The Sisters Of Mercy

Πού να φανταζόταν ο "Poppy" πως το κύριο σύνθημα της προεκλογικής του καμπάνιας το 1988, για μια νέα, Μεγάλη Αμερική, που σα σκοπό θα είχε αυτό που τελικά έχει γίνει σήμερα, θα γεννούσε δυο χρόνια αργότερα έναν από τους σπουδαιότερους δίσκους στην ιστορία του gothic rock. "The Vision Thing" βροντοφώναζαν τότε οι ρεπουμπλικανοί, φράζοντας τα στόματα των υποστηρικτών του Michael Dukakis, και το 1990 το "Vision Thing" απέκτησε φωνή, μουσική και στίχους κι έγινε ό,τι πιο σατιρικό έγραψε ποτέ ο Andrew Eldritch, εκφράζοντας απερίφραστα την ειρωνική του διάθεση για τα πεπραγμένα της υπερπλανητικής δύναμης, χαρίζοντάς μας οκτώ μοναδικά αριστουργήματα που αργότερα ο Τύπος χαρακτήρισε «εμπορικά», βάζοντας το gothic rock σε κάθε σπίτι.

"I Want More" βεβαίως βεβαίως και μην περιμένετε να ξεκινήσω με το εναρκτήριο "Vision Thing". Το "More" είναι το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι του άλμπουμ και μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει τι λογοκρίθηκε στους στίχους του ακριβώς. Ο αντίποδας του "Temple Of Love" και του προγενέστερου "This Corrosion" είναι γεγονός. Οκτώ και πλέον λεπτά είναι αρκετά για να μας ξεσηκώσουν από την αδράνεια, την ακινησία που υποτίθεται ότι πρεσβεύει το κίνημα των παιδιών της νύχτας, σε ένα πλαισιωμένο από γυναικεία backing vocals στεγνό κομμάτι. Πόσο νυχτωμένοι είστε αλήθεια! 19 χρόνια πριν, ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά, ένα φονικό μπάσο και μπόλικος καπνός (καπνός που σας αξίζει να καίει κάθε τι που κατέστρεψε αυτό τον κόσμο) ήταν αρκετά για να χτυπήσουν το κακό εν τη γενέσει του, στο κεφάλι του φιδιού, στο Ουετζάτ της Υπερδύναμης. Δύσκολοι καιροί για σωτήρες πια... "...all the love that you can get".

Και τα κρυμμένα διαμαντάκια όμως, αυτά που γυαλίζουν λιγότερο στο φως των μουσικών αυτιών μας (γιατί είναι στοιβαγμένα πίσω- πίσω, κάτω από την αίγλη των απαστραπτόντων πολύτιμων -ογκο-λίθων), πονάνε αρκετά, μιας και κρατάνε σφιχτά στα χεράκια τους μπόλικες αλήθειες. Μπορεί τα "I Was Wrong" και "When You Don't See Me" να παρεκκλίνουν από το γενικότερο ύφος του άλμπουμ, παραμένουν όμως κατάθεση ψυχής, ερωτοχτυπημένα ποιήματα, ανεκπλήρωτα όνειρα, αντισταθμίζοντας, χάρη της τρυφερότητάς τους, τη σκληρότητα του "Vision Thing". Όλα ή τίποτα, λάθος και σωστό σχεδόν ταυτίζονται μέσα από τα μάτια του Eldritch και τις κιθάρες των Perry/ Bruhn που απαρνιούνται απερίφραστα το πρόσφατο παρελθόν της μπάντας, προσδίδοντας στον ήχο τους πιο hard rock/ metalιζέ στοιχεία και ο κύριος λόγος για τον οποίο οι παλιοί οπαδοί αποκύρηξαν τους Sisters κείτεται φαρδύς πλατύς εμπρός μας.

Πατώντας το «play», μου πήρε κάμποσο μέσα στα 20 αυτά χρόνια για να καταλάβω πως ο ήχος στην έναρξη του "Vision Thing" είναι snifάρισμα ουσιών και πριν καν προλάβει ο ψηφιακός αναγνωστήρας να αγγίξει την πρώτη νότα του cd, η αναφορά στα ναρκωτικά και τις «βρωμιές» των ισχυρών είναι δεδομένη. Η κιθάρα επιδίδεται σε ξεδιάντροπα σεξουαλικά όργια με το κυριάρχον μπάσο, ενώ τα πλήκτρα κάθονται στη γωνιά τους και το μόνο που θυμίζει τους παλιούς Sisters Of Mercy πλέον είναι η γενέτειρα φωνή τους, με τη χείρα βοηθείας, εδώ, της Maggie Reilly. Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, η φοβία και ο ρατσισμός του «εμπορικού» έχουν φέρει στο μυαλό μας εικόνες μιάσματος, μόλυνσης, κακού. Όχι όμως για το "Vision Thing" - δε χωράνε τέτοια εδώ, ειδικά όταν υπάρχουν riffs σαν αυτά του "Ribbons", που παραπέμπουν σε ανθρωποκυνηγητό ή, ακόμη καλύτερα, σε καταδίωξη στη «Χαμένη Λεωφόρο». Γιατί; Η αιτία είναι προφανής.

Ψάχνοντας χιλιάδες χλιαρά βράδια σαν το αποψινό να ανακαλύψω τη βαθύτερη αλήθεια του "Vision Thing", το μοναδικό μυστικό που κρύβεται πίσω από το Μάτι του Ώρου, που απεικονίζεται στο εξώφυλλο, η φράση που διαρκώς καταφέρνει μέχρι και σήμερα να σφηνωθεί στο μυαλό μου είναι η εξής: «...I seen the best of men go past / I don't want to be the last / Gimme something fast...». Κύριε Eldritch, give us something fast. Ευκαιρία είναι.