Kollektiva

Σχεδόν τρία χρόνια μετά την "Μπαλάντα Της Φυλακής" οι Kollektiva περπατούν στα "Σύρματα" της μισανθρωπιστικής νεότερης κοινωνίας μέσα από τα οκτώ τραγούδια που συμπεριλαμβάνουν στο νέο τους άλμπουμ.

Φαίνεται πως έχουν αφήσει πίσω τους τη διάθεση πειραματισμού ή/και τον ενορχηστρωτικό εμπλουτισμό, στοιχεία που αναπτύχθηκαν στον προηγούμενο δίσκο τους μέσω της χρήσης πρόζας, αλλά και έτερων -των κλασικών- οργάνων όπως της φυσαρμόνικας. Τώρα, επιστρέφουν στις hard rock 'n' roll φόρμες, υπό τις οποίες συνεχίζουν να δημιουργούν τη μουσική τους. Τα "Σύρματα", λοιπόν, ενώνουν όλες εκείνες τις καταβολές, οι οποίες περικλείουν το rock, όπως αυτό μεταφέρθηκε και μεταφράστηκε στην Ελλάδα την δεκαετία του '90. 

Τα οκτώ τραγούδια συμπυκνώνουν τον βαρύ ήχο, το εκτεταμένο rock 'n' roll tempo, τα διάσπαρτα κιθαριστικά soli, καθοδηγούμενα από το παρελθόν της εγχώριας rock σκηνής. Απαντούν εν τινι τρόπω στην ερώτηση περί ελληνικού rock, κι αν ακόμα αυτό το «είδος» συνεχίζει να υπάρχει στις μέρες μας;! Φαίνεται πως για τους Kollektiva, δεν τίθεται καν ερώτησις αφού, όπως γράφουν στο δελτίο τύπου, «φιλοδοξούν να ταρακουνήσουν τα δεδομένα του σύγχρονου ελληνικού rock ήχου». Το άλμπουμ ανοίγει με το τραγούδι "Δε Σου Μοιάζω", το οποίο αν και δεν εμφορείται από νεόπνοες, σύγχρονες μουσικές ιδέες, ωστόσο εξελίσσεται σ' ένα αρκούντως καλοπαιγμένο κλασικό greek rock περιβάλλον. Αυτή, λοιπόν, η -κάπως- ετεροχρονισμένη και παλαιική προσέγγισή τους καθόλη τη διάρκεια του άλμπουμ, φέρνει στον νου συγκροτήματα όπως Οι Φόβοι Του Πρίγκηπα, Πράσσειν Άλγα, Joker. 

Η ενορχηστρωτική rock πεπατημένη, άμεση μεν, αφού παραμένει προσηλωμένη στην απόδοση της κλασικής φόρμας, υστερεί εκπλήξεων και ηχητικών ανατροπών. Από τη μια, κάτι τέτοιο μπορεί να ακούγεται μονότονο και αναμενόμενο, από την άλλη ίσως κορεννύει την επιθυμία εκείνων που αναζητούν ανάλογα ακούσματα. Μια ευχάριστη αλλαγή ακούμε στο τραγούδι "Λέξεις Επάνω Σε Χαλκό (Π.Φ.)", όπου οι συγχορδίες του πιάνου προσδίδουν μια υπόκωφη πνοή στο άκουσμα, το οποίο καταλήγει σε επανάληψη της -αναφερομένης ως άνω- κλασικής φόρμας, ενώ ταυτοχρόνως, η στιχουργική του τείνει να αποτυπώσει ένα πιο ισχυρό δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης.

Οι στίχοι, γραμμένοι στην ελληνική γλώσσα, μας κοινωνούν συλλογισμούς πάνω σε προσωπικές -του στιχουργού- παρατηρήσεις επί των τεκταινομένων στον κόσμο, προτάσσοντας -με μιαν αντικομφορμιστική γραφή- την αντίθεση προς το διαμορφωμένο κοινωνικό γίγνεσθαι του κρατικού επεκτατισμού. Ο τρόπος γραφής αποτυπώνει σκέψεις προερχόμενες από το σύνολο των -υπό αμφισβήτηση πλέον- κοινωνικών συμβολαίων, τα οποία στην πράξη αποδεικνύουν το υποκινούμενο συμφέρον πίσω από την ιλουστρασιόν βιτρίνα της κοινωνίας των ανθρώπων. Αποπνέει, ωστόσο, την ελπίδα και την αισιοδοξία της ίδιας της ζωής, η οποία κάποια στιγμή, κατά τον στιχουργό, θα δικαιώσει τη βασανισμένη ανθρώπινη ύπαρξη. Θα έλεγα πως αν και η θεματολογία εμπερικλείει έννοιες που χρίζουν περαιτέρω στοχασμό και σκέψη, εν τούτοις εκείνες αποτυπώνονται σαν υποψίες μιας εφηβικής, πιο επιφανειακής συλλογιστικής διαδικασίας. «Δεν αλλάζω, να μ' αλλάξει κανείς δεν μπορεί» τραγουδούν οι Kollektiva, όμως πρώτα με την προσωπική αλλαγή θα αλλάξουμε το καταρρέον κοινωνικό μας περιβάλλον, θα πω.

Ο δίσκος "Σύρματα", συγκεράσει τις καλές προθέσεις με τον αυθορμητισμό που, όπως οι ίδιοι λένε, προέταξαν «σε όλη τη διαδικασία της παραγωγής του άλμπουμ. Η μουσική για όλα τα τραγούδια γράφτηκε συλλογικά, πάνω στην πρόβα. Θέλαμε να είναι πιο "in your face" όλο το πράγμα, πιο άμεσο, πιο... rock 'n' roll. Και φαίνεται ότι το καταφέραμε. Όλα είναι πηγαία. Από την πρώτη νότα που ηχογραφήθηκε, μέχρι τον τίτλο του άλμπουμ». Και είναι σίγουρα αυτός ο αυθορμητισμός που θα συμπαρασύρει στην ακρόαση τους λάτρεις των άκρως κλασικών rock ακουσμάτων. Θα με ενδιέφερε πάντως, να δω πώς η στιχουργική τους προσέγγιση θα μπορούσε να ακουστεί υπό μια διαφορετική, εναλλακτική μουσική γωνία;.

kollektiva.net