Rixter

Πριν από πολύ καιρό έφτασε στα χέρια μου το cd με μορφή demo των Rixter. Ομολογώ ότι το άκουσα πάρα πολλές φορές, αλλά δε μπόρεσα να καταλάβω ακριβώς το είδος μουσικής που παίζουν, όπως και το νόημα των στίχων τους.

Η παραγωγή αρκετά καλή και σε ορισμένα σημεία καλύτερη από δισκογραφικές δουλείες που κυκλοφορούν στη ελληνόφωνη ροκ σκηνή. Οι ιδέες μου φάνηκαν περασμένης δεκαετίας, κυρίως από ελληνόφωνα σχήματα της μετα-punk εποχής. Μου θύμισαν επίσης τη σειρά Δούρειος Ίππος αλλά και τον Κακέπη. Η φωνή είναι αρκετά μπροστά χωρίς αυτό να ενοχλεί ιδιαίτερα, απλά οι στίχοι είναι απλοϊκοί όχι με την έννοια της απλοϊκής λυρικότητας, αλλά από την πλευρά της αδιαφορίας ως την άκρη της δυσφορίας.

Για παράδειγμα το "είμαι φευγάτος και δεν αλλάζω" όπως αναφέρεται σε ένα ρεφρέν μου φέρνει στο μυαλό ταινίες στυλ "Φυλακές Ανηλίκων". Επίσης άλλο ένα κοινό σημείο ελληνόφωνης σκηνής είναι οι στίχοι που αναφέρονται γύρω "από άδεια μπουκάλια, τσιγάρα, σκοτεινές γωνίες, η άτιμη που με παράτησε" ή του στυλ "απόψε θα τα σπάσουμε, θα ροκάρουμε" κ.τ.λ.

Το ελληνόφωνο ροκ που φαντάζομαι εγώ απέχει από αυτά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εγώ έχω τη σωστή άποψη. Το τωρινό ελληνόφωνο ροκ μπορεί να το δει κανείς στον Παύλο Παυλίδη ή το Θανάση Παπακωνσταντίνου. Παρ' όλα αυτά συνεχίζουμε να ελπίζουμε για κάτι καινούργιο.