Nils Frahm

Ανάμεσα στους πιο αναγνωρίσιμους εκπροσώπους του λεγόμενου contemporary classical χώρου, ο Nils Frahm έχει κερδίσει επάξια μια από τις πλέον ξεχωριστές θέσεις. Για κάτι περισσότερο από μια δεκαετία, ο Γερμανός έχει κυκλοφορήσει μια σειρά από δίσκους που, ξεκινώντας από τις αρχές της κλασικής μουσικής, συνδυάζουν μοντέρνα, ετερόκλητα στοιχεία και καταλήγουν να ακούγονται όσο πιο κοντά γίνεται στο, κάπως αδόκιμο κατά τον γράφοντα,  όνομα του εν λόγω χώρου. Κι αν τα μέσα που χρησιμοποιεί ο συνθέτης διαφέρουν από τη μια δουλειά του στην άλλη, η κοινή συνιστώσα είναι οι μελωδίες· καθόλου παράλογος, λοιπόν, ο τίτλος του ένατου ολοκληρωμένου άλμπουμ του.

Μετά τους πειραματισμούς με ήπιους ήχους στο "Felt", το αριθμοκεντρικό στήσιμο του "Screws", το περίπου-ζωντανό "Spaces", το πιανίστικο "Solo" και τις συνεργασίες με τον Ólafur Arnalds και τον F. S. Bloom, αυτή τη φορά δεν υπάρχει κάποιο αυστηρό concept πίσω από τον δίσκο. Το κοντινότερο σε κάτι αντίστοιχο, είναι το γεγονός ότι οι ηχογραφήσεις έγιναν εξολοκλήρου στα ιστορικά Funkhaus Studio στο Βερολίνο, όπου ο Frahm συνέθετε κι έπαιζε με τις ακουστικές του χώρου επί δύο χρόνια. Η πιο ανοιχτή προσέγγιση, μπορεί αρχικά να μοιάζει υπερβολική, ιδιαίτερα για του μη μυημένους, αλλά σε τελική ανάλυση είναι το στοιχείο που κάνει το σύνολο να ακούγεται τόσο φρέσκο.

Από όποια σκοπιά κι αν κοιτάξει κανείς, τα πάντα στέκονται στα υψηλότερα επίπεδα. Από τον τρόπο που ξεδιπλώνονται κι επαναλαμβάνονται οι μελωδίες μέχρι το μπέρδεμα των οργάνων που χρησιμοποιούνται, στην αψεγάδιαστη παραγωγή και τις ενδοσκοπικά ταξιδιάρικες ατμόσφαιρες, χρειάζεται μια μεγάλη δόση αυστηρότητας για να βρεθεί κάτι γνήσια αρνητικό. Το βασικότερο, ωστόσο, είναι ότι πέρα απ' οτιδήποτε τεχνικό, τα δώδεκα κομμάτια είναι (obligatory cliché) εμπνευσμένα και το κάθε ένα έχει κάτι να δώσει. Τα ηλεκτρονικά περάσματα του "Sunson", τα χορωδιακά του "A Place", τα πνευστά του "Human Range", η κορύφωση στο σερί του ομότιτλου και του "#2", θα μπορούσα να συνεχίσω αλλά πρακτικά δεν έχει νόημα.

Τα "All Melody" είναι ένα έργο διάρκειας εβδομήντα πέντε λεπτών, που ακούγεται ως ενιαία οντότητα κι επισφραγίζει το στάτους του δημιουργού του ανάμεσα στους κορυφαίους σύγχρονους συνθέτες, πέρα από ταμπέλες και είδη. Όσοι έχουν επαφή με το έργο του Frahm, θα βρουν πολλά από τα επί μέρους πράγματα που έχει κατά καιρούς δοκιμάσει και θα αναγνωρίσουν μερικά γνώριμα θέματα. Για τους υπόλοιπους, αυτός ο δίσκος είναι ένα ιδανικό σημείο γνωριμίας, καθώς μέσα στον πολυδιάστατο χαρακτήρα και τους αργούς ρυθμούς του καταφέρνει να ακούγεται με έναν παράξενο τρόπο προσιτός. Με την προϋπόθεση ότι ο ακροατής προτίθεται να δώσει τον χρόνο και την προσοχή του.