ψαλμοί Αίματος Και Αστρικά Οράματα".

Οι Πατρινοί Death Courier επανέρχονται μετά από 21 χρόνια με το "Perimortem", στο οποίο κάνουν αυτό που ξέρουν, παλιομοδίτικο death metal με όλη την απαραίτητη δόση σαπίλας και οι In Utero Canibalism προσφέρουν ένα αξιοπρεπέστατο death metal album με το "Sick".

Οι Zemial, αν και στο τέλος του έτους, καταφέρνουν να βάλουν τη σφραγίδα τους σ' αυτό, καθώς η "Nykta" τους είναι μεθυστική και σκοτεινή. Η επιμειξία του black metal με το progressive rock είναι άψογη και οι μελωδίες που αναδύονται είναι συναρπαστικές.

Death Courier - "Deprive The Deceased" (video)

Live undead

Συναυλιακά το 2013 μπορεί να χαρακτηρισθεί ιδιαίτερα φτωχό, με λίγες συναυλίες από τον χώρο του ακραίου. Στο Rockwave μέσα σε όλα τα άλλα είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τους Carcass, οι οποίοι μεσημεριάτικα και κάτω από έναν καυτό ήλιο απέδωσαν άψογα τη μουσική τους, ενώ λίγη ώρα αργότερα είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον Jeff Walker και τον Bill Steer σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνομιλία. Στα πλαίσια του ίδιου φεστιβάλ παρακολουθήσαμε και τους At The Gates και πάλι μεσημέρι σε μια καλή εμφάνιση με κάποιες άτυχες στιγμές.

Σε ένα άλλο καλοκαιρινό φεστιβάλ με το όνομα Heavy By The Sea, κυριάρχησε η παρουσία ονομάτων από τον ακραίο ήχο, όπως ήταν οι Slayer, Napalm Death, Kvelertak και Rotting Christ σε ένα αξιόλογο event.

Οι αγαπημένοι μας Primordial για μια ακόμη φορά μας επισκέφθηκαν σε μια μυσταγωγία, από αυτές που ξέρουν να μας προσφέρουν οι Ιρλανδοί.

Οι Rotting Christ σε ένα διήμερο επετειακού χαρακτήρα και με διευρυμένο setlist δυόμιση ωρών προσέφεραν μεγάλες συγκινήσεις σε δύο σπουδαίες συναυλίες.

Επίσης, είδαμε τους Children Of Bodom, με τους Decapitated και τους Medeia.

End Of All Times

Αυτά λοιπόν και για το 2013. Όχι τόσο κακή χρονιά όσο φαινόταν αρχικά, πήρε τα πάνω της από την μέση και μετά. Η ακραία μεταλλική σκηνή εξελίσσεται συνεχώς, παίρνει πειραματισμούς και χωράει στις αγκαλιές της ολοένα και πιο ετερόκλητες μουσικές ανησυχίες. Από εδώ και πέρα ατενίζουμε το μέλλον καθώς το 2014 περιμένουμε κάποια σπουδαία ονόματα. Ευελπιστούμε ότι κατά τον Απρίλιο θα υποκλιθούμε για μια ακόμα φορά στον μέγα Tom Warrior και τους Triptykon και γενικότερα αναμένουμε με ενδιαφέρον τι μας επιφυλάσσει το νέο έτος.

Σε κάθε περίπτωση έχουμε ανάγκη μια γεμάτη με καλή μουσική χρονιά, γιατί όπως είπε και ο Σάκης στο κλείσιμο της προ ημερών συναυλίας των Rotting Christ στο Gagarin... «Να ακούτε μουσική, γιατί αυτό θα μας σώσει».

Rotting Christ - "Χ Ξ Σ (666)" (video)
  • SHARE
  • TWEET