Μιχάλης Ανδριτσόπουλος

Ονειρευτής

- (2007)
25/01/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Μιχάλης Ανδριτσόπουλος είναι καταξιωμένος καθηγητής μουσικής και παράλληλα μουσικός, γνωστός στο κοινό από τις live εμφανίσεις του με το σχήμα των Galliard. Φέτος ηχογράφησε το πρώτο του demo, το οποίο περιέχει εννέα κομμάτια, και το «κατέθεσε» στα αυτιά του rocking.gr για ακρόαση και κριτική...

Ήδη από το εξώφυλλο (με το φεγγάρι, τον ουρανό και τη σκάλα) και τους τίτλους των τραγουδιών ("Μάγισσες Της Σιωπής", "Τα Πρώτα Μας Φιλιά" κ.α.) καταλαβαίνουμε τι περίπου θα ακούσουμε. Ο Μιχάλης έχει συνθέσει εννέα κομμάτια που έχουν ως βάση τη folk / κιθαριστική μουσική, με έντονα όμως στοιχεία τόσο από την κιθαριστική rock παράδοση όσο και αυτή της μπαλάντας - ελληνικής και ξένης. Τα κομμάτια στηρίζονται ουσιαστικά στο δίπολο κιθάρα-φωνή, με κάποιες διάσπαρτες ηλεκτρικές εξάρσεις και πολύ υποτονικά και θαμμένα στην παραγωγή τύμπανα. Τις φωνές μοιράζονται άνδρες και γυναίκες, με τον «δικό μας» Δημήτρη Μπάρμπα των Galliard να τραγουδά σε κάποια κομμάτια. Δυστυχώς το demo δεν έχει λοιπά στοιχεία, ώστε να μπορώ να αναφέρω και τους υπόλοιπους συντελεστές.

Το πρώτο που γίνεται σαφές είναι ότι ο Μιχάλης κατέχει την τέχνη της μελωδίας: τα κομμάτια του είναι διακριτά, δεν ακούς επαναλήψεις ή αναμασήματα φράσεων και ιδεών και όποιος είναι aficionado της μελωδίας θα βρει πολλά σημεία που θα τον ταξιδέψουν. Οι μουσικές γνώσεις του Μιχάλη και η κατάρτισή του επίσης είναι εμφανή, καθώς δεν αρκείται σε απλά αρπίσματα ή/και εναλλαγή συγχορδιών, αλλά εμπλουτίζει τον ήχο του με πολλές ιδέες που του προσδίδουν μια ποικιλομορφία και τον κάνουν να διώξει μακριά τον κίνδυνο της μανιέρας που βασανίζει την ελληνική μπαλαντογραφία. Οι ανδρικές φωνές είναι όσο αέρινες πρέπει και πιστεύω ότι δένουν απόλυτα με το folk ύφος των τραγουδιών, κάνοντας το τελικό αποτέλεσμα απολύτως δεμένο και εύηχο.

Παρ' όλα αυτά οι ενστάσεις για τον δίσκο είναι αρκετές. Για αρχή ένας ουδέτερος ακροατής ίσως δυσκολευτεί να ακούσει στα ελληνικά ιστορίες για μάγισσες, ξωτικά, δάση, αγάπες και τα συναφή... Δεν ξέρω γιατί, αλλά σε μια άλλη γλώσσα προσωπικά μου «κάθονται» καλύτερα στο αυτί. Επιπρόσθετα, στιχουργικά ο δίσκος χωλαίνει ιδιαίτερα, καθώς είναι πολύ κλισαρισμένος και το άμεσο των ελληνικών δε μας επιτρέπει να το αγνοήσουμε. Εν συνεχεία πιστεύω πως όταν ο Μιχάλης αφήνει την folk φόρμα που του ταιριάζει και προσεγγίζει αυτήν μιας πιο pop / ελληνικής μπαλάντας, ο ήχος του χάνει πολύ σε πρωτοτυπία και τα κομμάτια δε μας προσδίδουν το κάτι παραπάνω που θα θέλαμε για να κολλήσουμε. Τέλος, θεωρώ εντελώς λανθασμένη την επιλογή των τόσο «γήινων» γυναικείων φωνών, οι οποίες χωρίς να είναι κακές, δεν απογειώνονται μαζί με το αιθέριο των συνθέσεων, αλλά παραμένουν δεμένες στο έδαφος, ρίχνοντας συνάμα και το επίπεδο των συνθέσεων.

Εν κατακλείδι ο Μιχάλης έχει όλα τα εχέγγυα να γράψει μουσική επιπέδου, αλλά στο επίπεδο της ελληνικής μπαλάντας τα πράγματα είναι πολύ ανταγωνιστικά, ιδιαίτερα στον τομέα των στίχων. Οι γερές βάσεις υπάρχουν. Με επιλογή φωνών συναφών του ύφους του και βελτίωση στο στίχο, στο μέλλον είμαι σίγουρος πως θα μας εκπλήξει.

http://www.myspace.com/galliardmike

  • SHARE
  • TWEET