Last Week Tonight, χθες
Τα νέα που μας αξίζουν
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 07/04/2015 @ 11:54
Γιααα μαζευτείτε, έχω να σας πω. Ελάτε, καθίστε σε κύκλο να σας βλέπω. Έλα Τόνυ, έλα και 'συ, κάτσε. Κάτσε εκεί. Εκεί ρε μαλάκα, όχι εκεί. Εκεί κάθομαι εγώ. Ok, λοιπόν, θέλω να σας μιλήσω για τον John Oliver και την εκπομπή του.
Με τη δεύτερη σεζόν να έχει πάρει μπρος για τα καλά, και με πάτημα το προχθεσινό εξαιρετικό και ρηξικέλευθο επείσοδιο (θα πούμε πιο μετά για αυτό), είπα να σηκώσω πέτρες και να μπω σε σπηλιές να βρω αυτούς που δεν έχουν ακούσει για τον νέο βασιλιά της σατιρικής ενημέρωσης. Με τον Jon Stewart να αποχωρεί εντός του έτους (αγαπάμε και τον διάδοχό του -Trevor Noah- αλλά έχει κάτι παπουτσάρες τεράστιες να γεμίσει) και τον θεούλη Colbert να έχει κλείσει το μαγαζί και να κάθεται στην αίθουσα αναμονής να γίνει Βεζίρης στη θέση του Βεζίρη (Letterman), ο John Oliver στην ουσία το τρέχει μόνος του (Bill Maher είναι ειδική περίπτωση και λιγότερο προσιτός).
Στα λημέρια του HBO, λοιπόν, κάθε Κυριακή βράδυ ο John Oliver έχει το μισαωράκι του που μας λέει για διάφορα πράγματα επίκαιρα. Εισάγει την εκπομπή συνήθως με παγκόσμια επικαιρότητα σε μικρές δόσεις και ύστερα περνάει στο κυρίως θέμα της εκπομπής που συνηθώς διαρκεί κανένα εικοσάλεπτο. Ok, ναι, είναι αμερικάνικη παραγωγή οπότε λογικό είναι τα κυρίως θέματα να καταπιάνονται με θέματα που αφορούν κατά κύριο λόγο τις Ηνωμένες Πολίτειες, αλλά γελιόμαστε αν πιστεύουμε πως ό,τι επηρρεάζει την αμερικάνικη πολιτική σκηνή δεν έχει κάποιο άμεσο αντίκτυπο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Τρία είνα τα πράγματα που κάνουν την εκπομπή του Oliver να ξεχωρίζει. Πρώτον, ο ίδιος ο Oliver. Eν αντιθέσει με πολλές τηλεοπτικές προσωπικότητες, εκείνος βγάζει μία ιδιαίτερη αύρα προσιτότητας. Είναι θες το εξωτερικό αδιάφορο παρουσιαστικό του; Είναι το ότι είναι ένας Βρετανός που παρουσιάζει εκπομπή στην Αμερική (ψάρι έξω από το νερό, relatability, κλπ); Δεν ξέρω, αλλά αν είναι να τον συγκρίνεις με κάποιον σαν τον Bill Maher για παράδειγμα -ο οποίος, αρκετά ειρωνικά σημειώνω, την έχει δει Θεός επί Γης- σου βγάζει μία συμπάθεια και την αίσθηση ότι μαζί τα χώνετε στο σύστημα.
Δεύτερον, η άρτια δημοσιογραφική προσέγγιση της εκπομπής. Μία-δύο εκπομπές να δεις, θα αντιληφθείς αμέσως ότι ολόκληρη η ομάδα του Oliver κάνει έρευνα σωστή και γίνεται δουλειά στο πώς προσεγγίζονται οι ειδήσεις. Δεν είναι εύκολο να παρουσιάζεις σαν ενδιαφέρον θέμα τις υποθέσεις του ανώτατου δικαστηρίου, αλλά εάν το κάνεις με σκυλιά, κάπως γίνεται η δουλειά. Το όλο θέμα είναι το πρίσμα με το οποίο θα εξετάσεις και θα μεταβιβάσεις μία είδηση, και η ομάδα του Oliver το κάνει μαεστρικά.
Τρίτον, τα αρχίδια της εκπομπής. Δεν κωλώνουν πουθενά και ο επαναστάτης του καναπέ δεν καυλώνει με τίποτε περισσότερο από το να νιώθει μέρος μίας αντίστασης που γίνεται σε οποιαδήποτε από τις οθόνες που παρακολουθεί. Προέδρους κρατών πιάνουν στο στόμα τους, τιτάνιες βιομηχανίες και προχθές κόντραραν στα ίσα την αμερικανική μαφιόζικη κυβερνητική απάτη που ονομάζεται NSA, πηγαίνοντας στη Ρωσία και μιλώντας με τον Edward Snowden, τον ανεπίσημα πιο καταζητούμενο άνθρωπο στις ΗΠΑ, τον ήρωα / προδότη ο οποίος έκλεψε πάμπολλα αρχεία που αποδεικνύουν τα επίπεδα κυβερνητικής κατασκοπείας -εγχώριας και μη- και τα έδωσε στην Guardian.
Η εκπομπή αυτό που κάνει καλύτερα είναι να πιάνει το πιο νεανικό κοινό, αυτό που κάνουν δηλαδή λάθος τα κανονικά ειδησεογραφικά κανάλια. Κάποια ζώα πιστεύουν πως για να φέρουν κοινό πρέπει να φέρουν βυζιά, βία και ατυχήματα. Όχι, δεν είναι έτσι, δείτε τον Oliver. Αυτό που χρειάζεται είναι να μην φέρεσαι σαν παππούς, να μην φέρεσαι στο κοινό σου σαν να είναι καθυστερημένο και να λες τα πράγματα όπως είναι, δίχως πλάτες, φόβο και ενδοιασμό. Όλα αυτά τα κάνει το "Last Week Tonight" και αξίζει ένα μισάωρό σου κάθε Δεύτερα...
...ξέρεις όμως τι αξίζει δύο ώρες σου κάθε Κυριακή; Μαα η εκπομπάρα μου στο Rockingradio.gr (!). Κάθε Κυριακή, 22:00 με 00:00. Αυτή την Κυριακή μην κάνετε τον κόπο, δεν έχει. Θα επιχειρήσω να ψήσω ένα μπουτάκι αρνί, οπότε μάλλον θα 'χω λιποθυμήσει από το φαΐ στον καναπέ.
Oρίστε τα κομμάτια που διάλεξα (θα ακολουθήσει και Spotify playlist για τους τεμπέληδες).
Βρείτε με και στο Facebook.
Until next time
-godspeed
I.T. The Rocking Raccoon
Με τη δεύτερη σεζόν να έχει πάρει μπρος για τα καλά, και με πάτημα το προχθεσινό εξαιρετικό και ρηξικέλευθο επείσοδιο (θα πούμε πιο μετά για αυτό), είπα να σηκώσω πέτρες και να μπω σε σπηλιές να βρω αυτούς που δεν έχουν ακούσει για τον νέο βασιλιά της σατιρικής ενημέρωσης. Με τον Jon Stewart να αποχωρεί εντός του έτους (αγαπάμε και τον διάδοχό του -Trevor Noah- αλλά έχει κάτι παπουτσάρες τεράστιες να γεμίσει) και τον θεούλη Colbert να έχει κλείσει το μαγαζί και να κάθεται στην αίθουσα αναμονής να γίνει Βεζίρης στη θέση του Βεζίρη (Letterman), ο John Oliver στην ουσία το τρέχει μόνος του (Bill Maher είναι ειδική περίπτωση και λιγότερο προσιτός).
Στα λημέρια του HBO, λοιπόν, κάθε Κυριακή βράδυ ο John Oliver έχει το μισαωράκι του που μας λέει για διάφορα πράγματα επίκαιρα. Εισάγει την εκπομπή συνήθως με παγκόσμια επικαιρότητα σε μικρές δόσεις και ύστερα περνάει στο κυρίως θέμα της εκπομπής που συνηθώς διαρκεί κανένα εικοσάλεπτο. Ok, ναι, είναι αμερικάνικη παραγωγή οπότε λογικό είναι τα κυρίως θέματα να καταπιάνονται με θέματα που αφορούν κατά κύριο λόγο τις Ηνωμένες Πολίτειες, αλλά γελιόμαστε αν πιστεύουμε πως ό,τι επηρρεάζει την αμερικάνικη πολιτική σκηνή δεν έχει κάποιο άμεσο αντίκτυπο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Τρία είνα τα πράγματα που κάνουν την εκπομπή του Oliver να ξεχωρίζει. Πρώτον, ο ίδιος ο Oliver. Eν αντιθέσει με πολλές τηλεοπτικές προσωπικότητες, εκείνος βγάζει μία ιδιαίτερη αύρα προσιτότητας. Είναι θες το εξωτερικό αδιάφορο παρουσιαστικό του; Είναι το ότι είναι ένας Βρετανός που παρουσιάζει εκπομπή στην Αμερική (ψάρι έξω από το νερό, relatability, κλπ); Δεν ξέρω, αλλά αν είναι να τον συγκρίνεις με κάποιον σαν τον Bill Maher για παράδειγμα -ο οποίος, αρκετά ειρωνικά σημειώνω, την έχει δει Θεός επί Γης- σου βγάζει μία συμπάθεια και την αίσθηση ότι μαζί τα χώνετε στο σύστημα.
Δεύτερον, η άρτια δημοσιογραφική προσέγγιση της εκπομπής. Μία-δύο εκπομπές να δεις, θα αντιληφθείς αμέσως ότι ολόκληρη η ομάδα του Oliver κάνει έρευνα σωστή και γίνεται δουλειά στο πώς προσεγγίζονται οι ειδήσεις. Δεν είναι εύκολο να παρουσιάζεις σαν ενδιαφέρον θέμα τις υποθέσεις του ανώτατου δικαστηρίου, αλλά εάν το κάνεις με σκυλιά, κάπως γίνεται η δουλειά. Το όλο θέμα είναι το πρίσμα με το οποίο θα εξετάσεις και θα μεταβιβάσεις μία είδηση, και η ομάδα του Oliver το κάνει μαεστρικά.
Τρίτον, τα αρχίδια της εκπομπής. Δεν κωλώνουν πουθενά και ο επαναστάτης του καναπέ δεν καυλώνει με τίποτε περισσότερο από το να νιώθει μέρος μίας αντίστασης που γίνεται σε οποιαδήποτε από τις οθόνες που παρακολουθεί. Προέδρους κρατών πιάνουν στο στόμα τους, τιτάνιες βιομηχανίες και προχθές κόντραραν στα ίσα την αμερικανική μαφιόζικη κυβερνητική απάτη που ονομάζεται NSA, πηγαίνοντας στη Ρωσία και μιλώντας με τον Edward Snowden, τον ανεπίσημα πιο καταζητούμενο άνθρωπο στις ΗΠΑ, τον ήρωα / προδότη ο οποίος έκλεψε πάμπολλα αρχεία που αποδεικνύουν τα επίπεδα κυβερνητικής κατασκοπείας -εγχώριας και μη- και τα έδωσε στην Guardian.
Η εκπομπή αυτό που κάνει καλύτερα είναι να πιάνει το πιο νεανικό κοινό, αυτό που κάνουν δηλαδή λάθος τα κανονικά ειδησεογραφικά κανάλια. Κάποια ζώα πιστεύουν πως για να φέρουν κοινό πρέπει να φέρουν βυζιά, βία και ατυχήματα. Όχι, δεν είναι έτσι, δείτε τον Oliver. Αυτό που χρειάζεται είναι να μην φέρεσαι σαν παππούς, να μην φέρεσαι στο κοινό σου σαν να είναι καθυστερημένο και να λες τα πράγματα όπως είναι, δίχως πλάτες, φόβο και ενδοιασμό. Όλα αυτά τα κάνει το "Last Week Tonight" και αξίζει ένα μισάωρό σου κάθε Δεύτερα...
...ξέρεις όμως τι αξίζει δύο ώρες σου κάθε Κυριακή; Μαα η εκπομπάρα μου στο Rockingradio.gr (!). Κάθε Κυριακή, 22:00 με 00:00. Αυτή την Κυριακή μην κάνετε τον κόπο, δεν έχει. Θα επιχειρήσω να ψήσω ένα μπουτάκι αρνί, οπότε μάλλον θα 'χω λιποθυμήσει από το φαΐ στον καναπέ.
Oρίστε τα κομμάτια που διάλεξα (θα ακολουθήσει και Spotify playlist για τους τεμπέληδες).
Βρείτε με και στο Facebook.
Until next time
-godspeed
I.T. The Rocking Raccoon
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
