Rock Culture #19: Μιλήσαμε με τους ανθρώπους πίσω από το Merlin's Music Box

«Υπάρχουν πράγματα που αξίζουν και που δεν πρόκειται να βγουν ποτέ προς τα έξω αν δεν τα ξετρυπώσεις»

Από την Ναϊρί Πελτεγιάν, 19/02/2019 @ 13:50

Το ιστορικό fanzine, Merlin's Music Box, κυκλοφόρησε το πρώτο του τεύχος τον Οκτώβριο του 1989. Το 1995, ύστερα από 26 τεύχη, έκλεισε τον έντυπο κύκλο του και το 2014 επέστρεψε δυναμικά, σε ηλεκτρονική πλέον μορφή (μέσω του facebook και της ιστοσελίδας του), «με σκοπό την παρουσίαση μουσικών σχημάτων και καλλιτεχνών από το χώρο της rock (και όχι μόνον), τη διοργάνωση εκδηλώσεων και, κυρίως, την τέρψη των φίλων του». Με αφορμή τα 30 χρόνια του, επιστρέφει στο An Club για δύο μεγάλα live (με πρώτο, εκείνο των Sound Explosion, το Σάββατο που πέρασε) και λίγο πριν το δεύτερο επερχόμενο live των Last Drive (Σάββατο 23/02), o Γιάννης Καστανάρας και τα αδέλφια Βασίλης & Μιχάλης Τζάνογλος, που βρίσκονται πίσω από το MMB όλα αυτά τα χρόνια, μίλησαν στο Rocking.gr.

Υπάρχει ένας αστικός μύθος που λέει ότι πρώτα κυκλοφόρησε το δεύτερο τεύχος και μετά το πρώτο

Πότε κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του MMB;

Έλα ντε... πότε; Μάλλον τον Οκτώβριο του 1989. Υπάρχει ένας αστικός μύθος που λέει ότι πρώτα κυκλοφόρησε το δεύτερο τεύχος και μετά το πρώτο. Η αλήθεια είναι ότι κάναμε λάθος στη χρονολογία του δεύτερου τεύχους και αντί για 1990 γράψαμε 1989.

Κάποιοι από εμάς έχουν την εντύπωση ότι το λάθος έγινε στο πρώτο τεύχος και το έτος ήταν 1988. Έχει καμία σημασία; 

Ποιοι ήσασταν το ΜΜΒ τότε και ποιοι τώρα;

Ο βασικός πυρήνας είναι ο ίδιος. Ο Γιάννης Καστανάρας και τα αδέλφια Βασίλης & Μιχάλης Τζάνογλος. Βέβαια στις περιόδους που ήταν ενεργό το Merlin’s Music Box πλαισιωθήκαμε από πολλούς αξιόλογους ανθρώπους που με τους περισσότερους είμαστε ακόμα πολύ καλοί φίλοι. Όταν καμιά φορά χαζεύουμε τα παλιά τεύχη, πραγματικά «τρομάζουμε» με το πόσοι άνθρωποι είχαν ασχοληθεί με φιλοτιμία να μας συνδράμουν συντακτικά και πρακτικά.

Merilin's Music Box

Πώς και πότε ξεκίνησε η ιδέα;

Η ιδέα ξεκίνησε κάποιους μήνες νωρίτερα. Τώρα για το πώς, μάλλον προέκυψε σαν μια διέξοδος για την ανάγκη που είχαμε, τόσο σαν άτομα όσο και σαν παρέα, να κάνουμε να εκφραστούμε. Παρακολουθούσαμε τη διεθνή και εγχώρια μουσική σκηνή. Στο μυαλό μας η rock μουσική ήταν άμεσα συνδεδεμένη με το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον. Είχαμε τεχνογνωσία και εξοπλισμό αφού ο Βασίλης ήταν γραφίστας, ο Βασίλης και ο Μιχάλης είχαν εμπειρία σε έντυπα κυρίως πολιτικά ("Άναρχος", "Ενάντια" κλπ), αντίστοιχα ο Γιάννης ήταν στο χώρο του βιβλίου και των μεταφράσεων, οπότε μας ήταν κατά κάποιο τρόπο «ευκολάκι» και φυσικό επακόλουθο.

Έχοντας αρχίσει να αποστασιοποιούμαστε -άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο- από τα «οργανωμένα» τεκταινόμενα του ελευθεριακού χώρου και όντας συνηθισμένοι στη συμμετοχή σε σχήματα δημόσιου λόγου, την κατάλληλη χρονική στιγμή ήταν ο Γιάννης που έθεσε το ερώτημα: «αφού μπορεί το Rollin Under, δεν μπορούμε και εμείς;». Απ' ό,τι φάνηκε... μπορούσαμε.

Ποιες ήταν οι προθέσεις όταν ξεκινήσατε για το πώς θα τρέξει στο μέλλον και τη θεματολογία;

Δεν το πολυσκεφτήκαμε. Η λογική ήταν «το ξεκινάμε και όπου πάει». Όσο για τη θεματολογία αν ανατρέξει κανείς στα έντυπα τεύχη του τότε αλλά και στο site του σήμερα δε πιστεύουμε ότι θα βρει πολλές διαφορές.

Το βέβαιο είναι ότι το Merlin's δεν έβγαλε ποτέ κέρδος αν και υπήρξαν κάποιοι που το υπονοούσαν ίσως λόγω της ποιότητας

Πώς υποστηρίζεται οικονομικά ένα fanzine κατά τη δεκαετία του '90;

Όπως για όλες τις DIY δράσεις έτσι και για εμάς, ο βασικός χρηματοδότης ήταν το χαρτζιλίκι μας. Υπήρχαν βέβαια και διαφημίσεις από τις οποίες άλλοτε παίρναμε κανένα φράγκο και άλλοτε όχι. Επειδή όμως ήμασταν «ψωνάρες» και θέλαμε να βελτιώνουμε τη δουλειά - κάθε τεύχος και καλύτερο - καταλήξαμε να έχουμε έσοδα πουλώντας εξώφυλλα, όχι όμως και το περιεχόμενο. Δεν μπορούμε να πούμε αν ήταν σωστό ή λάθος γιατί εκείνη την εποχή ήταν αδύνατον να υποστηρίξουμε την έκδοση με διαφορετικό τρόπο. Το βέβαιο είναι ότι το Merlin’s δεν έβγαλε ποτέ κέρδος αν και υπήρξαν κάποιοι που το υπονοούσαν ίσως λόγω της ποιότητας. Ό,τι έσοδα υπήρχαν κατέληγαν σε τυπογράφους, χαρτέμπορους κλπ. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το Merlin’s υπήρξε το πρώτο fanzine στον ελληνικό χώρο, που είχε (από κάποιο σημείο και μετά) κάποιες σελίδες τετραχρωμίας...

Merilin's Music Box

Πώς αντλούσατε υλικό πριν υπάρξει η διευκόλυνση του διαδικτύου;

Βασική πηγή, ήταν αντίστοιχα fanzines του εξωτερικού που μας στέλνονταν κατά δεκάδες ως ανταλλαγή προϊόντος, αλλά και πιο «επίσημα» περιοδικά όπως το Kerrang!, το Spin και το Alternative Press. Ταχυδρομούσαμε κάθε τεύχος σε περίπου 150-200 διευθύνσεις στο εξωτερικό και στην Ελλάδα σε και το feedback ήταν εξαρχής θετικό. Γράφονταν διάφορα για το Merlin's στα «ξένα», είχαμε και ένα μεγάλο σχετικό αρχείο που δυστυχώς έχει χαθεί. Μια άλλη πηγή ήταν η απευθείας επικοινωνία με τις μπάντες είτε μέσω αλληλογραφίας, είτε μέσω συνεντεύξεων όταν έρχονταν στην Ελλάδα. Επίσης, κυρίως οι ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες μας έστελναν υλικό από δελτία τύπου αλλά και promo. Σημαντική ήταν επίσης η συμβολή των ελληνικών ανεξάρτητων labels της εποχής όπως η Wipe Out! και η Hitch Hyke, όπως εξίσου σημαντική ήταν και η συμβολή των ίδιων των συγκροτημάτων που μας έφερναν σε επαφή όχι μόνο με τη δική τους δουλειά αλλά και με αυτή άλλων καλλιτεχνών, με τους οποίους δεν είχαμε μέχρι τότε επαφή.

Τρέχαμε σαν τον Βέγγο για να μοιράσουμε το Merlin’s όπου το δέχονταν, από τα περίπτερα των Εξαρχείων μέχρι δισκάδικα, βιβλιοπωλεία και στέκια

Πόσα τεύχη διανεμήθηκαν και με ποιον τρόπο;

Συνολικά κυκλοφόρησαν 26 τεύχη. Το πρώτο ήταν ασπρόμαυρο σε μέγεθος Α4 και κυκλοφόρησε σε 700 αντίτυπα. Σιγά σιγά προσθέσαμε χρώμα και αυξήσαμε μέγεθος και τον αριθμό των σελίδων αυξήθηκαν. Κάποια στιγμή φθάσαμε να τυπώνουμε 2.500 αντίτυπα επειδή κάναμε μια προσπάθεια διανομής μέσω του Κεντρικού Πρακτορείου προκειμένου να φτάσει σε άλλα μέρη πέρα από την Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις. Είχαμε συνδρομητές σε όλη την Ελλάδα καθώς και μερικούς Έλληνες της αλλοδαπής. Τρέχαμε σαν τον Βέγγο για να μοιράσουμε το Merlin's όπου το δέχονταν, από τα περίπτερα των Εξαρχείων μέχρι δισκάδικα, βιβλιοπωλεία και στέκια. Με ένα «παπάκι» φορτωμένο, από τον Πειραιά ως τα Μελίσσια και από το Φάληρο μέχρι το Περιστέρι και την Κηφισιά... Όπου βλέπαμε φως μπαίναμε! Και, ασφαλώς, μοίρασμα χέρι με χέρι. Πολύ τρέξιμο και πολύ άγχος.

Merilin's Music Box

Πότε και πώς ξεκίνησε η ιδέα για τα event και τις συναυλίες;

Συναυλίες οργανώναμε ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Στην πρώτη μεγάλη που κάναμε στον λόφο του Στρέφη κατόπιν προτροπής του συνεργάτη και φίλου Βασίλη Μπαμπούρη (ο οποίος διέπρεπε στις σελίδες του Merlin's με τη μόνιμη στήλη "Survival Kit" παρουσιάζοντας θέματα, βιβλία, ταινίες, περιοδικά κ.α. που δεν υπήρχε περίπτωση να δημοσιευτούν πουθενά αλλού εκείνη την εποχή - με εξαίρεση ίσως "Το Κτήνος", ένα εντυπωσιακά μαγικό-διαστροφικό μνημειώδες fanzine) βούλιαξε κυριολεκτικά ο λόφος από κόσμο μέχρι τις τρεις τα ξημερώματα. Είχαμε φέρει επίσης για ένα εξωφρενικό και πολύ επιτυχημένο διήμερο διήμερο στο An τους Αμερικανούς Marshmallow Overcoat αλλά και τους συμπατριώτες τους Tommyknockers (τους τελευταίους σε συνεργασία με τη Hitch Hyke). Κάναμε τους Last Drive στο Rock Palais και στο ΡΟΔΟΝ, κάναμε πάρτυ, κάναμε, κάναμε... και τι δεν κάναμε. Τα τρία τελευταία χρόνια οργανώσαμε πολλές συναυλίες με ελληνικές μπάντες σε έναν χώρο που, όμως, μας «πούλησε» αναπάντεχα και εντελώς άκομψα για το κέρδος. Τώρα έχουμε μπροστά τα δυο live στις 9 και στις 23 Φεβρουαρίου στο An Club και αν μείνουμε όλοι ευχαριστημένοι... θα δούμε αν και πώς θα συνεχίσουμε.

Το Merlin's ανέκαθεν είχε πολιτικό στίγμα και δεν νομίζουμε ότι έπειτα από 30 χρόνια έχουμε παρεκκλίνει πολύ από την ιδεολογική μας θέση, απλώς τώρα έχουμε γίνει πιο... «καναπεδάτοι»

Πόσο επηρέασε το πολιτικό στίγμα που πήρε ξεκάθαρα το MMB;

Εξαρχής θέλαμε να «χαρακτηριστούμε», δεν είχαμε άλλωστε κανένα λόγο να το παίζουμε «άνετοι». Όλοι (και πολλοί συνεργάτες μας) ήμασταν ενεργοί σε συγκεκριμένο πολιτικό-κοινωνικό χώρο, κάποιοι είχαμε περάσει από κρατητήρια και δίκες για πολιτικούς λόγους, και ήταν επόμενο οι εμπειρίες αυτές να περνούν και στο Merlin's. Θέματα για το ψυχιατρείο-κολαστήριο της Λέσβου, για εξεγέρσεις σε φυλακές, για συναυλίες συμπαράστασης - το Merlin's ανέκαθεν είχε πολιτικό στίγμα και δεν νομίζουμε ότι έπειτα από 30 χρόνια έχουμε παρεκκλίνει πολύ από την ιδεολογική μας θέση, απλώς τώρα έχουμε γίνει πιο... «καναπεδάτοι», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Ωστόσο, προσπαθούμε να διατηρούμε επαφή με κάποιους χώρους και να αντλούμε ιδέες. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τα «κοινωνικοπολιτικά» θέματα του ηλεκτρονικού Merlin's (για τα οποία ως επί το πλείστον φέρει ευθύνη ο Αντώνης Ζήβας) συνήθως έχουν τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα.

Merilin's Music Box

Ποια ήταν η πρώτη συνέντευξη και ποια έχει μείνει πιο έντονα, από όλα αυτά τα χρόνια;

Δεν θυμόμαστε ποια ήταν η πρώτη. Ίσως μια που είχε πάρει ο Παντελής Βαλασσόπουλος από τους Αυστραλούς Trilobites και δημοσιεύτηκε στο δεύτερο τεύχος. Πιο έντονα πάντως θυμόμαστε την ιστορική πλέον, πολυσέλιδη συνέντευξη (πέντε τρίωρα sessions!) που είχε παραχωρήσει στον Αλέξη Καλοφωλιά ο Πάνος Κουτρουμπούσης και τον αγώνα που είχαν κάνει ο Αλέξης και ο αρχισυντάκτης μας, ο Θοδωρής Κούτσης, για να τη φέρουν στα μέτρα μας. Ο Κουτρουμπούσης ήταν (και είναι) μία από τις σημαντικότερες μορφές του εγχώριου, underground. Στη συνέντευξη αυτή (που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο έντυπο τεύχος του Merlin's) παρουσιάζεται όλη σχεδόν η ιστορία της ελληνικής υποκουλτούρας μέσα από τα προσωπικά του βιώματα και κυρίως τα χρόνια από το 1955 μέχρι το 1970. Πραγματικά, είναι μια συνέντευξη-ποταμός που αξίζει να διαβαστεί ακόμα και σήμερα.

Μια άλλη αξέχαστη συνέντευξη: Υπήρχε μια hardcore μπάντα ονόματι Μαύρος Οίκος ή Black House's (καλή τους ώρα όπου βρίσκονται). Τα παιδιά είχαν ένα προβάδικο σε ένα ερειπωμένο διώροφο ή τριώροφο, κοντά στην πλατεία Αμερικής. Ο Γιάννης κι ο Βασίλης το βρήκαν με χίλια ζόρια και δυο μέλη από την μπάντα μας υποδέχτηκαν για την προγραμματισμένη συνέντευξη. Μόλις λοιπόν είχαμε ανοίξει το κασετόφωνο καθισμένοι στο πάτωμα (έπιπλα δεν υπήρχαν, μιλάμε για το απόλυτο χρέπι - μάλλον ήταν μια άτυπη κατάληψη), τσουπ, μπουκάρουν μέσα δυο ασφαλίτες με το πιστόλι στο χέρι και μας ακινητοποιούν. Ηλίθιες ερωτήσεις του στυλ «έχετε ναρκωτικά;» (δεν είχαμε, μετά βγήκαμε και... ψωνίσαμε!), «τι δουλειά έχετε εδώ;» και κάτι τέτοια τετριμμένα. Αρχίζουμε να διαμαρτυρόμαστε εντονότατα ότι είμαστε δημοσιογράφοι που παίρνουμε συνέντευξη από... διάσημους καλλιτέχνες, θα σας καταγγείλουμε για παρενόχληση κλπ. κλπ. Βλέπουν οι μπάτσοι το κασετοφωνάκι, σου λένε αυτοί εδώ μιλούν σοβαρά κι έτσι τα μαζεύουν και φεύγουν με την ουρά τα σκέλια. Άλλη μια νίκη του Merlin's εναντίον της εξουσίας!

Α! Και η συνέντευξη του Γρηγόρη Βάιου!

Στην πρώτη συναυλία των Motorhead είχαμε πάει και οι τρεις μαζί και πέρασε αρκετή ώρα μετά το πέρας για να μπορέσουμε να ακούμε ο ένας τον άλλο

Και ποιο live θυμάστε πιο χαρακτηριστικά;

Γιάννης: Των Birthday Party στο Σπόρτινγκ. Με έναν αφιονισμένο Cave, μια αφηνιασμένη μπάντα και ένα κοινό από καμιά 300αριά άτομα που τον κοιτούσαμε αποσβολωμένοι μέχρι να πάρουμε πρέφα τι συμβαίνει και να ξεσαλώσουμε. Δεν νομίζω ότι από τότε υπήρξε άλλη συναυλία που να μου έκανε τόση εντύπωση - ίσως ήταν και η ηλικία.

Βασίλης: Των Dead Moon, στο ΑΝ, νομίζω το 1992 ή 93. Για εμένα ήταν η πεμπτουσία του Rock.

Μιχάλης: Πολλά και για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Πχ. Police στο Σπόρτιγκ γιατί ήταν το πρώτο live που έγινε μετά τη χούντα, Rory Gallagher στη Φιλαδέλφεια, γιατί ήταν O Rory Gallagher και γιατί έγινε της κολάσεως (ίσως η τελευταία πράξη καταστολής της «ένδοξης» χωροφυλακής). Η πρώτη των Motorhead που είχαμε πάει και οι τρεις μαζί και που πέρασε αρκετή ώρα μετά το πέρας που μπορέσαμε να ακούμε ο ένας τον άλλο. Οι Metallica στον Πανιώνιο που για πρώτη φορά βρέθηκα μπροστά και που σε δύο δευτερόλεπτα μετά την πρώτη νότα, βρέθηκα να μη πατώ στο έδαφος για πάνω από πέντε λεπτά! Πολύ αργότερα οι Black Sabbath στη Μαλακάσα γιατί πήγα με τον γιό μου και γιατί είχα πει ψέματα στη κόρη μου για να μην έρθει μιας και ήταν μόνο 9 και φοβόμουν μην την «πατήσουν» κ.α. κ.α. κ.α. κ.α....

Merilin's Music Box

Υπήρξε ποτέ λογοκρισία, εντός ή εκτός, για κάποιο από τα θέματα;

Αρκετές φορές υπήρξαν διαφωνίες και συζητήσεις για διάφορα θέματα και τον τρόπο προσέγγισης τους. Όμως τον τελικό λόγο τον είχε πάντα ο συντάκτης του κάθε άρθρου. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Μπορεί κάπου να είχε πέσει «μαχαίρι» για κάποιο λόγο αλλά άντε να έγινε μια, δυο, το πολύ τρεις φορές.

Υπήρχαν / υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια για την επιλογή των συνεργατών και το background τους; (πχ. εμπειρία, ιδεολογία)

Να γουστάρουν να ασχοληθούν και να μην είναι φασίστες, ξενοφοβικοί, ομοφοβικοί, ρατσιστές, «πατριώτες» και πατριώτες. Τo Merlin's δεν είναι και δεν ήταν ποτέ αποκλειστικά μουσικό έντυπο. Μας ενδιαφέρουν πολιτικά και κοινωνικά θέματα, αλλά και θέματα που είναι σχετικά άγνωστα στο ευρύ κοινό και κατά τη γνώμη μας αξίζει να μαθευτούν.

Είχατε σκεφτεί ότι θα έφτανε η στιγμή που θα γιορτάζατε τα 30 χρόνια του MMB;

Τότε που το ξεκινούσαμε δεν ξέραμε αν θα ζούσαμε σε 30 χρόνια, πόσο μάλλον να σκεφτούμε τα 30 χρόνια του Μερλινάκου. Χώρια που δεν ξέρουμε τι επιφυλάσσει στον καθένα μας η μοίρα. Θα τα ξαναπούμε πάντως σε 30 χρόνια. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...

Merilin's Music Box

Πώς ήταν τα Εξάρχεια του τότε και του σήμερα;

Τώρα πιάνεις ένα θέμα που πονάει. Τότε ήταν χώρος ανταλλαγής ονείρων και ιδεών, ζύμωσης, κοινωνικής ευαισθησίας, χαράς, ελπίδας και κυρίως χώρος αντίστασης. Τώρα άστο καλύτερα... Τα όνειρα και οι ιδέες πάνε, η ζύμωση ή χαρά και η ελπίδα πάνε, η κοινωνική ευαισθησία είναι μόνο επίφαση και η αντίσταση «μπάχαλα». Σίγουρα ακούγεται υπερβολικό και μηδενιστικό (κατά μία έννοια) και σίγουρα υπάρχουν πολλά καλά στοιχεία ακόμα σε αυτήν τη γειτονιά. Τα Εξάρχεια τα ξέρουμε και τα αγαπάμε. Εκεί ήμασταν και εκεί είμαστε ακόμα. Η ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση σηκώνει πολλή συζήτηση. Σίγουρα φταίει το κράτος μόνο και μόνο με την ύπαρξή του, αλλά για κάποια πράγματα φταίμε κι εμείς...

Ποιες τέσσερις λέξεις σου έρχονται πρώτα στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη fanzine;

Μιχάλης: Μουσική, έκφραση, χαρά, κούραση.

Βασίλης: …το πρώτο Merlin's

Γιάννης: Χε, χε, χε, χε...

Τα μουσικά είδη που θα κάλυπτε το ΜΜΒ ήταν κάτι που είχε «προ-συμφωνηθεί» με κάποιον τρόπο ή απλά προέκυψε από τους χαρακτήρες που το συνέθεσαν;

Ο τρόπος που λειτουργούσαν τότε τα πράγματα ήταν πολύ πιο «χύμα» απ' ό,τι είναι σήμερα. Προφανώς και δεν είχε «προ-συμφωνηθεί» τίποτα. Ούτε σε σχέση με τα μουσικά ήδη, ούτε σε σχέση με την πολιτική ταυτότητα, ούτε σε σχέση με οτιδήποτε άλλο. Ο κάθε ένας που συμμετείχε ή συμμετέχει βάζει και τη δική του οπτική.

Merilin's Music Box

Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που ακούσατε; Και ποιος ο τελευταίος;

Γιάννης: Αν εννοείς στη ζωή μου, πρέπει να ήταν οι δίσκοι που είχαν σπίτι οι γονείς μου, του Χιώτη, του Κώστα Χατζή, του Μίκη («Μάους», πλέον) Θεοδωράκη και μπόλικα 45άρια, με πολύ αγαπημένο το "Julie" των Blue Birds, μια από τις καλύτερες γκαραζιές ever σε παγκόσμιο επίπεδο. Μερικά τα έχω ακόμα. Τώρα τελευταία, τα άλμπουμ των Distortion Tamers, των Arcadian Child (από Κύπρο) των Screaming DEAD Balloons (από Λάρισα) και από ξένα των Idles, των Sleep, και διάφορα άλλα. Οι πρώτοι δίσκοι που αγόρασα ήταν η διπλή μπλε συλλογή των Beatles και το "More Creedence Gold" των Creedence Clearwater Revival από το συνοικιακό δισκάδικο "Mini" στο τέρμα Ιπποκράτους. Οι δίσκοι πάντως που μου τίναξαν τα μυαλά ήταν το "Machine Head" των Deep Purple, το "Fillmore East" του Zappa και των Morthers, το "Prayers On Fire" των Birthday Party και το "Αbsoluely Live" των Doors.

Βασίλης: Δεν θυμάμαι τι άκουσα για πρώτη φορά, καθώς υπήρχαν δίσκοι πολλών διαφορετικών ειδών στο σπίτι όταν ήμασταν μικροί, αλλά ο πρώτος δίσκος που αγόρασα ήταν το "Shinin' On" των Grand Funk. Είχα πάει στο συνοικιακό δισκάδικο (υπήρχαν και τέτοια τότε), μου άρεσε το εξώφυλλο, ο δισκοπώλης μου επιβεβαίωσε ότι είχα κάνει σωστή επιλογή και έτσι μπήκα στο παιχνίδι. ...Ο τελευταίος... δεν θυμάμαι!

Μιχάλης: Ο πρώτος δίσκος που άκουσα χάνεται στα βάθη του μυαλού μου. Με άλλα λόγια δεν θυμάμαι. Όμως έχει πλάκα η ιστορία του πρώτου δίσκου που αγόρασα. Κάπου στα 12 μου, πήγα με τον συμμαθητή μου τον Αντώνη να αγοράσω τον πρώτο μου δίσκο. Δεν είχα ιδέα ποιος θα ήταν αυτός και για αυτό πήρα μαζί τον Αντώνη που ήταν πιο έμπειρος αφού είχε μεγάλο αδερφό που άκουγε rock. Πάμε λοιπόν στη "Στροφή" του Μανάκου στα Εξάρχεια και αγοράζουμε το "Burn" των Deep Purple που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Πάμε, λοιπόν, όλο χαρά σπίτι του να τον ακούσουμε κι εκεί πετυχαίνουμε τον αδερφό του ο οποίος μας στέλνει πίσω να αλλάξουμε το "Burn" και να πάρουμε το "Hot Rats" του Zappa (!!!). Πάμε πίσω, αλλάζουμε τον δίσκο και επειδή είχε περάσει η ώρα, γυρίζω στο σπίτι μου. Βάζω τον δίσκο στο πικάπ και στις δύο στροφές της βελόνας έχω βάλει τα κλάματα. Πώς να ακούσει ένα δωδεκάχρονο Frank Zappa; Τι να κάνω; Παίρνω τον δίσκο και ξαναπάω στη "Στροφή". Ποιος ξέρει σε τι κατάσταση ήμουν που με λυπήθηκαν και με άφησαν να αλλάξω ξανά τον δίσκο. Αυτήν τη φορά πήρα την κόκκινη συλλογή των Beatles και τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Αααα... Ρώτησες και ποιος ήταν ο τελευταίος που άκουσα. Και πάλι δεν θυμάμαι. Όχι γιατί χάνεται στα βάθη του μυαλού, αλλά γιατί υπάρχει τέτοια υπερπληροφόρηση στις μέρες μας που είναι δύσκολο να αφομοιώσεις τις πληροφορίες. Ίσως πάλι να φταίει το Αλτσχάιμερ.

Σήμερα δυστυχώς όλο και περισσότερο είμαστε εξαρτημένοι από τα κεντρικά ελεγχόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οπότε στην ουσία δεν υπάρχει η «αδιαμεσολάβητη επαφή»

Θα μπορούσε να επιβιώσει ένα αντίστοιχο fanzine σήμερα;

Αν εννοούμε έντυπο fanzine, τότε σίγουρα είναι δύσκολο. Όμως ακόμα γίνονται αξιόλογες προσπάθειες και μάλιστα πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του Lung, ενός πολύ προσεγμένου και καλοδουλεμένου fanzine. Το μέλλον θα δείξει.

Βασίλης: Φοβάμαι πως όχι. Σήμερα δυστυχώς όλο και περισσότερο είμαστε εξαρτημένοι από τα κεντρικά ελεγχόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οπότε στην ουσία δεν υπάρχει η «αδιαμεσολάβητη επαφή», όπως και η «αυθόρμητη» αναζήτηση ανεξάρτητων μέσων έκφρασης και πληροφόρησης. Και εννοώ ότι για να βρει κάποιος το Merlin's ή κάτι αντίστοιχο, αρχικά θα ανατρέξει στο google και το facebook, ή από εκεί θα λάβει τα πρώτα ερεθίσματα...

Είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή, όχι πάντως σαν ροκ συγκρότημα

Ποια ήταν τα συναισθήματα και οι σκέψεις από το '95 που κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος, μέχρι τη στιγμή που ξεκινήσατε διαδικτυακά πια το MMB;

Όπως και να το κάνεις η ολοκλήρωση της έντυπης εποχής πάντα μας γεννούσε νοσταλγία και μια μικρή πικρία. Ωστόσο, πάντα θεωρούσαμε τον εαυτό μας κομμάτι του MMB και το MMB κομμάτι του εαυτού μας. Αν εξαιρέσεις ότι μεγαλώσαμε και παχύναμε (ακόμα και ο Βασίλης!) κατά τα άλλα δεν αλλάξαμε πολύ. Η παρέα μας συνεχίστηκε όλα αυτά τα χρόνια και η διαδικτυακή μας εμφάνιση προέκυψε φυσιολογικά όπως και τότε που το πρωτοξεκινήσαμε. Υπήρξαν πολλά σκαμπανεβάσματα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή, όχι πάντως σαν ροκ συγκρότημα. Αυτό που έχει σημασία είναι η επικοινωνία μεταξύ μας και η γνωριμία με νέους και δημιουργικούς ανθρώπους, καθώς και ο αλληλοσεβασμός.

Merilin's Music Box

Υπήρχε κάποιο ελληνικό ή ξένο fanzine, το οποίο εκτιμούσατε και λειτούργησε ίσως και ως πηγή έμπνευσης;

Σαφέστατα υπήρχαν fanzines τα οποία ήταν πολύ αξιόλογα. Στην Ελλάδα για παράδειγμα το Rolling Under από τη Θεσσαλονίκη, o Ψυχαγωγός του Νίκου Κοντογούρη, Το Παπάρι, το φοβερό και τρομερό Κτήνος, οι Σκιές του Β23 από την Αθήνα, η Βρωμιά από την Πτολεμαΐδα, αργότερα τα Fractal, World Of Suzi Wong, και πολλά άλλα για όλα τα γούστα, indie, punk, hardcore, grunge, ψυχεδέλεια, garage... Αντίστοιχα από το εξωτερικό υπήρχαν τα Maximum RnR, Fizz, Village Noize, Flipside, Thora-zine (ΗΠΑ), Bucketful of Brains, Sniffin Rock (Βρετανία), Lemon (Αυστραλία) Ruta '66 (Ισπανία), Rockerilla (Ιταλία), Αbus Dangereux (Γαλλία), Riff Raff (Βέλγιο)...

Πόσο δύσκολο ή αντίστοιχα απελευθερωτικό είναι να γράφεις χωρίς να «μετράς τα λόγια σου»;

Το δύσκολο δεν είναι να «μετράς τα λόγια σου», αλλά το τι λες και πώς το λες.

Από ποιον καλλιτέχνη / μπάντα, εν ζωή ή όχι, θα θέλατε να πάρετε συνέντευξη;

Από τον Frank Zappa και τον Captain Beefheart (ταυτόχρονα!)

Υπάρχουν πράγματα που αξίζουν και που δεν πρόκειται να βγουν ποτέ προς τα έξω αν δεν τα ξετρυπώσεις

Τί θα λέγατε σε ένα νέο παιδί που θα ήθελε να ξεκινήσει τώρα ένα fanzine;

Να μη φοβηθεί να κάνει την κάβλα του και να ψάχνεται συνεχώς. Υπάρχουν πράγματα που αξίζουν και που δεν πρόκειται να βγουν ποτέ προς τα έξω αν δεν τα ξετρυπώσεις.

Υπάρχει κάποια μπάντα που πιστέψατε πριν γίνει γνωστή, ότι μπορεί να κάνει επιτυχία και τους υποστηρίξατε παραπάνω;

Υπήρξαν μπάντες που υποστηρίξαμε παραπάνω όπως και μπάντες που έκαναν επιτυχία. Όμως ο λόγος που τις στηρίξαμε δεν ήταν αυτός, αλλά πολύ απλά γιατί τις γουστάραμε και ήμασταν φίλοι. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι Last Drive, για τους οποίους γράψαμε πολλές φορές και κάποιοι μας έβγαλαν κάποιες γκρίνιες.

Merilin's Music Box

Γιατί MMB;

Πώς βγήκε το όνομα; Η ιδέα ήταν ενός φίλου του Γιάννη που σπούδαζε στη Γαλλία και έστελνε γράμματα υπογράφοντας ως Μάγος Μέρλιν. "Μerlin's Music Box" είναι και ο τίτλος του live άλμπουμ των Seeds, αλλά τότε δεν το συνδυάσαμε, τουλάχιστον όχι συνειδητά. Ήταν εντελώς συμπτωματικό αλλά και πολύ ταιριαστό ταυτόχρονα!

Αν θυμάμαι καλά, αυτός (ο φίλος του Γιάννη) ήταν που σκίτσαρε και την εικόνα του Merlin, την οποία χρησιμοποιούμε απαράλλακτη από τότε.

Νιώσατε ποτέ ότι αν ακολουθούσατε τη «μόδα» θα ήσασταν σε κάποιους τομείς ίσως περισσότερο «κερδισμένοι»;

Ίσως - και αυτό με πολλές προϋποθέσεις κι ερωτηματικά - να γινόμασταν γνωστοί και να βγάζαμε κάποια λεφτά. So fuckin' what? Έχουμε πλούσια αισθήματα, έχουμε ανθρώπους που μας αγαπάνε, έχουμε άξιους συνεργάτες, έχουμε εμπιστοσύνη σε αυτό που κάνουμε, απολαμβάνουμε αυτά που κάνουμε και έχουμε άφθονα... ναρκωτικά!

Το ότι συνεχίζει να υπάρχει το Merlin’s μετά από 30 (+1) χρόνια... δεν το λες και χασούρα...

Merilin's Music Box

Υπάρχει κάτι που έχετε μισήσει στο Merlin's όλα αυτά τα χρόνια;

Το 17ο τεύχος για το εξώφυλλο!

Τέλος, συγγνώμη αν γινόμαστε κουραστικοί, αλλά αξίζει να μνημονεύονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι που συνέβαλαν όλα αυτά τα χρόνια σε όλο αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι ουσιαστικά το Merlin's ήταν και είναι οι συνεργάτες του και σε αυτούς οφείλουμε πάρα πολλά καθώς εκτελούν εθελοντική εργασία (ελπίζουμε χωρίς να βαρυγκωμούν!) Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν κάθε σεβασμό και το λέμε με όλη τη σημασία της λέξης. Άνθρωποι όπως ο Θοδωρής Κούτσης, ο Βασίλης Μπαμπούρης, ο Πέτρος Αντωνάκης, η Tanacross, ο Βασίλης Τσόνογλου, ο Λάμπρος Τσάμης (R.R. Hearse) o Σπύρος Τσακίρης, ο Παντελής Βαλασσόπουλος, η «Πινόκια», ο Ηρακλής Ρενιέρης, ο Μάρκος Σκουλούδης, ο Γιώργος Πολιτόπουλος, η Αγάπη Φιλίνη, ο Δημήτρης Μυλωνάς, ο Τηλέμαχος Παπαδόπουλος και πολλοί άλλοι, καθώς και κάμποσοι ξένοι συντάκτες. Στο ηλεκτρονικό Merlin's έχουμε ως επί το πλείστον νέους συνεργάτες (η αλήθεια είναι ότι θα θέλαμε να «επιστρατεύσουμε» πολλούς από τους παλιός, αλλά…) και μάλλον αξίζει να τους αναφέρουμε: είναι η εικαστικός Γεωργία Συριοπούλου που έχει αναλάβει τα βιντεοσκοπημένα sessions που γίνονται κατά καιρούς στο «λημέρι» του Merlin’s, και οι φίλοι και συντάκτες, Αντώνης Ζήβας, Γιάννης Ζελιαναίος, Φαίη Φραγκισκάτου, Θανάσης Ζελιαναίος, Βαγγέλης Χαλικιάς, Γιάννης Κλειδής, Έλενα Παλαιολόγου, Ηλίας Βαγενάς, Μιχάλης Πούγουνας, Eva M. Grey, Μίκης Παντελούς, Γιώργος Μάρκου, Δημήτρης Τζάνογλος, Κώστας Ζήσης, Σπύρος Κορδοπάτης, Πάνος Τομαράς, Αλέξης Καλοφωλιάς (αυτός είναι και από τους παλιούς), Ειρήνη Πολίτου, Conan Nanco (κόμιξ), Γιώργος Χούλλης. Ελπίζουμε στην πορεία να μας έρθουν κι άλλοι, γιατί όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο.

  • SHARE
  • TWEET