Κ. Βήτα

Αντήχηση

EMI (2013)
Από την Εριφύλη Παναγούλια, 10/10/2013
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Μεταπηδώντας από την Inner Ear στην EMI, η νέα  δισκογραφική δουλειά  του Κ. Βήτα δείχνει να επιστρέφει σε γνώριμους μουσικούς δρόμους, ξεπερνώντας το ανάλαφρο ύφος του προηγούμενου άλμπουμ του. Αφήνει πίσω του την αισιοδοξία και τις μουσικές αναζητήσεις, ανεβάζοντας ταυτόχρονα ποιοτικά τις δημιουργίες του.

Ο ίδιος είπε ότι το όγδοο προσωπικό του άλμπουμ «...μοιάζει με ένα γράμμα, ένα e-mail που στέλνεις σε έναν φίλο σου προσπαθώντας να του εξηγήσεις πώς περνάς αυτόν τον καιρό...». Και η αλήθεια είναι ότι καταφέρνει να κινηθεί στα πλαίσια αυτά. Σαφώς πιο ηλεκτρονικό, αλλά και με ακουστικά κιθαριστικά στοιχεία, προσπέρνα τους disco/ funk πειραματισμούς της "Χρυσαλλίδας" σαν να μην υπήρξαν ποτέ και επιστρέφει σε ήχους και φόρμες που ξέρει να διαχειρίζεται καλύτερα. Οι λίγο επιφανειακές, φωτεινές σκέψεις της προηγούμενης δισκογραφικής του δουλειάς, μεταμορφώνονται σε μία θεματολογία που καταφέρνουν να αντηχήσουν τον «θόρυβο» της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, με τις απαραίτητες δόσεις μελαγχολίας. Καταφέρνει μάλιστα να αποτυπώσει τις εσωστρέφειες του ανθρώπου των αστικών κέντρων, με τρόπους τέτοιους που πολλές φορές θυμίζουν παλιές καλές εποχές Στέρεο Νόβα.

H "Αντήχηση" μουσικά έχει πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα. Αρχίζει αμιγώς ηλεκτρονικά με τον "Πρωτέα", δείχνοντας τις ηλεκτρονικές διαθέσεις του άλμπουμ πατώντας trip hop / drum 'n' bass ρυθμούς και ακολουθεί η hip-hop "Ένδεια". Η συνέχεια με το "Εκεί Που Χάθηκαν Όλα Τα Αντίο" φέρνουν στην μνήμη του ακροατή ήχους που ακούσαμε στην "Άγρια Χλόη", με ιδιαίτερη έμφαση στην απλοϊκότητα τόσο των συνθέσεων, όσο και των στίχων. Η μικρή (και σύντομη) αφέλεια που εκφράζει, εξανεμίζεται στα δύο δυνατά χαρτιά του άλμπουμ, "Μπλε Καφέ" και "Ατελείωτα Χρυσάνθεμα". Αυτά είναι και τα κομμάτια που δίνουν τον αστικό χαρακτήρα της "Αντήχησης", περιγράφοντας τις ανησυχίες του σύγχρονου ανθρώπου των μεγαλουπόλεων, γεμάτος από συναισθήματα άγχους και αγωνίας, με έξυπνους στίχους και ήχους που καταφέρουν να μπλέξουν ακουστικές κιθάρες και ηλεκτρονικά ρυθμικά σύνολα. Και τα δύο τραγούδια θα μπορούσαν άνετα να συμπεριληφθούν ανάμεσα στις καλύτερες συνθέσεις του Κ. Βήτα, και οριακά να χρηστούν ως οι κορυφαίες της μέχρι τώρα σόλο καριέρας του.

Ο Κ. Βήτα δείχνει μέσα από την "Αντήχηση" πολλά από τα στοιχεία του ευαίσθητου, αλλά ταυτόχρονα και ανήσυχου χαρακτήρα του. Αποδεικνύει ότι είναι ένας καλλιτέχνης που ζει στο σήμερα, πιάνει τον κοινωνικό παλμό και προσπαθεί να αποτυπώσει με δικό του τρόπο, μέρος αυτού στις μουσικές του, επιστρέφοντας στο μουσικό ύφος που ξέρει και διαχειρίζεται καλύτερα. Δεν επιλέγει να πειραματιστεί ιδιαίτερα ούτε εξελίσσει ιδιαίτερα το ύφος του, αλλά τελικό αποτέλεσμα εν μέρει τον δικαιώνει.
  • SHARE
  • TWEET