Simply Red

Για τον μέσο Άγγλο ο Mick Hucknall αυτή τη στιγμή δεν είναι γνωστός πια για τις μοναδικές επιτυχίες των Simply Red στα '80s και '90s, παρ' όλο που πρέπει να δώσει κάποιος διόλου ευκαταφρόνητα ποσά για να τον δει ζωντανά, αλλά για την σχέση του με την Martine McCutcheon, η οποία μεθυσμένη μετά από celebrity πάρτι μέσα σε μια λιμουζίνα διάλεξε να ξεράσει πάνω στα πλούσια και μακριά dreadlocks του, που αναγκαστικά ο κοκκικονοτρίχης  baby face ζεν πρεμιέ έπρεπε να κουρέψει.

Οι Simply Red όμως επιστρέφουν για μια ακόμα τελευταία και αποχαιρετιστήρια φορά, σαν τους Πυξ Λαξ ένα πράμα. Αν και οι δισκογραφικές τους επιστροφές τα τελευταία είκοσι χρόνια δεν είχαν να επιδείξουν τίποτα το ιδιαίτερο και ήταν ευχάριστες σαν πορδή σε ασανσέρ, το "Big Love" τους επανατοποθετεί στον βελούδινο θρόνο τους με το απαραίτητο γκλάμουρ που τους αρμόζει.

Αυτά τα τραγούδια ερμηνεύονται μόνο με κουστούμι και το μικρό δαχτυλάκι όρθιο όταν κρατάς το μικρόφωνο, όπως ο Mike Patton στο βίντεο κλιπ του "Easy" καλή ώρα. Αλλά όσο και να φόρεσαν τα καλά τους, δεν υπάρχουν πολυπλατινένιες επιτυχίες σαν το "Something Got Me Started" ή το "It's Only Love" και ποτέ δεν θα υπάρξουν.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς με το να περάσεις εκπληκτικά με αυτόν τον δίσκο. Χωρίς να επαναπροσδιορίζει την καριέρα των Simply Red -αυτά μόνο ο Tom Jones μπορεί να τα κάνει- μας αποχαιρετούν με την λάμψη και ευφορία που αναπολεί χαμογελαστά τις παλιές καλές στιγμές τους.

Αν και δεν φοβάμαι το "Φάντασμα Της Αγάπης" ("Ghost Of Love") λίγο ψάχτηκα όταν μπήκαν τα ψεύτικα χειροκροτήματα. Αλλά χαλάλι, τέτοιο ατσαλάκωτο coolness έχω να ακούσω από το theme tune του "Πλοίου Της Αγάπης" ή από την "Δυναστεία". Τα περισσότερα από τα τραγούδια άλλωστε κυμαίνονται σε αυτό το επιτηδευμένα σέξι και ψιλό-ρετρό Τζέιμς Μποντ cool cat '80s jazzy disco μοτίβο. Και μπράβο τους.

Δεν έχω οδηγήσει ποτέ πιο γαλήνια και ήρεμα από το σπίτι μου μέχρι τα Εξάρχεια κι ας σταμάτησα σε όλα τα κόκκινα της Πατησίων. Αλλά και με τις δουλειές του σπιτιού (είμαι προκομμένος, τι παίζουμε;) έχοντας το "Big Love" ως soundtrack ένιωθα σαν να βρίσκομαι σε διαφήμιση ηλεκτρικής σκούπας.

Τώρα που μεγαλώνω και εγώ με τη σειρά μου, αργά αλλά σταθερά, μπορώ να αντιληφθώ γιατί έχουν ακόμα τέτοια απήχηση ειδικά σε κάποιο συγκεκριμένο κοινό. Ποιός ή ποιά δεν θέλει να χορεύει τα μεσάνυχτα σε ένα μαγεμένο κήπο ή δεν θέλεις το τέλος μιας σχέσης σου να είναι αμέσως χθεσινά νέα; Μας τα λέει και η Νατάσα Τοτορίντο στα ελληνικά θα μου πείτε, αλλά είπαμε οι Simply Red έχουν ένα τζαζ γκλάμουρ που δεν βρίσκεις αλλού και ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα πια. Πράγματα βγαλμένα από την ζωή βρε παιδί μου, αλλά τελικά ίσως να έχουμε ανάγκη να μας τα λέει κάποιος αυτά πού και πού.

Και τελικά επί της ουσίας δεν σε ενδιαφέρει ότι θυμίζει ώρες-ώρες επικίνδυνα Jamiroquai ή τους Beatles γιατί απλά πέρασες καλά και ξέγνοιαστα και δεν χρειάζεται να κοιτάξεις πίσω.