Rock Culture #21: Μιλήσαμε με τους ανθρώπους του Indieground Radio λίγο πριν κλείσουν για τελευταία φορά τα μικρόφωνα

«Κλείσαμε 10 χρόνια. Είναι ο πιο ωραίος τρόπος να λήξει. It’s better to burn out than to fade away...»

Από την Ναϊρί Πελτεγιάν, 21/06/2019 @ 14:16

Το rock δεν είναι μόνο μουσική. Στις αμέτρητες εκφράσεις του, άγγιξε άλλες μορφές τέχνης, μεταμόρφωσε επαγγέλματα, γέννησε τεχνοτροπίες, έδωσε ρυθμό στην ιστορία, εμπνεύστηκε και ενέπνευσε: δημιούργησε μια ολόκληρη κουλτούρα με ποικιλία και δυναμική. Το Rocking.gr, στη στήλη του που βαφτίσαμε "Rock Culture", παρουσιάζει μια σειρά από άρθρα, αφιερώματα και συνεντεύξεις, με κεντρικό άξονα αυτή τη rock κουλτούρα, σαν τμήμα της πολιτιστικής δημοκρατίας της λεγόμενης "pop culture". Θέλουμε να αφηγηθούμε τη μυθολογία της μουσικής που αγαπάμε, να αναζητήσουμε την αλληλεπίδρασή της με άλλες τέχνες, με την ιστορία, με την καθημερινότητα. Θέλουμε να μετρήσουμε τα πολιτιστικά της τέκνα και να μοιραστούμε τις απίστευτες εξιστορήσεις που έκαναν το rock ένα πολιτιστικό φαινόμενο.

Μετά από 10 χρόνια άφθονης μουσικής, αλλαγής χώρων, πετυχημένων event, άπειρων παραγωγών ο Indieground Radio ετοιμάζεται να κλείσει τα μικρόφωνά του για τελευταία φορά.

Αυτοί οι τύποι κατάφεραν να προσφέρουν 10 εξαιρετικά χρόνια ακρόασης σε ένα ευρύτατο φάσμα μουσικόφιλων και επειδή όχι μόνο το κατάφεραν, αλλά και γιατί το πέτυχαν στην Ελλάδα των '00, ήταν χαρά μου να τους συναντήσω και να περάσω ένα απόγευμα με τη Γεωργία Νήρου και τον Άρη Κωνσταντέλλο στο στούντιο του σταθμού, λίγο πριν το αφήσουν. 

Η συνάντησή μας ήταν στη Σταδίου, εκεί που είναι το τωρινό και τελευταίο στούντιο του Indieground. Ήδη, από τη διαδρομή στο ασανσέρ είχα ξεκινήσει να τους ρωτάω πώς μπορεί να είναι το συναίσθημα να αποχωρίζονται αυτό που έστησαν και φρόντισαν τα τελευταία 10 χρόνια.

Ο Άρης μου εξηγεί ποιοι και πώς ξεκίνησαν τα πράγματα πίσω στο 2009...

«Καταρχάς τον σταθμό δεν τον φτιάξαμε εμείς. Ο σταθμός ήταν ιδέα του Μάκη, του Γιάννη και του Βαγγέλη, την οποία υλοποίησαν τον Μάιο του 2009 περίπου. Οι απόψεις διίστανται για το πότε ακριβώς, γι' αυτό εξάλλου δεν είχαμε και ποτέ συγκεκριμένη ημερομηνία για τα γενέθλια. Τα γιορτάζαμε... περίπου τον Μάιο. Εγώ και η Γεωργία κάναμε και οι δύο εκπομπή στον σταθμό από την αρχή μεν, αλλά μπήκαμε στη διαχείριση του το καλοκαίρι του 2009, μετά από δύο τρεις μήνες δηλαδή.»

Μπαίνοντας στον σταθμό, όσο ο Άρης ανακαλύπτει με έκπληξη κάτι μπύρες στο ψυγείο και εγώ επεξεργάζομαι τις άπειρες αφίσες και τα ραβασάκια στους τοίχους, η Γεωργία μου δείχνει φωτογραφίες.

- Αυτό ήταν το πρώτο μας στούντιο...

Πόσα και πού ήταν τα προηγούμενα στούντιο;

- Το πρώτο ήταν στα Εξάρχεια (στην Ναυαρίνου), το δεύτερο στην Κολοκοτρώνη, το τρίτο εδώ.

Και πώς διατηρείται οικονομικά όλο αυτό; Τι θυσίες προϋποθέτει; αναρωτιέμαι.

Γεωργία: Θυσίες... Δεν είναι τόσο μεγάλο όσο ακούγεται. Το θέλαμε και το κάναμε. Μουσικόφιλοι είμαστε, αγαπάμε τη μουσική, αυτό κάπως έφτανε. Οικονομικά τον στήριζαν τα πάρτι που κάναμε και... εμείς.

Άρης: Απλά όταν ξεκινήσαμε, ήμασταν και πολύ περισσότερα τα άτομα που τον διαχειριζόμασταν, αλλά και γενικότερα οι οικονομικές συνθήκες υπήρξαν πολύ διαφορετικές.

Οπότε μοιραζόσασταν και τα όποια έξοδα...

Άρης: Ναι, ήμασταν πέντε - έξι άτομα, τα οποία επίσης πληρωνόμασταν πολύ καλύτερα από ότι σήμερα. Οπότε ήταν και πιο εύκολο να πεις μέσα στον μήνα «Δεν πειράζει, τα βάζω από την τσέπη μου».

Πόσο κράτησε αυτό;

Άρης: Ε, ένα εξάμηνο;

Indieground Radio

Όσο γελούσαμε, συνέχισε να μου εξηγεί ότι κάπως έτσι ξεκίνησαν το εβδομαδιαίο event που έκανε τα τελευταία χρόνια ο σταθμός, προσπαθώντας να θυμηθεί όλα τα μπαρ που έχουν περάσει.

«Μείναμε τέσσερις και επειδή πλέον δεν βγαίναμε οικονομικά τόσο εύκολα, ξεκινήσαμε αυτό το event. Δύο χρόνια στο Blink, έχει κλείσει τώρα... Στο Όμικρον, έχει κλείσει τώρα... Και τώρα στον Ρινόκερο, που ευτυχώς δεν έχει κλείσει! Οπότε αυτά τα χρήματα πήγαιναν στον σταθμό και τις ανάγκες του. Αυτό πάνω κάτω.»

Βοηθούσε ότι ήσασταν ομάδα, αλλά υποθέτω ότι ήταν και δύσκολο ανά φάσεις, έτσι δεν είναι; Πώς παίρνατε τις αποφάσεις; Φαντάζομαι δεν ήταν πάντα ομόφωνες.

Η απάντηση; Ομόφωνη. «Ναι. Ομόφωνα.»

Γεωργία: Και διαφωνίες να υπήρχαν, το συζητούσαμε και στο τέλος πάντα κάπως συμφωνούσαμε. Μπορεί να χρειαζόταν μία εβδομάδα συζητήσεων βέβαια, αλλά τελικά ήταν ομόφωνα, ναι.

Άρης: Και μία στο τόσο μαζεύαμε τους παραγωγούς, ακούγαμε τις απόψεις τους και τελικά κάναμε αυτό που λέγαμε εμείς. (γέλια)

Πάνω στην ώρα της κουβέντας για τους παραγωγούς περνάνε την πόρτα η Ηλέκτρα και Γιώργος, για την τελευταία τους «Ντελικασέτεν» εκπομπή. 

...αυτό ήταν ακριβώς το νόημα για εμάς, να υπάρχει βήμα. Να υπάρχει το βήμα σε όποιον θέλει να παίξει την μουσική που του αρέσει. Αναγκαστικά όμως τότε γίναμε πιο επιλεκτικοί

Οι παραγωγοί, αυτό το τεράστιο κομμάτι του σταθμού... Πώς επιλέγατε κάποιον να κάνει εκπομπή ή αντίστοιχα για ποιον λόγο θα του λέγατε όχι στο να μπει στην ομάδα;

Γεωργία: Κοίτα, στην αρχή όλοι οι παραγωγοί ήταν φίλοι μας. Κάποτε δεν ήταν το ίδιο εύκολο να ακούσεις καλή μουσική στο ραδιόφωνο, μην σου πω και σε μπαρ... Αυτός ήταν και ένας βασικός λόγος που ξεκινήσαμε τον σταθμό. Όσο περνούσε ο καιρός άρχισαν να ενδιαφέρονται και άλλα άτομα... Λαμβάναμε emails για να αναλάβουν εκπομπές και ήμασταν πραγματικά ενθουσιασμένοι γιατί αυτό ήταν ακριβώς το νόημα για εμάς, να υπάρχει βήμα. Να υπάρχει το βήμα σε όποιον θέλει να παίξει τη μουσική που του αρέσει. Αναγκαστικά όμως τότε γίναμε πιο επιλεκτικοί.

Άρης: Εκτός από αυτό, έτυχαν και περιπτώσεις που ενώ ήμασταν σίγουροι ότι για να στείλει κάποιος mail και να θέλει να αναλάβει εκπομπή στον σταθμό, δεν μπορεί παρά να γνωρίζει τον χαρακτήρα του Indieground... Ε, έτυχε να έχουμε παραγωγό που έβαζε Scorpions. Απίστευτα καλό παιδί, οι εκπομπές του ήταν τεχνικά άψογες αλλά τα γούστα του κινούνταν μεταξύ Scorpions και Bon Jovi, που δεν συνηθίζαμε να παίζουμε ας πούμε σαν σταθμός... Οπότε όταν τύχαινε να φωνάζει καλεσμένους στην εκπομπή του π.χ. τον Κωνσταντίνο Βήτα και να παίζει ανάμεσα στα κομμάτια του Scorpions... σκεφτήκαμε ότι κάπως πρέπει να φιλτράρουμε τί βγαίνει στον αέρα.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που χρειάστηκε να ξεπεράσετε σαν ομάδα; Βγάζοντας φυσικά το επερχόμενο κλείσιμο...

Γεωργία: Οι πιο δύσκολες στιγμές συνήθως σχετίζονταν με τα οικονομικά. Όταν για παράδειγμα χαλούσε κάτι, ένας υπολογιστής ή οτιδήποτε το οποίο ήταν αναγκαίο να αντικατασταθεί και μάλιστα άμεσα. Το ότι έχουμε μετακομίσει επίσης πόσες φορές είχε τη δυσκολία του, αλλά αυτό ήταν και ωραίο ταυτόχρονα.

Άρης: Γενικά τα οικονομικά, ναι. Πώς θα έβγαινε ο μήνας κτλ.

Μία δύσκολη φάση που θυμάμαι, ήταν σε ένα πάρτι που κανονίζαμε κάποτε σε κάποιο μαγαζί (Έχει κλείσει και αυτό...).  Ήταν οι εποχές που ο σταθμός ήταν στα καλύτερά του, με εκπομπές από το πρωί μέχρι το βράδυ, άπειρους παραγωγούς, άτομα να περιμένουν να υπάρξει κάποιο κενό να πάρουν εκπομπή... Φτάνουμε λοιπόν στο ότι πρέπει να βρούμε ποιοι θα παίξουν μουσική εκείνο το βράδυ. Μιλάμε με παραγωγούς και με τα πολλά βγαίνει ένα πρόγραμμα με τέσσερις DJs, εκ των οποίων τυχαίνει η μία να είναι κοπέλα. Προφανώς επαναλαμβάνω... τυχαίνει! Με τα πολλά, έρχεται ένα εσωτερικό mail προς τον σταθμό με την κατηγορία του σεξισμού. Η κατηγορία ήταν κάπως σαν «γιατί διαλέξατε μόνο μία κοπέλα» και όχι, πόσες; Δεν ξέρω ποια είναι η σωστή ποσόστωση και αναλογία ανδρών - γυναικών DJs ακόμα για να σου απαντήσω. Βασικά, δεν πίστευα ότι το διάβαζα και αυτή ήταν όντως μία στιγμή που μας κλόνισε σε σχέση με αυτό που κάναμε.

Indieground Radio

Ναι, δεν ήμασταν πολιτικός σταθμός ποτέ, αλλά είχαμε πάρει πολιτική θέση

Και που δεν νομίζω ότι σας ταιριάζει και σαν ιδιοσυγκρασία. Είχατε κάποιες πολιτικές θέσεις εξάλλου...

Ναι, δεν ήμασταν πολιτικός σταθμός ποτέ, αλλά είχαμε πάρει πολιτική θέση.

Για εσάς ποια ήταν η πιο απολαυστική εκπομπή που έχετε κάνει;

Άρης: Έχουμε κάνει μία μαζί με την Γεωργία. Εμένα ήταν η αγαπημένη μου.

Γεωργία: Ναι, ήταν η καλύτερη. Ήταν εκλογική...

Άρης: Ήταν σε μία από τις πολλές κυβερνήσεις που έχουμε αλλάξει τόσα χρόνια με τον σταθμό...

Γεωργία: Ήταν μία μουσική - πολιτική εκπομπή, στην οποία παίζαμε ελληνόφωνο πανκ. Τότε το στούντιο ήταν δίπλα στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ...

Άρης: Ξεκινήσαμε με «Κάρμινα Μπουράνα»...

Γεωργία: Κάναμε κουίζ για τους ακροατές...

Πολύ ωραίο ακούγεται. Πώς πήγε;

Άρης: Κάναμε δύο ώρες εκπομπή. Δεν μας άκουγε κανείς. Έγραφε «δύο ακροατές», εκ των οποίων ο ένας ήταν το πρόγραμμα που μετρούσε πάντα ως ακροατής και ο άλλος ήμουν εγώ που είχα ξεχάσει τον υπολογιστή ανοιχτό στο σπίτι μου. Ε, κάπου εκεί αποφασίσαμε να σταματήσουμε την εκπομπή και να βγούμε έξω. Τα υπόλοιπα εκείνης της βραδιάς θα στα πούμε μετά.

Μετά ήταν τα ξένα συγκροτήματα που έχουν περάσει... Οι Allah las, οι Metz και από Ελλάδα όλη η εγχώρια σκηνή

Και από καλεσμένους; Ποια συνέντευξη σας έχει μείνει;

Άρης: Μια συνέντευξη που μου έχει μείνει και έχω μετανιώσει που δεν την ηχογράφησα ποτέ, είναι εκείνη με τον Θάνο Ανεστόπουλο. Είχε φέρει την κιθάρα μαζί και απλά ξεκίνησε να παίζει στον αέρα... Δυστυχώς δεν έχει μείνει πουθενά καταγεγραμμένη, παρά μόνο στο μυαλό μου.

Γεωργία: Μετά ήταν τα ξένα συγκροτήματα που έχουν περάσει... Οι Allah las, οι Metz και από Ελλάδα όλη η εγχώρια σκηνή. Ναι, όσες ελληνικές μπάντες έχουν δισκογραφήσει νομίζω έχουν περάσει όλες. Αυτά σίγουρα σου μένουν.

Υπήρχε κάτι που θα λέγατε όχι στο να βγει στον αέρα; Είδος μουσικής, αφιέρωμα, οτιδήποτε...

Άρης: Α, έχουμε κόψει εκπομπή στον αέρα.

Αυτό θέλω να το ακούσω.

Άρης: Ήταν μια εκπομπή με χαρακτήρα χαβαλέ, γηπεδική ας πούμε, δεν έχει σημασία ποια ομάδα θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε (βασικά όχι οποιαδήποτε - γελώντας...) Τυχαίνει ένα βράδυ να βάλω τον σταθμό και πετυχαίνω τη συγκεκριμένη εκπομπή να παίζει Βανδή. Και μετά Πάολα. Κάπως έτσι, τους κόψαμε στον αέρα.

Γεωργία: Το άλλο επίσης που ξεκαθαρίζαμε από την αρχή ήταν ότι δεν θα γίνονταν δεκτά ακροδεξιά σχόλια. Δεν είχαμε κάποιο αντίστοιχο συμβάν, αλλά πάντα προτιμούσαμε να το έχουμε συζητήσει από πριν.

Άρης: Ναι, αυτό το γλιτώσαμε. Δεν είχαμε ποτέ κάποιον που να κινείται σε χώρους που θα μας έφερναν σε αυτήν τη θέση. Όπως είπαμε νωρίτερα, δεν ήμασταν πολιτικός σταθμός αλλά κάποια πράγματα τα θεωρούσαμε δεδομένα. Και σαν σταθμός κάναμε πράγματα που έδειχναν προς τα πού ρέπουμε, όπως το ότι κλείναμε κάθε χρόνο την ημέρα του Γρηγορόπουλου.

Γεωργία: Βασικά κατεβάζαμε τη σελίδα. Αν και μετά, μας έπαιρνε άπειρες ώρες να συνεννοηθούμε για το πώς θα την ξανανεβάσουμε... Γενικά ναι, δεν αφήναμε πολλά περιθώρια με τη στάση μας για παρανοήσεις.

Indieground Radio

Το πιο αστείο σκηνικό on air ή εκτός;

Άρης: Το πιο γαμάτο σκηνικό ήταν ένα πρωί που συνειδητοποιήσαμε ότι μας είχαν χακάρει Αλβανοί χάκερς. Έμπαινες στη σελίδα του σταθμού και είχε την αλβανική σημαία και έγραφε "Hacked By Albanian Hackers Team". Εκείνη την ώρα είπαμε «Γίναμε διάσημοι, δεν εξηγείται αλλιώς!». Για μια στιγμή σκεφτήκαμε αν υπάρχει τρόπος να το κρατήσουμε ως είχε και να προσθέσουμε ένα κουμπί να μπορούν απλά οι ακροατές να μας ακούνε... Κατά τ’άλλα έχουμε μπερδευτεί σε καλώδια με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν τα πάντα στο στούντιο και έχουμε μείνει κανένα δίωρο εκτός αέρα... Και άλλα τέτοια ωραία.

Οι εκπομπές σε τί ύφος κινούνταν;

Γεωργία: Τα πρώτα χρόνια που είχαμε πάρα πολλούς παραγωγούς είχαμε συμφωνήσει ότι θα κινούμαστε στο indie alternative και ότι αν κάποια εκπομπή ήθελε να εξειδικευθεί σε συγκεκριμένο είδος (πχ post punk, metal κτλ) θα έπρεπε να γινόταν από άτομα που το γνώριζαν καλά. Μου άρεσε ότι πραγματικά καταφέραμε να έχουμε πολύ καλά δουλεμένες εκπομπές γενικότερα, αλλά και ειδικά σε όσες θεματικές περάσαν.

Πόσοι παραγωγοί και εκπομπές πέρασαν αυτά τα δέκα χρόνια;

Άρης: Δεν έχω ιδέα, είναι πραγματικά πολλοί. Αν σκεφτείς ότι για ένα πολύ μεγάλο διάστημα υπήρχε πρόγραμμα από τις 10 το πρωί μέχρι τις 2 το βράδυ, επτά μέρες την εβδομάδα και υπήρχαν άτομα που περίμεναν να βρεθεί κάποιο κενό ώστε να ξεκινήσουν εκπομπή...

Ποιες εκπομπές κράτησαν περισσότερο;

Γεωργία: Οι δικές μας για ευνόητους λόγους είναι οι πιο παλιές. Μετά ακολουθούν με 5 έως 7 χρόνια σταθερά, ο Λεμονοστίφτης και οι Ντελικασέτεν.

Δεν έχει νόημα να έχει κάποιος ιντερνετικό σταθμό αυτή την στιγμή. Να βάλει αυτή την ενέργεια που έχει να διαθέσει κάπου αλλού

Τι θα λέγατε σε κάποιον που θέλει να ξεκινήσει τώρα ιντερνετικό σταθμό;

Άρης: Να κάνει κάτι άλλο, γιατί δεν έχει νόημα να έχει κάποιος ιντερνετικό σταθμό αυτήν τη στιγμή. Να βάλει αυτήν την ενέργεια που έχει να διαθέσει κάπου αλλού. Αν θέλει οπωσδήποτε να κάνει σταθμό θα του έλεγα «Kαλή δύναμη».

Γεωργία: Ναι, ήταν άλλες οι συνθήκες όταν εμείς ξεκινήσαμε. Τώρα μπορείς να κάνεις μέσω ίντερνετ πάρα πολλά πράγματα σε σχέση με τη μουσική. Εμείς απλά θέλαμε να παίζουμε τη μουσική που μας αρέσει και να δώσουμε βήμα σε κόσμο που ήθελε να κάνει το ίδιο.

Indieground Radio

Όσο μιλάμε, από μέσα ακούγονται οι μουσικές επιλογές των Ντελικασέτεν. Ανεβαίνουμε τα σκαλιά και αράζουμε για λίγο στην ταράτσα και με μία εξαιρετική πλευρά της Αθήνας για θέα, τους ρωτάω πώς είναι λίγο πριν αφήσουν τον χώρο που φιλοξένησε τελευταίος τον σταθμό...

Γεωργία: Είναι τόσα πολλά που πρέπει να γίνουν για το κλείσιμο που προσωπικά ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει.

Άρης: Και εγώ έχω την αίσθηση ότι ο σταθμός θα μου λείψει τον Σεπτέμβρη ή τον Οκτώβρη. Έτσι κι αλλιώς τις περισσότερες φορές κλείναμε για καλοκαίρι αυτήν την περίοδο, άσχετα αν πάντα κάτι γινόταν και έτρεχε όποιος ήταν πιο κοντά στον σταθμό. Οπότε νομίζω θα το συνειδητοποιήσουμε κάπου μέσα Σεπτέμβρη, όταν είναι γίνει εκείνο το τηλεφώνημα που ήταν σε φάση «Ωχ, Γεωργία μήπως ήρθε η ώρα να φτιάξουμε το πρόγραμμα; Πάλι αργήσαμε φέτος.»

Γεωργία: Ναι, κλασικό τηλεφώνημα...

Άρης: Το οποίο φέτος δεν θα γίνει.

Κλείνοντας τα δέκα χρόνια, τι αφήνετε και τι κρατάτε;

Άρης: Πολλές καλές στιγμές. Περάσαμε καλά γενικά. Και 5-6 φίλους που ενδεχομένως δεν θα γνώριζα.

Γεωργία: Ανακαλύψαμε πράγματα και ικανότητες που δεν γνωρίζαμε όλα αυτά τα χρόνια. Όσο ερασιτεχνικό και να είναι κάτι, παραμένει δύσκολο. Γνωρίζεις διαφορετικούς ανθρώπους και πολλές φορές έρχεται βοήθεια από εκεί που δεν το περιμένεις. Αυτό είναι κάτι που σίγουρα κρατάς.

Κλείσαμε 10 χρόνια. Είναι ο πιο ωραίος τρόπος να λήξει

Έκανε τον κύκλο του;

Ναι. Κατηγορηματικά. Δεν έχουμε κανένα ερωτηματικό. Κλείσαμε 10 χρόνια. Είναι ο πιο ωραίος τρόπος να λήξει. It's better to burn out than to fade away…

σ.σ. Αυτό το Σάββατο 22/6 στον Ρινόκερο οι παραγωγοί του σταθμού θα γιορτάσουν τα 10 χρόνια του σταθμού. Να είστε εκεί.

Indieground Radio

Λίγα λόγια από τους παραγωγούς του σταθμού:

«9 χρόνια, 319 επεισόδια, 9247 τραγούδια και άπειρα συναισθήματα με χωρίζουν από τη μέρα που πέρασα για πρώτη φορά την πόρτα του Indieground. Ευτυχής για την εμπειρία, τη συναναστροφή που εξελίχθηκε σε φιλία με ωραίους ανθρώπους και περήφανος για τη συντροφιά που μου πρόσφεραν γενναιόδωρα οι ακροατές και οι ακροάτριες της εκπομπής. Ευχαριστώ Ίντυ.» Αντώνης Χάκαλης, «στον Λεμονοστίφτη»

«Ο Indieground είναι μια οικογένεια που με έκανε να αγαπήσω και να εξερευνήσω πολλές και διαφορετικές μουσικές.» Ελευθερία Μπίκου, 2012-2019

«O Indie ήταν για μένα μια κουλτούρα εποχής, προσωπική ανέλιξη στα μουσικά σκιάδια, εκφραστικοί έρωτες πίσω από το μικρόφωνο και το πληκτρολόγιο του chatbox, ένα σκιαγραφημένο αποκαλυπτικό μανιφέστο που το στοιχειωμένο στούντιο της Κολοκοτρώνη έδινε μεφιστοφελικα κάθε Τρίτη στις 4 το απόγευμα την ώρα της μετάβασης του φωτός. Μια πλήρης ωρίμανση 7 χρόνων, κλεισμένη περιεκτικά στα τετράδια και τις συνομιλίες στα μπαρ που συντρόφευαν την ύπαρξή του.» Exploding Plastik / Διονύσης Ρήγας. 7 χρόνια κάθε Τρίτη 4-6

«Ο Indiegroundradio μπήκε στη ζωή μου μέσω του φίλου Noise Annoys! Ήρθε σε μια δύσκολη περίοδο για μένα και λειτούργησε ως φάρμακο! Ευχαριστώ Indieground!!» Antony K. 2011-2019

«Θα χαρακτήριζα τον Indieground σχολείο! Κάθε φορά που ανακάλυπτα ένα νέο τραγούδι άσχετα αν ήταν νέο ή παλιό, έχτιζα ολόκληρη εκπομπή επάνω του. Ευχαριστώ πολύ όλο το team που εκπροσωπούσε τον υπερ-σταθμό για την εμπειρία αυτή!!» Jukebox on air by Chemical Chris 2012-2019

«Αν μπορούσα να συνοψίσω τα 10 χρόνια ζωής του Indiegroundradio και εκπομπών αντίστοιχα (τα 3 μόνος μου, τα άλλα 7 με τον Άρη) σε μία φράση, θα επέλεγα το Confusion Is Sex που έχουν πρωτοπεί οι αιώνια αγαπημένοι της εκπομπής Sonic Youth. Ήταν υπέροχα, μουσικά κάναμε ακριβώς αυτό που ονειρευόμασταν και ειλικρινά δεν νιώθω λύπη τελικά γιατί ο κύκλος αυτός κλείνει τη στιγμή που πρέπει.» Δημήτρης Μπούρας (2009-2019)

«Τα Breakfast Sessions ξεκίνησαν το 2014 σαν ένα προσωπικό στοίχημα. Η αρχική επαφή έγινε μέσω κοινών φίλων με τα παιδιά του σταθμού και στην πορεία η παρέα μεγάλωνε συμπεριλαμβάνοντας παραγωγούς, φανατικούς ακροατές, ιντερνετικούς φίλους. Κάθε εκπομπή καταστρωνόταν με το μεράκι που παλιότερα φτιάχναμε συλλογές σε κασέτες και τις μοιράζαμε στους φίλους ανάλογα με την περίπτωση ή περίσταση! Γνήσιος creature of habit, ως nektar cabinek, θα μου λείψει η σαββατιάτικη ρουτίνα 12-14:00 στα studios του indieground. So long and thanks for all the music.» Νεκτάριος, «Breakfast Sessions», 2014-2019

«Ο σταθμός για μας ήταν: το στούντιο στη Κολοκοτρώνη που δεν τολμούσες να πας πέρα από τα δύο πρώτα δωμάτια και το σφηνάκι που πίναμε μετά την εκπομπή. Η ταράτσα και ο όγδοος όροφος της σταδίου. Ο λόγος να ακούμε μανιωδώς μουσική. Our recreation. Α. Και τα πάρτυ» Ηλέκτρα και Γιώργος, «Ντελικασέτεν», 2013-2019

«Ο Indieground θα είναι για πάντα εκείνη η χωροχρονική συντεταγμένη στην οποία τα τελευταία δυόμιση χρόνια χανόταν κάθε χωροχρονική συντεταγμένη. Κοινώς, εκείνο το εβδομαδιαίο ραντεβού που τα μικρόφωνα και η κονσόλα αποτελούσαν την εγγύηση της απώλειας κάθε έγνοιας. Από την αίσθηση παρανομίας που ανέδυε το στούντιο της Κολοκοτρώνη μέχρι την ανάβαση στον όγδοο όροφο της Σταδίου, μετατρεπόταν πάντα σε ένα μικρό προσωρινό καταφύγιο. Κι ας μην ήταν παράνομο. Κι ας το μόνο που σου θύμιζε ότι ήσουν ψηλά ήταν το ασανσέρ, μιας και από το παράθυρο έβλεπες μόνο τον ακάλυπτο άλλων στοιβαγμένων κτιρίων. Πώς το έλεγαν οι Radiohead; Α, ναι: "Just cause you feel it, doesn't mean it's there"». Ελένη Τζαννάτου, Acrylic Nights (2017), Fear of Music (2017-2019)

  • SHARE
  • TWEET