Slaughtbbath

Alchemical Warfare

Hells Headbangers (2019)
Από τον Γιάννη Δούκα, 06/09/2019
Έξι χρόνια μετά τον πρώτο δίσκο τους αναμέναμε κάτι πολύ καλύτερο

Το black metal των Χιλιανών Slaughtbbath (ένωση των λέξεων slaughter και Sabbath) στηρίζεται σε Slayer riffing και super ταχύτητες. Η μουσική τους είναι αδυσώπητη και το drumming ανηλεές σχεδόν δίχως σταματημό. Ο πρώτος τους δίσκος "Hail To Fire" μαζί με αρκετά από τα split που έχουν βγάλει κατά καιρούς εμπεριέχουν στιγμές πώρωσης και μεταλικών ομοβροντιών. Αυτό ανέβασε πολύ τις προσδοκίες για το δεύτερο "Alchemical Warfare", το οποίο αν και δε σε ξενερώνει μπορούμε να πούμε ότι δεν έφτασε τα επιθυμητά standards. Ο παροξυσμός a la Impaled Nazarene ή Destroyer 666 που συναντούμε σε πολλά τραγούδια ακούγεται μονόχνοτος, τετριμμένος και δε βγάζει την αναμενόμενη βαρβαρότητα. Ίσως ο ήχος να είναι πολύ καθαρός για τα κομμάτια τους. Θα επιθυμούσαμε κάτι σαν την αρκουδιάρικη βαβούρα των Hades Archer, για του λόγου το αληθές το ομότιτλο άνετα θα μπορούσε να έβγαζε παραπάνω βιαιότητα. Το κρίμα είναι ότι έχουν πολλές δυνατότητες μιας και τραγούδια σαν τα "Prophetic Crucifixion" ή το αργό, Bathory-κο και ατμοσφαιρικό "Rejoined Into Chaos" έχουν καλά, επικά solo και ιδέες. Όταν αλλάζουν εντάσεις μέσα στις συνθέσεις τους βλέπεις ότι η μουσική τους αναπνέει. Η Χιλή έχει μια σκηνή που βράζει αλλά το βιτριολικό black των Slaughtbbath, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο δίσκο, δύσκολα σε κρατάει υπ' ατμόν.

  • SHARE
  • TWEET
  • Kafka

    Kafka

    Nothing To Harvest, We Don't Fight It, Under The Gutter, Sweetohm, Undergound Union, Body Blows, WOOAAARGH, Imminent Destruction (2019)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 09/09/2019
    Σκοτάδι και αρνητισμός σε ένα πολύ ενδιαφέρον ντεμπούτο

    Ειλικρινά πιστεύω πως η ελληνική σκηνή του ακραίου punk, του hardcore και του crust είναι μια από τις πιο ενεργές σκηνές του είδους για την τρέχουσα δεκαετία. Οι Πατρινοί Kafka, με το ιδιαίτερο αυτό όνομα, κυκλοφόρησαν έπειτα από μερικά, ενεργά συναυλιακά, χρόνια, τον Ιούνιο τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο. Στα 27 λεπτά του, ο ομότιτλος αυτός δίσκος, είναι μια κατάμαυρη και μίζερη επίθεση στα αυτιά του ακροατή. Ο διάχυτος απαισιόδοξος μηδενισμός, γίνεται έκδηλος με τρομερά πιασάρικες κιθάρες, οι οποίες κινούνται εξίσου εύκολα σε post-metal μονοπάτια, θυμίζοντάς μου τους φοβερούς King Apathy, όσο και σε πιο κλασικά blackened hardcore. Με μια παραγωγή που δεν θάβει τα τύμπανα και με φωνητικά που σε σημεία ακουμπάνε και neocrust πινελιές, οι έξι συνθέσεις, με αρκετή ποικιλομορφία στις ταχύτητες, συνθέτουν μια εθιστική απόλαυση. Κομμάτια δε όπως το "No Return" και το "Abandon All Hope" (οι Fall Of Efrata ζουν), ψοφάς να τα βιώσεις ζωντανά σε κάποιο υπόγειο, καθημερινή κατά προτίμηση.

    Bandcamp
    Youtube

  • SHARE
  • TWEET
  • Tristengrav

    II - Nychavge

    Caligari (2019)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 20/09/2019
    Δεύτερο demo για τους Πατρινούς και κάτι ξεχωριστό αρχίζει να σχηματίζεται

    Στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης και του διαδικτύου, η πρόσβαση σε μια σειρά από νέες κυκλοφορίες, πέρα από άμεση, είναι και μαζική. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την πληθώρα κυκλοφοριών κάθε λογής από τις πάμπολλες δισκογραφικές εταιρείες, το πράγμα αν και σαφές, αρχίζει να ξεφεύγει. Μέσα σε όλον αυτόν τον κατακλυσμό, κατέφθασε στα αυτιά μου από μια προσεγμένη εταιρεία, το δεύτερο demo των Πατρινών Tristengrav. Εξόχως ταιριαστά ονομασμένο "Νυχαυγή", ξεδιπλώνει σε πέντε συνθέσεις την πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα των Πατρινών. Κινούμενοι σε έναν χώρο όπου συνδυάζουν το πρωτόγονο black metal με μια (post) punk νοοτροπία, στα δεκαέξι άριστα λεπτά αυτής της κυκλοφορίας, οι Tristengrav «εθίζουν» τον ακροατή. Πράγματι, ο τρόπος που το gothic συναντάει το crust punk, δια μέσου μιας προσέγγισης όχι πολύ μακριά από αυτής των Funereal Presence, δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος. Οι εναλλαγές των συνθέσεων από εφιαλτικά όνειρα σε «υπόγειους» καταιγισμούς, υπό τη δυναμιτισμένη ορμή του punk, χωρίς να φοβούνται τον εμπλουτισμό από leads που θα θυμίσουν Christian Death, θα οδηγήσουν τον ακροατή σε κατάμαυρες κατακόμβες. Από τις καλύτερες κυκλοφορίες της εγχώριας σκηνής για φέτος.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET