Rocking Raccoon - Βάλει Όνο, Φύγει Βρώμο.

Αποψάρα 66

Sup.

Το λοιπόν. Έχω πράγματα για τα οποίο θέλω να μιλήσω σήμερα. Αισίως φτάσαμε στον Δεκέμβρη και στα τεφτέρια μου δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά λίστες. Τις αγαπώ τις λίστες, και δεν έχω καταλήξει στο αν είναι υγιές αυτό. Τα τελευταία χρόνια γενικά πιάνω τον εαυτό μου να κάνει ρανκ τα πάντα,  δίχως διάκριση, με πρώτη και καλύτερη (πάλι λίστα) τη μουσική. Συνάντησα όμως άτομα που δε μπορούσαν να μου πουν πράγματα τα οποία εγώ θεωρώ αυτονόητα, όπως αγαπημένη μπάντα ή αγαπημένο κομμάτι. Αυτομάτως βέβαια θεώρησα τον εαυτό μου παράξενο και σταμάτησα να σκέφτομαι, γιατί την προήγουμενη φορά που το’κανα αυτό κατέληξα να γράφω τα εσώψυχα μου εδώ, με αποτέλεσμα να με πάρει η μάνα μου τηλέφωνο να δει αν είμαι καλά.

Ένηγουεη, άλλα ήθελα να πω. Δε νομίζω να την έχω πιάσει ποτέ στις κειμενάρες μου και είναι κρίμα, γιατί είναι αστείρευτη πηγή υλικού, όπως αποδεικνύει για άλλη μια φορά. Ο λόγος  λοιπόν για την Γιοκο Όνο. Πιθανώς η διασημότερη χήρα στον κόσμο, όπως και πιθανώς  η διασημότερη ιαπωνέζα στον κόσμο.  Πέρα λοιπόν από την έμφυτη ανάγκη μου να θέλω να συμπληρώσω την κατάληξη -τσόκο στο μικρό της, δεν έχω καμία άλλη συσχέτιση με την κυρία, κυρίως επειδή με τρομάζει η φάτσα της. Έχω δει αρκετά άνιμε και έχω παίξει αρκετό πόκεμον (βλ. Λάβεντερ Τάουν*) για να ξέρω πως τις γριές ιαπωνέζες δεν τις πλησιάζουμε και δεν τις πειράζουμε. Οι πιθανότητες λένε πως είτε ξέρουν μαγικά είτε κάποια πολεμική τέχνη ή ακόμη, στην περίπτωση της Όνο, να σου αρχίσουν τα φιλοσοφικά, πράγμα πολύ χειρότερο.

Τι έκανε όμως αυτή τη φορά η Γιόκο και με ανάγκασε να ασχοληθώ μαζί της ρωτάς; Θα σου πω. Δημιούργησε λέει μία νέα κολεξιόν. Κάτι συνολάκια μούρλια, για όλες τις περιστάσεις. Το βασικό κόνσεπτ λέει ήταν να κάνει τρίμπιουτ στα μέρη του σώματος του Τζονάκου στα οποία είχε αδυναμία. Το 'πε και το 'κανε και αυτό που μας παρουσίασε ήταν αυτό:



Επειδή λοιπόν μπορεί να μην είσαι ακριβώς σίγουρος για το τι βλέπεις, θα στα εξηγήσω όλα εγώ. Ένα εξαιρετικό ενσάμπλ, που μας δείχνει ξεκάθαρα που έστιαζε η σεξουλιάρα η Γιόκο το βλέμα της. Η αλήθεια είναι πως είμαι λιγάκι μπερδεμένος με το πάνω μέρος του σετακίου. Μιλάμε εμφανώς για κάτι σηθρού, που θα έλεγε κανείς ότι η Γιόκο εγουστάριζε να βλέπει παντού πάνω στο στέρνο του Τζονακίου. Γεννάται όμως η απορία, γιατί άφησε τους ώμους ξεσκέπαστους; Της άρεσαν ακόμα πιο πολύ οι ώμοι του; Κι αν φυσήξει κανένας νοτιάς και την αρπάξουμε με τους ώμους ξεσκέπαστους. Έντονοι προβληματισμοί. Στο παντελόνι για παράδειγμα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Της αρέσει κώλος; Θα δει κώλο. Τέλος. Όχι όλο όμως, λιγάκι. Λίγη χαράδρα, έτσι για να ανάψει λιγο η φαντασία. Και κει κακό και άβολο άμα πιάσει νοτιάς. Το από μπροστά επίσης ξεκάθαρο. Ένα χέρι -λίγο μεγάλο ομολογουμένως για μια κοντή Ιαπωνέζα- φιγουράρει περήφανο πάνω στα μπήτλς του μοντέλου. Ευθύτητα. Δε μιλάει με γρίφους η Γιόκο μαν. Θέλει να βάζει τα κουλά της πάνω στα αχαμνά σου; Θα τα βάλει. Κάπου εδώ να παρατηρήσουμε πως το σχέδιο μοιάζει επικίνδυνα με τις ασπίδες και τις πανοπλίες των Oυρουκ-Χαι, και είμαστε πολύ κοντά στην πρεμιέρα του Χόμιτ να μη το παρατηρήσω.



Το παραπάνω βέβαια είναι το προσωπικό μου αγαπημένο. Δεν ξέρω ακριβώς αν έχω πλέον περάσει στη σκοτεινή πλευρά, αλλά υποθέτω πως η στάμπα του φούτερ είναι ένας παπαρόσακος. Εξαιρετικό το βρίσκω. Μεγάλη έμπνευση και μεγάλο πνεύμα, σα να βλέπω την ουσία του ιμάτζην να υλοποιείται μπροστά μου σε μορφή αθλητικού ενδύματος. Τη φόρμα δεν την καταλαβαίνω ομολογώ, δεν προσπαθώ καν. Πάντως, θα ήταν μια κάποια ανάσα ανακούφισης να βλέπω τον κάθε ξέμπαρκο να φοράει τα παραπάνω, παρά μπλουζάκι Μπητλς. Βασικά ανακαλώ. Δε ξέρω. Θα ήταν πάντως γερό στέητμεντ και κανένας δε θα κακολογούσε τη στήριξη σου στα πιστεύω του μαν που φαίνεται ότι κυλάνε ακόμα στις φλέβες της χήρας.



Και για να κλείσω, επειδή κλίμα γιορτινό και τα ρέστα, είναι χαρά μου να σας παρουσιάσω, αν δεν τον ξέρετε ήδη, τον Krispy Kreme. Δε ξέρω πολλά γι’αυτόν, κυρίως επειδή του έχω πλέξει το δικό μου μύθο στο κεφάλι και δε θέλω τα γεγονότα και οι αλήθειες να μπερδευτούν με τα φανταστικά που γίνονται στο κεφάλι μου. Εισαγωγή στη δουλειά του θα κάνεις με την κομματάρα "The Baddest". Μετά, θα περάσεις οπωσδήποτε στην κριτική ανάλυση του κομματιού από τον Daniel Tosh. Tώρα ξέρω πως η ερώτηση στα κεφάλια όλων είναι αν ειναι φορ ρήαλ αυτός ο τύπος, αλλά πιστεύω πως είναι πράγματι καλύτερα για όλους να μη μάθουμε ποτέ την αλήθεια. Καθόμαστε λοιπόν αναπαυτικά και χαζεύουμε το χριστουγεννιάτικο του χιτ.



*Εντάξει, στα related μου πέταξε αυτό, και ήταν αδύνατον να μη το συμπεριλάβω κάπως στο κείμενο. Δεν είναι το καλύτερο πράγμα στον κόσμο, αλλά η ιδέα αξίζει κάποιο χειροκρότημα και τον τίτλο του ΜΑΝ της εβδομάδας.

Until next week,
-godspeed

I.T. The Rocking Raccoon

ps,