Λόλεκ

Αχινός

Inner Ear (2011)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 27/06/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία με το τίτλο "Alone", o Lolek αλλάζει το όνομά του σε ...Λόλεκ και επανέρχεται δισκογραφικά με μία αμιγώς ελληνόφωνη δουλειά. Εκσυγχρονίζει τον ήχο του, τον κάνει πιο ηλεκτρικό και πιο κοφτερό, όπερ και εγένετο "Αχινός".

Είναι πολύ εύκολο νομίζω να εντοπίσεις τι πάει καλά αλλά και τι πάει στραβά στον "Αχινό". Αρχίζοντας από τα θετικά, ενορχηστρωτικά ο δίσκος στέκεται σε υψηλό επίπεδο. Ηλεκτρικός θόρυβος και ακουστική μελωδία μπλέκονται σε προσεγμένες δοσολογίες, ενώ η πολύ καλή παραγωγή (του ίδιου του Λόλεκ) χρωματίζει τους ήχους ακόμα ομορφότερα, δίνοντας αλλού μία ηλεκτρονική και αλλού μία ρετρό αίσθηση. Το συνθετικό κομμάτι κινείται σε μίνιμαλ ατμοσφαιρικούς και σκοτεινούς διαδρόμους και οι ρυθμοί είναι χαμηλοί, χωρίς να είναι και νυσταλέοι. Αντιθέτως, το ξεκίνημα κάθε τραγουδιού τις περισσότερες φορές σαγηνεύει, αν όχι εντυπωσιάζει, με το συνδυασμό των ήχων και της ψύχραιμης μελωδίας που καλωσορίζει.

Που έγκειται το πρόβλημα λοιπόν; Στη σχετική ανεπάρκεια της φωνής του Λόλεκ, που αδυνατεί να σκαρφιστεί μία παραγματικά καθηλωτική φωνητική μελωδία ή μία πραγματικά απρόσμενη ερμηνεία, όπως για παράδειγμα του Δεληβοριά ή του Boy αντίστοιχα, για να θυμηθώ δύο παραδείγματα της ίδιας δισκογραφικής εταιρίας. Καθ' όλη τη διάρκεια του άλμπουμ αναλώνεται σε ένα συλλαβιστό και μισοαφηγματικό τρόπο τραγουδιού που, προσωπικά, μου θυμίζει (μη γελάσετε) αυτόν του Μίκη Θεοδωράκη. Από την άλλη, αυτού του είδους η τραγουδοποιία βασίζει αναπόφευκτα πολλά, εκτός από τη φωνή, και στη στιχουργική. Δυστυχώς όμως και εδώ τα πράγματα είναι αδύναμα. Υπάρχουν στιγμές που οι στίχοι είναι πραγματικά καλοί και στηρίζουν το τραγούδι, αλλά αυτοί ανήκουν είτε στη Ντεμέτρια, είτε στον Καβάφη (ε, αλίμονο!). Μοναδική εξαίρεση το "Κανένα Έλεος", το οποίο, αν και σε στίχους του Λόλεκ, είναι από κάθε άποψη εμπνευσμένο. Οι υπόλοιποι είναι μεν άνω του μετρίου, αλλά όχι ικανοί ώστε να σηκώσουν στις πλάτες τους το δίσκο.

Αυτό που απομένει είναι ένα άλμπουμ που έχει ίση ποσότητα καλών και κακών στοιχείων, αλλά λόγω του ύφους του τα αρνητικά αναδεικνύονται περισσότερο. Τα περισσότερα τραγούδια εξαντλούν το ενδιαφέρον τους πριν ολοκληρωθεί η μισή διάρκειά τους, με μερικές εξαιρέσεις που ξεχωρίζουν. Είναι κρίμα, γιατί έμπνευση υπάρχει, και ικανότητα σίγουρα, αλλά ίσως θα έπρεπε να αναζητηθεί κάποιος συνεργάτης που θα ολοκληρώσει τις ανησυχίες του Λόλεκ. Από την άλλη, έχοντας μπροστά μου την προσωπική αυτή κατάθεση, δε μπορώ να πω παρά πώς ό,τι ισχύει για τους ανθρώπους, ισχύει και για τον "Αχινό": κάτω από τα αγκάθια του δεν είναι κακός, απλά θα πρέπει να βρεθούν αυτοί που θα τον αγαπήσουν με τα ελαττώματα του.
  • SHARE
  • TWEET