Δημήτρης Πουλικάκος & Σταύρος Λογαρίδης

Τα Παιδία Παίζει

Corteca Productions (2009)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 23/12/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Η μόδα της διανομής νέων κυκλοφοριών μέσω εφημερίδων πριν βγουν στα δισκοπωλεία (καμιά φορά χωρίς να βγουν εκεί ποτέ) έχει ήδη κάμποση ιστορία στο εξωτερικό με μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Ray Davis των Kinks, ο Prince και ο Paul McCartney να καταφεύγουν σε αυτή τη λύση για να διακινήσουν τη μουσική τους. Αντίστοιχα φαινόμενα άρχισαν πρόσφατα και δειλά δειλά να φαίνονται και στην ελληνική δισκογραφία.  Μπορεί τέτοιες κινήσεις να καταδεικνύουν εν μέρει και μία κατάντια της μουσικής βιομηχανίας αλλά και της έντυπης δημοσιογραφίας, δεν παύει όμως μερικές φορές να λειτουργεί ευεργετικά απελευθερώνοντας μουσικούς που υπήρξαν στο παρελθόν δέσμιοι των κυκλωμάτων των δισκογραφικών εταιριών. Το τελευταίο τεύχος (20/12/09) της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας μας έφερε κοντά σε δύο από τις ιστορικότερες μορφές του ελληνικού ροκ, τον Δημήτρη Πουλικάκο και τον Σταύρο Λογαρίδη μέσα από μία πολύ προσεγμένη συσκευασία που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχες που θα βρίσκατε σε κάποιο δισκάδικο.

Ο χαρακτηρισμός ως «Πατριάρχης» του ελληνικού ροκ για τον Πουλικάκο λέει εν συντομία όσα χρειάζεται να ξέρουμε για αυτόν ενώ για τον Λογαρίδη αρκεί να πούμε ότι υπήρξε κινητήριος μοχλός πίσω από δύο από τους σημαντικότερους (και συλλεκτικότερους) δίσκους του ελληνικού ροκ, το περίφημο "Ταγάρι" των Poll και τον εκπληκτικό "Ακρίτα" του ομώνυμου συγκροτήματος.

Η δισκογραφική παρουσία και των δύο έχει υπάρξει προβληματική με αυτή του Πουλικάκου να παρουσιάζει ένα κενό σχεδόν τριών δεκαετιών του δε Λογαρίδη, αν και πυκνότερη, σπανίως να τυγχάνει πλέον ιδιαίτερης προβολής. Η συλλογή γνωστών, ακυκλοφόρητων ή επανεκτελεσμένων τραγουδιών υπό τον τίτλο "Τα Παιδία Παίζει" που εκτείνεται σε δύο CD και ένα DVD, υπήρξε μία ευχάριστη έκπληξη για τους διψασμένους για νέο υλικό πιστούς ακροατές τους. Αν και αντλεί από δύο ξεχωριστές καριέρες, τόσο η ενιαία σαρκαστική και (ας είναι παρεξηγημένος ο όρος, θα τον τολμήσω) αντιεξουσιαστική λογική της κυκλοφορίας, όσο και η καλή σχέση και χρόνια συνεργασία των δύο, δημιουργούν ουσιαστικά ένα από κοινού καλλιτέχνημα όπου τα μέρη που το αποτελούν μπορεί να διαχωριστούν ως προς την προέλευσή τους, αλλά το σύνολο ανήκει και στους δύο.

Από την πλευρά του «Θείου Νώντα», το στούντιο υλικό αντλείται κυρίως από την πιο πρόσφατη κυκλοφορία του "Αδέσποτα Σκυλιά" του 2004. Όχι μόνο όμως. Τα πραγματικά διαμάντια είναι οι ακυκλοφόρητες εκτελέσεις των "Dead Flowers" (Rolling Stones), "Φτάνει Πια" και οι εναλλακτικές (τρίτες αν δεν κάνω λάθος) και πολύ ενδιαφέρουσες εκτελέσεις του "Να Φύγει Αυτός Ο Χειμώνας" και  "Υπάρχω" που κατά την άποψή μου είναι καλύτερες από τις αντίστοιχες που υπήρχαν στον προαναφερθέντα δίσκο αλλά ελαφρώς κατώτερες από αυτές που είχαν πρωτοπαρουσιαστεί στη συλλογή του παλιού Ποπ & Ροκ με τίτλο "Ο Θείος Νώντας Ξέρει" και στην ταινία "O Δράκουλας Των Εξαρχείων" αντίστοιχα. Αν αυτά είναι τα διαμάντια όμως, τι να πει κανείς για τις ζωντανές εκτελέσεις που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της ημέρας όπως οι διασκευές στα "The Letter", "You Keep Me Hanging On", "I Can Tell", "Mercury Blues", "Ο Μπάμπης Ο Φλου" και κυρίως τα δικά του "Άνευ Ουσίας, Άνευ Σημασίας", "Τι Μας Λες", "Κάλλιο Μιας Ώρας", η παρουσία των οποίων και μόνο αναγάγει σε πραγματικό απόκτημα την κασετίνα αυτή. Η συνεισφορά του Πουλικάκου ολοκληρώνεται με την παρανοϊκή, Zappική εκτέλεση του "Crazy Love" από την ομώνυμη ζωντανά ηχογραφημένη κυκλοφορία. Τα περισσότερα εκ των παραπάνω, βέβαια, όσοι παρακολουθούν πιστά τις συναυλίες του γνωρίζουν ότι είναι δεδομένα στο πρόγραμμά του.

Αντίστοιχα ο Λογαρίδης προσθέτει τραγούδια κυρίως από τις πιο πρόσφατες δουλειές του με κάποιες επιτυχίες να ξεχωρίζουν όπως το "Περασμένος Αιώνας", ενώ δεν περνά απαρατήρητη και η προσθήκη του ορχηστρικού "Μενεξεδένια Πολιτεία" η έντονη ομοιότητα του οποίου με το μεταγενέστερο "Chariots Of Fire" είχε δημιουργήσει αντιδικία με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου που κατέληξε μέχρι και στα δικαστήρια. Επίσης ξεχωρίζουν οι ζωντανές εκτελέσεις των "2000 Light Years From Home" (Rolling Stones) και "Jean Genie" (David Bowie) καθώς και οι επανηχογραφήσεις (αν δεν κάνω λάθος) των δύο τραγουδιών που είχε παραχωρήσει o Παύλος Σιδηρόπουλος στον Λογαρίδη.

Ο «πρίγκιπας» έχει παρουσία και στο DVD που συνοδεύει την κυκλοφορία μέσω της διασκευής στο "Απογοήτευση" που πραγματοποιεί ο Λογαρίδης από την ίδια συναυλία που μας έδωσε και τα προαναφερθέντα live κομμάτια, την ονομασθείσα "Magic Bus". Η ύπαρξη, μάλιστα, οπτικού υλικού από αυτή τη βραδιά, μας γεμίζει και ελπίδες για κάτι πιο αποκαλυπτικό στο μέλλον, που να περιλαμβάνει και τον Πουλίκα αλλά και τους Socrates που συμμετείχαν σε αυτή και, γιατί όχι, το τζαμάρισμα που είχε πραγματοποιηθεί από όλους τους μουσικούς επί σκηνής κατά το κλείσιμο εκείνης της ομολογουμένως πολύ επιτυχημένης βραδιάς. Στους μουσικούς αυτούς περιλαμβανόταν και ο πρόσφατα αποθανών Δήμης Παπαχρήστου (μέλος τόσο των Εξαδάκτυλος όσο και των Ακρίτας), ένας από τους καλύτερους Έλληνες κιθαρίστες, στη μνήμη του οποίου είναι αφιερωμένη η κυκλοφορία αυτή, εξ ημισείας με τον αγωνιστή δικηγόρο Π. Κανελλάκη.

Αν χάσατε μέσα από τα χέρια σας την ευκαιρία να αποκτήσετε αυτή την κυκλοφορία ελπίζω ειλικρινά να βρει το δρόμο της προς τα δισκοπωλεία ή να ξαναεμφανιστεί στο μέλλον σε κάποια ακόμα προσφορά, γιατί αξίζει να θεωρείται επίσημο συμπλήρωμα στη δισκογραφία των δύο σπουδαίων αυτών μουσικών. Αν πάλι δε συμβεί αυτό, όσοι τυχεροί την έχουμε στα χέρια μας θα έχουμε εκτός από ένα πολύτιμο μουσικό δημιούργημα και ένα συλλεκτικό κομμάτι. Αλήθεια, χωρίς να έχω κοιτάξει τις πωλήσεις του συγκεκριμένου φύλλου της Ελευθεροτυπίας, μήπως θα έπρεπε να εξεταστεί η περίπτωση να αξίζουν οι δύο καλλιτέχνες την απονομή χρυσού δίσκου, ίσως του – τι ειρωνεία – πρώτου στην καριέρα τους; Λέω τώρα εγώ…
  • SHARE
  • TWEET