Φανταστικοί Ήχοι

Φανταστικοί ήχοι, με ένα ζευγάρι ακουστικά στα αυτιά μου. Τα βράδια καμιά φορά, όταν βγαίνω και κοιτώ τον ουρανό. Τα απογεύματα, όταν θέλω να δω καθαρότερα εικόνες της φύσης. Αλλά ακόμα και όταν οι γρήγοροι αστικοί ρυθμοί το προστάζουν, πάλι εκεί.

Αν θυμάμαι σωστά, με το project Φανταστικοί Ήχοι είχα έρθει σε επαφή πριν περίπου δύο χρόνια, όταν ξαφνιάστηκα ευχάριστα στο άκουσμα ενός παράξενου μπερδέματος με την χρήση των samples να μου φέρνουν στο μυαλό τεχνικές library producer εξωτερικού. Το να ξεθάβεις γνώριμους και μη ήχους του παρελθόντος και στη συνέχεια περνώντας τους από μοντέρνα φίλτρα είναι κάτι που σίγουρα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Όμως ο Άγγελος Μπαλτάς (ο άνθρωπος πίσω από το project) δεν στέκεται μόνο εκεί. Οι μελωδίες που ντύνουν τα ευρήματά του αντλούν τις επιρροές του από έναν αρκετά μεγάλο αριθμό διαφορετικών ειδών.

Λίγο πριν την αλλαγή σκυτάλης '12 με '13 είχαμε την δεύτερη κυκλοφορία των Φανταστικών Ήχων. Και κάπου εδώ πρέπει να πω πως ναι, όμορφα τα παιχνίδια με cultίλες, τώρα όμως έχουμε να κάνουμε με σοβαρότερα πράγματα. Τα samples πια δεν είναι τόσο τρανταχτά και η παραγωγή είναι πραγματικά πολύ καλή.

Ο δίσκος είναι φτιαγμένος σε καλούπι διπλού βινυλίου (ίσως όχι μόνο λόγο του τρόπου κυκλοφορίας). Χωρισμένος σε τέσσερις διαφορετικές ενότητες, ταξιδεύοντας σε διαφορετικά ηχοτοπία σε παρακινεί να ενώσεις τα φανταστικά σκηνικά που δημιουργεί το κάθε instrumental κομμάτι έτσι ώστε να φτιάξεις το δικό σου πολυδιάστατο σύμπαν. Από psy-folk 60s 70s και groovy μελωδίες σε απόκοσμες αποπνικτικές καταστάσεις και sci-fi αισθήσεις.

Προσωπικά θα έλεγα πως προτιμώ τα αρχικά περάσματα του δίσκου εκεί όπου κινείται πιο γήινα. Όχι πως απαρνούμαι την σταδιακή ψηφιοποίηση του αλλά και τις θορυβώδεις εξάψεις του στην συνέχεια, όμως δεν μπορώ να κρύψω πως, όσο βαρύ και αν ακουστεί, υπήρξαν στιγμές που στο μυαλό μου γεννήθηκαν συνειρμοί που αφορούσαν την πειραματικότητα του Kieran Hebden ή τα μπασίματα του Jun Seba.

"Φανταστικοί Ήχοι", τόσοι πολλοί, δεκαέξι στο σύνολο, τόσο διαφορετικοί. Μπορούν να δουλέψουν ο καθένας ξεχωριστά, ως ομάδες αλλά και ως σύνολο.

Υ.Γ. Η αλήθεια βρίσκεται στα "Ascension Dance" και "Carina Nebula".