Riverside

Ήταν 2001 όταν δύο Πολωνοί μουσικοί ανακάλυπταν το κοινό τους ενδιαφέρον για τους Marillion. Και οι δύο έπαιζαν σε heavy metal μπάντες εκείνο τον καιρό, οπότε αποφάσισαν να δημιουργήσουν μία καινούρια, μέσω της οποίας θα μπορούσαν να εκφράσουν την αγάπη τους στο progressive rock του '70. Έτσι, ο ντράμερ Piotr Kozieradzki και ο κιθαρίστας Piotr Grudziñski, πήραν τον κοινό τους φίλο Jacek Melnicki, που έπαιζε πλήκτρα και διέθετε δικό του στούντιο, και άρχισαν τις πρόβες προς αναζήτηση του μουσικού τους ύφους. Αργότερα εκείνη τη χρονιά προστίθεται στην ομάδα ο πολυοργανίστας και τραγουδιστής μιας μπάντας ονόματι Xanadu, ο Mariusz Duda. Οι εντυπώσεις από τις κοινές τους πρόβες ήταν εξαιρετικά θετικές. Μετά από λίγες ακόμα πρόβες, και την ολοκλήρωση των πρώτων τους συνθέσεων, ο Duda αναλαμβάνει τον διπλό ρόλο του τραγουδιστή / μπασίστα.

Μόλις ένα χρόνο αργότερα, στα τέλη του 2002, οι Riverside ήδη έδιναν τα πρώτα τους μικρά live στην Βαρσοβία, με υλικό που αργότερα θα έμπαινε στο ντεμπούτο άλμπουμ τους. Το "Out Of Myself" θα κυκλοφορήσει τελικά στην Πολωνία το 2003, και η ανέλπιστα μεγάλη επιτυχία του θα προκαλέσει την επανακυκλοφορία του από την αμερικάνικη εταιρεία Laser's Edge, σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι εγκωμιαστικές κριτικές πλήθαιναν και η προσοχή προς το συγκρότημα αυξανόταν. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προοδευτικές μπάντες των 00s είχε γεννηθεί.

Οι προαναφερθέντες Marillion αποτέλεσαν μεγάλη επιρροή για τους Riverside του "Out Of Myself", και κυρίως τα πρώτα χρόνια τους, εποχής "Fish". Οι Pink Floyd ήταν επίσης μία από τις μεγάλες τους αγάπες, κάτι που εξάλλου εντοπίζεται εύκολα. Η μελωδικότητα και η ψυχεδέλεια στα περιπετειώδη "The Same River" και "The Curtain Falls" σε υπνωτίζει και σε καθηλώνει. Το ορχηστρικό "Reality Dream" μαζί με το δεύτερο μέρος του σε ταξιδεύουν σε Dream Theater-ικά μονοπάτια, φανερώνοντας επιδέξια τις τεράστιες προοπτικές της μπάντας στον προοδευτικό ήχο. Τα "I Believe" και "In Two Minds", κάποια από τα πιο ήρεμα κομμάτια που έχουν γράψει, αντικατοπτρίζουν την μεγάλη επιρροή  που έχουν οι Anathema στην ψυχοσύνθεση των Πολωνών, τη στιγμή που η νεο-prog αμεσότητα του ομώνυμου και η ενδόμυχη οργή του "Loose Heart", με τις δυναμικές μελωδίες του μπάσου και τις διακυμάνσεις, εντυπωσιάζουν. Τα Gilmore-ικά σόλο καθ' όλη τη διάρκεια του δίσκου μαγνητίζουν με την γλυκύτητά τους, ενώ τα πλήκτρα, άλλοτε πρωταγωνιστικά και άλλοτε στο φόντο, διαμορφώνουν την απαραίτητη ατμόσφαιρα. Το ψυχεδελικό "OK" κλείνει το άλμπουμ όσο μυστικιστικά προστάζουν οι δημιουργοί του, αφήνοντας υποσχέσεις για μια ανοδική πορεία.

Οι εσωστρεφείς στίχοι του Duda αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα, δεδομένου ότι ο δίσκος αποτελεί το πρώτο μέρος ενός concept που έμελλε να ολοκληρωθεί στους δύο επόμενους της μπάντας. Τελικά η αποτυχία έχει την ικανότητα να σε σώσει. Να σε απελευθερώσει από τον εαυτό σου, αυτόν που δεν σε άφηνε να ζήσεις φυσιολογικά. Αποδέξου την θλίψη και την μεταμέλεια, μάθε να ζεις μαζί τους. Δεν θα φοβηθείς ποτέ ξανά την αποτυχία. Αυτό πραγματεύεται ο δίσκος˙ την απελευθέρωση από το σκοτάδι που υπάρχει μέσα μας και την συμφιλίωση μαζί του. Το να λαβαίνουμε δύναμη μέσω της αποτυχίας. Να κατανοούμε.