Annihilator

Δεύτερο δείγμα που έρχεται στη δημοσιότητα από το επερχόμενο, 17^ο άλμπουμ των Καναδών heavy/thrashers και ήδη έχουμε αρχίσει να αποκτούμε μια πιο καθαρή εικόνα για το ποιόν του. Ως συνήθως, το τραγούδι βασίζεται στα εντυπωσιακά κιθαριστικά μέρη του Waters για να τραβήξει την προσοχή, γεγονός που επιτυγχάνεται κυρίως στο solo section του.

Σε ό,τι αφορά το ρεφρέν του (αλλά και όχι μόνο), το κομμάτι ανακαλεί τις χρυσές εποχές του "Stonewall", θυμίζοντας το σε μεγάλο βαθμό, ενώ εντύπωση προκαλεί και το δεύτερο σκέλος του κιθαριστικού solo, το οποίο μοιάζει να προέρχεται από τις "Set The World On Fire" εποχές της μπάντας. Έτσι, τελικά η σύνθεση φαντάζει σαν μια μίξη συνθετικών εμπνεύσεων από την εποχή του "Feast" ή του "Suicide Society", με αρκετή δόση '90s νοσταλγίας.

Προσωπικά, θεωρώ πως αυτή η ανακύκλωση ιδεών εδώ και καιρό δεν αποδίδει τα αναμενόμενα για τον Jeff Waters και την εκάστοτε μουσική του συνοδεία, ενώ το γεγονός πως συνεχίζει ο ίδιος να διατηρεί τη θέση του τραγουδιστή ορίζει το «ταβάνι» των Annihilator σε συγκεκριμένα ύψη, σίγουρα λίγο ψηλότερα από τις - ως επί το πλείστον αδιάφορες - Dave Padden ημέρες, αλλά και πάλι προκαθορισμένα και περιορισμένα. Η (επι)στροφή, πάντως, σε μοτίβα που ακολουθούσαν στα early '90s σε αυτήν τους τη φάση είναι καλοδεχούμενη, αφού τουλάχιστον ενισχύει τον παράγοντα της νοσταλγίας και αποτελεί «αλατοπίπερο» στις επαναλαμβανόμενες συνθετικές μανιέρες του Waters.

YouTube