Marina & The Diamonds

H Marina Diamandis είναι Ουαλή, με ελληνική καταγωγή. Μαρίνα για μας λοιπόν. Ο τρίτος δίσκος της είναι η pop που αξίζει να ακούς. Όχι πως έχουμε κάνα θέμα με... χαζοχαρούμενα pop τραγουδάκια, αλλά όλοι ξέρουμε πως μπορεί να τα ακούσεις σε μια κατάλληλη στιγμή, αλλά μετά τα παραδίδεις στη λήθη. Το να βλέπεις όμως να πλουτίζουν ατάλαντες «τραγουδίστριες» -κατασκευάσματα, και η Μαρίνα μας να έχει απλά μια «σεμνή» παρουσία και όχι το πόδι της στην κορυφή, ένα... εθνικοπατριωτικό συναίσθημα σε πιάνει.

Το "Froot" είναι γεμάτο από single που έχουν το κάτι παραπάνω από τις μισές επιτυχίες εκεί έξω. Σοβαρά τώρα, πως γίνεται ένα κορίτσι (για να γίνουμε συγκεκριμένοι) από 16 έως 26 ετών, να μη νιώσει κάτι από τον εαυτό της στο άψογο "I'm A Ruin" ή στην dance pop ορμή των "Blue" και "Froot";

Οι στίχοι της, όπως δηλώνει η ίδια, έχουν μεγάλη σημασία, είτε παρουσιάζουν μια... ιδέα κατάθλιψης ή άκρατης χαράς. Μπορεί η Marina να υποδύεται ρόλους στα τραγούδια ή απλά η ψυχική της κατάσταση να έχει τα «πάνω και τα κάτω» της. Και στα δύο, η ερμηνεία μετράει. Και η ερμηνεία κάθε στιγμή και κάθε νότα, βγάζει το συναίσθημα που θέλει.

Η ίδια είπε πως ένιωσε σίγουρη για τον δίσκο, λίγο μετά από έναν δύσκολο χωρισμό. Δεν δηλώνει μίζερη αλλά σίγουρη. Την ίδια στιγμή η μελαγχολία της δεν κρύβεται ούτε κάτω από το συνεχές groove. Στο "Can’t Pin Me Down" δίνει το δικό της μανιφέστο, σε ένα ακόμα άψογο τραγούδι.

Ναι, τα τραγούδια έχουν κλισέ, η Mαρίνα δεν επανεφευρίσκει τη μουσική, αλλά προσπαθεί να την κάνει να ακουστεί, εμπορική μεν, αλλά με μια δόση ευφυΐας και καρδιάς. Πόσες ξέρετε να έχουν εξαιρετική φωνή που φτάνει σε υψηλές επιδόσεις, που συνθέτει τα τραγούδια της, κάνει την παραγωγή και γράφει τους στίχους, χωρίς να έχει ανάγκη έναν «στρατό» παραγωγών δίπλα της;