Stratovarius

9 Φεβρουαρίου 1994. Μια ημερομηνία σταθμός. Μια ημερομηνία που για πολλούς metal fan που ασχολούνται με το euro power θεωρείται μνημειώδους σημασίας. Την ημέρα εκείνη κυκλοφόρησε επίσημα η τρίτη δουλειά των Φινλανδών Stratovarius, group που πήρε το όνομα του από το portmanteau (συνδυασμός δυο λέξεων ή εννοιών σε μια - συνήθως συνδυάζεις τις πρώτες συλλαβές της μιας λέξης με τις τελευταίες της άλλης), των «Stratocaster» (μοντέλο κιθάρας της Fender) και των διάσημων βιολιών «Stradivarius», ιδέα που είχε ο ένας εκ των τριών ιδρυτών της μπάντας, Tumo Lassila. Είχαν ήδη προηγηθεί τα υπέροχα "Fright Night" και "II" (ή "Twilight Time", όπως έγινε αργότερα ευρέως γνωστό), άλμπουμ όμως που όταν είδαν το φως της δημοσιότητας, λόγω των μικρών δισκογραφικών εταιριών από τις οποίες κυκλοφόρησαν (CBS Φινλανδίας και Blueliight Records αντίστοιχα), δεν είχαν την προώθηση που τους έπρεπε, τότε βεβαίως, γιατί μετά από χρόνια θα έπαιρναν επάξια θέση στις καρδιές των απανταχού μεταλλάδων, οπαδών της μπάντας και μη.

Λίγο μετά την κυκλοφορία του "II" τους βρίσκει η -τότε τεράστια- Noise και υπογράφει συμβόλαιο μαζί τους, δίνοντας τους τη μοναδική εύκαιρα να μπουν με φορά στα metal σαλόνια. Αυτό ήταν. Μια σχολή είχε μόλις ανοίξει. Αναφέρομαι στη λέξη σχολή, όσο «βαριά» και αν διαβάζεται, γιατί οι Stratovarius είναι ακριβώς αυτό. Ένα μεγάλο σχολείο με νότες που έχει επηρεάσει μουσικά σχεδόν ό,τι πια λέγεται ευρωπαϊκό power metal. Το "Dreamspace" ήταν η αρχή της μετέπειτα χρυσής πορείας τους. Από το εναρκτήριο κομμάτι, "Chasing Shadows", έπιανες το νόημα του τι θα ακολουθούσε. Το "Chasing Shadows" αποτελεί ένα από τα καλύτερα κομμάτια που χαρακτηρίζουν το είδος. Η συνέχεια ήταν εξίσου μοναδική, με τα "4th Reich", "Eyes Of The World", "Hold On To Your Dream", "We Are The Future", "Tears Of Ice", "Dreamspace" και "Reign Of Terror" να αποτελούν την έκδοση του βινυλίου και τα "Magic Carpet Ride", "Thin Ice", "Atlantis", "Abyss", "Shattered", "Wings Of Tomorrow" και "Full Moon", το οποίο ήταν bonus στην ιαπωνική έκδοση του album, συν τα πρώτα κομμάτια, να συμπληρώνουν την έκδοση στο cd. Οι Stratovarius έκαναν από την πρώτη στιγμή μεγάλο ντόρο με την εμφάνιση τους. Καταρχήν κατάφεραν κάτι που μέχρι τότε δεν ήταν πολύ της μόδας. Υιοθέτησαν την ηχητική, «χαρούμενη» πλευρά των κομματιών των Helloween και με τη συνθετική φαντασία του Timo Tolkki δημιούργησαν τραγούδια ευρωπαϊκού power metal που σε κάνουν να χαίρεσαι, να χαμογελάς, δημιουργώντας σου μοναδικά συναισθήματα. Έπειτα, έχοντας ένα πολύ καλό marketing να τους ωθεί, ακούγονταν παντού. Έχουν συνδεθεί άρρηκτα με τους «μη-μεταλλάδες» Έλληνες, αφού το "Wings Of Tomorrow" κυκλοφόρησε σε μορφή βινυλίου ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του album μόνο στη χώρα μας, μια και το κομμάτι μας συνόδευσε μουσικά το Eurobasket που διοργανώθηκε εκείνη τη χρονιά στην Ελλάδα. Όσοι είναι κάπως μεγαλύτεροι ηλικιακά θα θυμούνται επίσης τι χαμός είχε γίνει με το "4th Reich", τραγούδι που κατηγορήθηκαν για τις «και καλά» ακροδεξιές πεποιθήσεις τους. Κόλπο; Ποιος ξέρει. 16 χρόνια μετά παραμένει άλυτο μυστήριο. Ήταν όμως άλλο ένα λιθαράκι στο πολύ υψηλό οικοδόμημα που έχουν δημιουργήσει.

Πέρα όμως από αυτά, ένα album εξυψώνεται από τις ίδιες τις συνθέσεις. Στο "Dreamspace" ο ακροατής θα συναντήσει τα πάντα. Γρήγορα κομμάτια, mid tempo κομμάτια, μπαλάντες, όλα με περίσσιες μελωδίες που σου καρφώνονται από την πρώτη στιγμή στο μυαλό. Ο Tolkki, εκτός από μεγάλος συνθέτης, αποτελεί και έναν πολύ καλό τραγουδιστή, κάτι που φαίνεται περίτρανα σε όλο το album, τελευταίο πριν αναλάβει το μικρόφωνο ο Timo Kotipelto. Το "Dreamspace" αποτελεί ένα από τα πιο dark album της μπάντας και αυτό γιατί ο Tolkki, που είναι ο εξ ολοκλήρου σύνθετης του, έγραψε κομμάτια που έχουν μπόλικη μουσική μελαγχολία, η οποία, σε συνδυασμό με τη δραματική, σχεδόν θεατρική απόδοση τους από το λαρύγγι του, δημιούργησε ένα αποτέλεσμα που σε καθηλώνει από την αρχή μέχρι το τέλος. Οι κραυγές αλλά και η εκφραστικότητα του ακόμα συγκινούν και αποτελούν πόλο έλξης κάθε συζήτησης για το album. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι πατώντας το play στο stereo ή βάζοντας τη βελόνα στο πικάπ δύσκολα πατάς το stop ή τη σηκώνεις, αντιστοίχως. Το album έχει μια σαγηνευτική μαγεία που σε ναρκώνει με τέτοιο τρόπο, παρασύροντας σε σε απόκρυφα μονοπάτια του μυαλού σου, ανακαλύπτοντας συναισθήματα που μέχρι τότε ήταν πνιγμένα μέσα σου. Όλο το album διακατέχεται από μια ατμόσφαιρα μυστηρίου, άκρως μοναδική και αξιοπρόσεκτη.

Ένας έτερος συντάκτης του Rocking.gr πριν από καιρό, μιλώντας μαζί μου για ένα δίσκο, ρωτώντας με αν είναι καλός, μου ανέφερε: «Κομμάτια μπορούν να μπουν σε ένα best of;». Η συνέχεια για εκείνο το album δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει είναι ότι το "Dreamspace" έχει τραγούδια που μόνο σε συλλογή best of μπορούν να μπουν. Ο καθένας επιλέγει τι θα βάλει. Το ηχητικό και μουσικό επίπεδο είναι τόσο ψηλό. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι σχεδόν όλα τα τραγούδια, εκτός του "Hold On To Your Dream", έχουν αποδοθεί ζωντανά. Ίσως αυτός είναι ένας από τους λόγους που λατρεύτηκαν σα Θεοί επί γης τα μετέπειτα χρόνια, ειδικά στη χώρα μας, πολύ πριν βεβαίως ξεκινήσουν οι βεντετισμοί στις τάξεις της μπάντας και πάρουν την κάτω βόλτα και μουσικά αλλά και ως χαρακτήρες, εμβολίζοντας μόνοι τους το καράβι. Δεν πειράζει όμως. Όπως και να έχουν γίνει τώρα πια, στα μνημεία χρειάζεται ειδική μνεία. Το "Dreamspace" έχει μείνει στην ιστορία ως ένα από αυτά, κάτι που δε θα αλλάξει ποτέ...