Roots Manuva

«Hip-hop είναι αλλά ας το κάνουμε». Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία της δισκοκριτικής αυτής. Φυσικά η hip-hop / rap μουσική δεν ακουγόταν πάντα τόσο «εξευτελιστική» στα αυτιά των «ροκάδων». Υπήρξε η εποχή που οι κυκλοφορίες του είδους ήταν άκρως ποιοτικές και απολάμβαναν τον σεβασμό όλων των μουσικών. Τότε η μουσική αυτή ήταν κάτι το πρωτοποριακό, μια νέα μορφή ηχητικής επανάστασης. Τότε ο Rodney Smith, γνωστός ως Roots Manuva, τριγυρνούσε στα πάρκα του Stockwell και αντιλήφθηκε από πολύ μικρός με τι θέλει να ασχοληθεί στο μέλλον.

Τα χρόνια πέρασαν και το indie κοινό πλέον επιλέγει ποιους rapper θα κατατάξει στην rock μουσική, ενώ ο Roots Mauva ηχογραφεί εδώ και δεκαπέντε χρόνια για την Big Dada, θυγατρική της θρυλικής Ninja Tune. Οι συνεργασίες του με μεγάλα ονόματα της μουσικής όπως οι Fun Lovin' Criminals, U.N.K.L.E, Leftfield δεν έχουν τελειωμό και εσείς αν ψάχνετε την αφορμή να ασχοληθείτε μαζί του, μπορείτε να ξεκινήσετε με το "All Alone". Στην τελική σε όλους ψιλοαρέσουν οι Gorillaz.

Για όσους γνωρίζουν ήδη τον Roots Manuva, δεν χρειάζονται αφορμές. Κάθε κυκλοφορία του είναι και ένα από τα σημαντικότερα μουσικά γεγονότα της εκάστοτε χρονιάς. Αναπόφευκτα το ίδιο συμβαίνει και με το "Bleeds". Το μαρτυρούν η δραματική ατμόσφαιρα στο εναρκτήριο "Hard Bastards" και στο "Crying" που ακολουθεί. Τα sample με παιδικά φωνητικά, η ατμόσφαιρα και πάνω από όλα οι στίχοι είναι που κάνουν την διαφορά. Διότι η ποιότητα της hip-hop φαίνεται κατά μεγάλο ποσοστό από την σοβαρότητα των στίχων, όταν αυτή υπάρχει στις συνθέσεις. Ο Roots Manuva δεν θα ξεπουληθεί ποτέ και δεν θα σταματήσει να σχολιάζει με τον δικό του μοναδικό τρόπο τα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Όπως πολύ σωστά έχει αναφερθεί, γίνεται η φωνή για αυτούς που δεν έχουν ή δεν έχουν την δυνατότητα να ακουστούν.

Μουσικά θα βρείτε μπόλικο trip-hop, δυναμικά beat αλλά και ψήγματα από dub, reggae και dubstep. Στο "Facety 2:11" συναντούμε τον Four Tet, ενώ στο "Bleeds" βρίσκουμε επίσης τον dub / EDM σπεσιαλίστα Adrian Sherwood. H «βαριά» ατμόσφαιρα που διακατέχει ολόκληρο τον δίσκο καταλήγει στην λύτρωση του "Fighting For?" όπου το φως φαίνεται να κερδίζει την μάχη με το σκοτάδι. Το ταξίδι μόλις τελείωσε και το παραμύθι που ζήσαμε μαζί με τον Roots Manuva ευτυχώς είχε happy ending.

O ίδιος ο Smith παρομοιάζει τον εαυτό του με τον Mark Rothko, τον Αμερικανό ζωγράφο που αρνήθηκε να κατηγοριοποιηθεί στους εξπρεσιονιστές. Με παρόμοιο τρόπο και εμείς θεωρούμε υποτιμητικό να κατατάξουμε τον Smith στα κλειστά σύνορα της hip-hop. Όπως και να 'χει, όταν ένας ολόκληρος πλανήτης παραμιλά με τον Kanye West, προσωπικά θα προτιμήσω τον Roots Manuva.