Rocking Raccoon - Iron Nerves

Αποψάρα 41

Χαίρετε. Εξακολουθώ και περνάω μία μυστήρια φάση, προσπαθώντας να σκαρφιστώ αηδίες να γράψω εδώ πέρα, κυρίως επειδή όλη μέρα ασχολούμαι με μεγαλύτερες αηδίες σε εξέλ φόρματ, καταλαβαίνεις. Όπως και να 'χει, Δευτέρα πρωί, ο καφές μου χλιαρός και η προσπάθεια μου φιλότιμη.

Αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο νέο της εβδομάδας ήταν η γενικότερη ακύρωση των reunion show των Black Sabbath. Η αλήθεια είναι πως, πέρα από τους τυπικούς βλακέντιους σχολιαστές ανά τα Ίντερνετς, δε νομίζω να ενοχλήθηκε και κανένας σοβαρός άνθρωπος. Προφανώς και κάποιοι στενοχωρέθηκαν, αλλά εντάξει, μεγάλος άνθρωπος ειναι, σοβαρά προβλήματα υγείας έχει, σιγά μη γυρνάει στις ψαροκώσταινες να σας παίζει τα ακόρντα του "Iron Man". Το μόνο show λέει που δεν ακυρώθηκε είναι αυτό του Download, το οποίο το βρίσκω αρκετά ενδιαφέρον για διάφορους λόγους.

Ας φέρουμε στο μυαλό μας το συμβόλαιο εκείνο για την εμφάνισή τους. Τι σατανικές ρήτρες μπορεί να έχει ώστε να εμποδίσει κάποιον καρκινοπαθή που χείωσε μια τουρ πολλών εκατομμυρίων να ακυρώσει άλλο ένα show; Είτε θα πάρουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ λεφτά από το live τους στο Ντοννινγκτον Πάρκ, είτε θα πρέπει να δώσουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ λεφτά για να μην παίξουν το live τους στο Ντόννινγκτον Πάρκ, είτε και τα δύο, και γενικώς μιλάμε για ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ λεφτά. Μπορεί από την άλλη να υπάρχει ειδικότερη ρήτρα που να προέβλεπε κάτι τέτοιο και να τους αναγκάζει να παίξουν ανεξαρτήτως κατάστασης υγείας. Δε πα να είναι ο ένας σε καροτσάκι, ο άλλος να βήχει αίμα και ο παράλλος να σολάρει με τον ορό στο χέρι, το show θα γίνει. Όπως και να 'χει, εάν λέμε ισχύει καμία από τις μαλακίες που είπα, μιλάμε για τον σατανικότερο μπίζνεσμαν στην ιστορία, που στην ουσία αναγκάζει έναν εξηντατετράχρονο καρκινοπαθή να κάνει τον εντερτέηνερ.



Ενδιαφέρον θα έχει η επίπτωση αυτή βέβαια στο δικό μας το Rockwave, με την επίσημη ανακοίνωση να έρχεται υποτίθεται σήμερα κάποια στιγμή. Το "Ozzy And Friends" να σου πω την αλήθεια δε με ξινίζει καθόλου σαν ιδέα, μη σου πω πως ίσως το διασκεδάσω κιόλας. Κάποιοι ήδη ψάχνονται πάντως να ξεφορτωθούν το τικέτο που τσίμπησαν νωρίς, αν και δε μπορώ να πω πως δεν ήταν αναμενόμενο. Γενικότερα όμως αυτήν την εβδομάδα υποτίθεται πως θα σκάσουν οι περισσότερες ανακοινώσεις για το συναυλιακό μας καλόκαιρι. Βέβαια το twitter της Detox τα ίδια λέει 'δω και καιρό, οπότε ποτέ δεν ξέρεις. Τα 'χει βρει λέμε μπαστούνια αυτή, δύσκολα θα βρει όνομα με μειωμένο κασέ το οποίο θα μπορεί να αποφέρει κέρδος στην Ελλάδα, ειδικά σε τέτοιους καιρούς. Εκτός βέβαια αν φέρει τους Placebo ή τον Manu Chao, με τους πρώτους να δέχονται να παίξουν τσάμπα μόνο και μόνο επειδή είμαστε η μόνη χώρα παγκοσμίως στην οποία έχουν ακόμα κάτι σαν κοινό, και τον άλλον που δέχεται συνάλλαγμα σε λάδι, ελιές και χόρτο ζωνιανό. Έκανα και ρίμα. Ο Demis11 βέβαια έχει κι αυτός προβλήματα, υποδήματα σκυροδέματος κατάστασις, οπότε ας τον αφήσουμε στην άκρη.

Nέο άλλο δε θέλω να σχολιάσω, οπότε θα κάνουμε κάτι άλλο. Θα σας μιλήσω για τη νέα μου αγάπη, τους Of Monsters And Men. Πρέπει να έχω αναφέρει ξανά την άποψή μου για τους Ισλανδούς μουσικούς, όταν μίλησα λιγάκι για τον Olafur Arnalds σε προηγούμενο κείμενο. Επαναλαμβάνω λοιπόν πως κάτι πρέπει να 'χουν αυτά τα ηφαίστεια και τα λουτρά εκεί πέρα, κάτι πρέπει να 'χει ο αέρας, γιατί δεν έχω ακούσει ποτέ άσχημη ή κακόγουστη μουσική από εκείνη τη μεριά του πλανήτη. Τουλάχιστον ό,τι έχει καταφέρει να ξεφύγει από τα παγωμένα της σύνορα. Οι Of Monsters And Men λοιπόν είναι μία γλυκύτατη indie/folk μπάντα με στοιχεία από Decemberists, λίγο Arcade Fire και, πράγματι, Mumford And Sons. H λεπτομερέστατη έρευνά μου στη Wikipedia μου 'δειξε πως ήταν νικητές του Músíktilraunir, ενός μεγάλου ισλανδικού battle of the bands, που θα μπορούσε άνετα να 'ναι και όνομα κάποιου παράξενου στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, και χάρη σ' αυτό βγάλανε το δισκάκι τους πέρυσι κάποια εποχή στην Ισλανδία. Τα όμορφα όμως αρχίζουν από τη στιγμή που τους ανακάλυψε ένας αμερικάνικος ραδιοφωνικός σταθμός από το Σηάτλ και άρχισαν να δέχονται αίρπλεη φανταστικό και, όπως ήταν αναμενόμενο, μεγάλο συμβόλαιο, οπότε αναμένουμε χιτάκι από στιγμή σε στιγμή, έτσι τουλάχιστον θέλω να ελπίζω γιατί πολύ τους αγαπώ και είναι όμορφη μπάντα τρισχαριτωμένη.



Το σινγκλάκι λοιπόν που μου 'χει γίνει έμμονη ιδέα λέγεται "Little Talks" και το επίσημο βίντεο κλιπ το βλέπετε παραπάνω, αλλά σας προτείνω τις live εκτελέσεις που μ' αρέσουν πιο πολύ πάντοτε, αν και το ανιμέησιον του βιντεο κλιπ το βρίσκω εξαιρετικά καλόγουστο, βουτηγμένο πλήρως στην ταυτότητα τόσο της μπάντας αλλά και της ισλανδικής κουλτούρας που αντιπροσωπεύουν.

Αυτά είχα πάνω κάτω να προσφέρω αυτήν την εβδομάδα. Ο καφές πλέον πάγωσε και έχεις μάλλον πειστεί ότι το φιλότιμο πέθανε μαζί με τη συγγνώμη, το τζάμπα και τους μάγκες, αλλά εγώ θα συνεχίζω να 'ρχομαι δω ΚΑΘΕ Δευτέρα να προσπαθώ. Το λέει εξάλλου στο συμβόλαιο. Ανεξαρτήτως ταλέντου, ευφυϊας, χιούμορ και απόκρισης. Εδώ.

Τελευταίο δωράκι μία απερίγραπτα όμορφη live studio εμφανισούλα του/των Bon Iver, η οποία παίζει στο ρηπήτ όλο το Σαββατοκύριακο. Κρίμα που δεν είχε το Perth μέσα, μάλλον το καλύτερο κομμάτι του/τους.



Until next week
-godspeed
I.T. The Rocking Raccoon

ps, το χειρότερο blog στην ιστορία, το οποίο ενδέχεται να γουστάρουν όμως κάποιοι
http://webcamtears.tumblr.com/