Queensryche

The Warning

Capitol (1984)
29/09/2006
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, οι Queensryche έκαναν μια μεγαλειώδη πορεία μέχρι το 1994 που κυκλοφόρησε το γνωστό σε όλους "Promised Land". Αυτό που εννοώ είναι ότι το εν λόγω συγκρότημα κυκλοφόρησε 6 στούντιο δουλειές που μέχρι σήμερα παραμένουν αξεπέραστες.

Όλοι μας έχουμε διαβάσει για το καταπληκτικό ομώνυμο EP τους που θεωρείται μέχρι και σήμερα ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα συγκροτήματος στη rock και metal μουσική. Το μοναδικό "Rage For Order" έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις πρώτες δουλειές στο χώρο του progressive metal. Το μνημειώδες "Operation: Mindcrime" θεωρήθηκε απλά ως ένας από τους καλύτερους metal δίσκους στην ιστορία του είδους. Το "Empire" για άλλους ήταν άλλη μια φοβερή κυκλοφορία του group, ενώ για κάποιους έμεινε ως ο πολύ καλός δίσκος που δεν ανταπεξήλθε των προσδοκιών των οπαδών μετά του προκατόχου του, "Operation: Mindcrime". Και τέλος, το "Promised Land", ενώ είναι λιγότερο "μεταλλικό" από τα άλλα, η κοινή του αποδοχή από τους οπαδούς λόγω της προοδευτικότητας του ήταν αναμφισβήτητη. Λίγοι όμως έχουν εκθειάσει το "The Warning" όσο έχουν εκθειαστεί, αναφερθεί ή κατηγορηθεί οι δουλειές που προανέφερα.

Το άλμπουμ ξεκινά με τον πιο περίεργο τρόπο: έναν αντίλαλο της λέξης "warning". Για μένα είναι ο πιο ειρωνικός τρόπος που κατά κάποιον τρόπο προαναγγέλλει και "προειδοποιεί" τον κόσμο για τον ερχομό του πρώτου full-length άλμπουμ των Queensryche. Ο δίσκος είναι πρώιμος επειδή το group δεν είχε ανακαλύψει ακόμη την progressive ταυτότητα του, αν και υπάρχουν από τότε ψήγματα (όπως το ασύλληπτο "Roads To Madness" ή το μοναδικό "NM 156") του τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Επίσης, θεωρείται ότι υπάρχει ένα concept πίσω από το δίσκο κατά το οποίο οι άνθρωποι ψάχνουν την ταυτότητα τους στο σημερινό χαοτικό κόσμο (οι στίχοι όμως έχουν αναφορές και σε πιο "φανταστικά" δρώμενα που λαμβάνουν χώρα σε άλλο χρόνο και τόπο). Όντως ένα τέτοιο συμπέρασμα βγαίνει αν προσέξετε την κυκλοφορία αυτή καλύτερα... Τα πρώτα βήματα σε progressive μονοπάτια αρχίζουν, καθώς και η αναζήτηση ενός μεγάλου group για την κορυφή...

Ο δίσκος αυτός είναι απλά ένα παντοτινό διαμάντι. Κανένα κομμάτι ουσιαστικά δε χάνει σε ποιότητα, τεχνική ή συναίσθημα. "Warning", "En Force" και "Deliverance", τρία τραγούδια έπη (ειδικά το "En Force" έχει πολύ επική κατά τη γνώμη μου εισαγωγή), είναι ό,τι πρέπει για να σε βάλουν στο κλίμα του δίσκου και εκεί που νομίζεις ότι δε γίνεται καλύτερα, έρχεται το γεμάτο συναίσθημα και ένταση "No Sanctuary", που έχει κάποια σημεία, ειδικά στα drums, που σε κάνουν να πιστεύεις ότι η μπάντα είναι από άλλο πλανήτη. Και να που ακολουθεί η επίθεση μετά από αυτό: "machines have no conscience" ακούγεται από το ηχείο και αυτό είναι μια εισαγωγή στο πόσο προοδευτικό μπορεί να γίνει ένα metal group το έτος 1984! Εκεί που άλλοι τραγουδούσαν για σφαγές και πολέμους και άλλοι για χαμένες αγάπες, πετάγεται ένα "βιομηχανοποιημένο" τραγούδι και ένας δίσκος στην τελική που σε κάνει να απορείς πόσο εκτός του κλίματος που επικρατούσε εκείνη την εποχή ήταν οι Queensryche. Δεν αντιλέγω ότι είχε αρκετά heavy metal στοιχεία και συγκρινόμενο με το τι επικρατούσε τότε δεν απείχε τραγικά εκείνη την εποχή. Αυτό όμως που έθεσε την τραγικά (με την καλή έννοια) μεγάλη απόσταση του από τα περισσότερα group της εποχής ήταν η ιδεολογία του... μια ιδεολογία που πήραν από παλιότερους και υιοθέτησαν οι επόμενες γενεές... Θα επιστέψω σε αυτό αργότερα καθώς...

...περνάμε στο δεύτερο μέρος του δίσκου που αρχίζει με το υπέρτατο "Take Hold Of The Flame", το οποίο παρακινεί τον ακροατή να μη χάνει τη ζωή του και ουσιαστικά να ζει στη "δύναμη της φλόγας". Είναι ένα τραγούδι που πιστεύω δε χρειάζεται συστάσεις καθώς ανήκει στην κατηγορία των επιτυχιών τους και η γεμάτη συναίσθημα εισαγωγή, η κορύφωση και η όλη γενικά καταπληκτική αυτή σύνθεση (το θεωρώ επί την ευκαιρία κομμάτι προορισμένο για live εκτέλεση), είναι γνωστή στη πλειοψηφία των αναγνωστών του άρθρου αυτού (αν όχι σε όλους). Προχωράμε στο "Before The Storm", ένα πραγματικά πολύ καλό τραγούδι που σε προϊδεάζει για την καταιγίδα που ακολουθεί. "Child Of Fire" λέγεται το κομμάτι που ετοιμάζει το κλείσιμο του άλμπουμ, ένα κομμάτι πραγματικά "φωτιά" (έχει και ένα σημείο που ηρεμεί η μουσική πριν γίνει το τελικό εκπληκτικό ξέσπασμα). Και να που φτάσαμε στο τέλος... οι δρόμοι μας κατέληξαν στο "Roads To Madness", ένα κομμάτι που όταν αρχίζει είναι αρκετά πεσμένες οι ταχύτητες και σιγά σιγά γίνεται η κορύφωση (όταν λέει ο Tate το "this screaming laughter hides, the pain of its reality" μου σηκώνεται η τρίχα κυριολεκτικά), σε ένα τραγούδι που θα έδινα προσωπικά στον Geoff Tate όσκαρ ερμηνείας για το ρόλο του πιο θεατρικού και εκφραστικού τραγουδιστή. Και εκεί που νομίζεις ότι τελειώνει το τραγούδι στα 7 λεπτά, έρχεται για μένα η καλύτερη στιγμή του δίσκου. Οι ταχύτητες και η αδρεναλίνη ανεβαίνουν και το group βρίσκεται εδώ πραγματικά στη συνθετική του αποθέωση. "Stay on the course to pass, you'll never find the answer, to a place where darkened angels seemed lost and never found" τραγουδάει ο Tate σα να είναι η τελευταία του στιγμή πάνω στη γη, ενώ οι υπόλοιποι παίζουν σα δαιμονισμένοι σε έναν αγώνα ταχύτητας με μόνο δρόμο το αδιέξοδο. Το τραγούδι τελειώνει με μια κορύφωση και μαζί με αυτό τελειώνει και το αριστούργημα που λέγεται "The Warning", αφήνοντας σε απογοητευμένο που είναι τόσο μικρή η διάρκεια του cd και κάνοντας σε να τρέξεις αμέσως να προμηθευτείς και τα υπόλοιπα άλμπουμ του συγκροτήματος, ψάχνοντας για νέα αριστουργήματα...

Και επιστρέφουμε σε αυτό που έλεγα σχετικά με την ιδεολογία του group. Το αποτέλεσμα της σύνθεσης ήταν αρκετά μπροστά σε σχέση με τα υπόλοιπα metal groups της εποχής του (με εξαίρεση συγκροτήματα όπως οι Watchtower). Βασικά, προόδευσαν αργά, πατώντας πάνω στο χαλί που είχαν ετοιμάσει για αυτούς οι παλαιότεροι τους. Οι Queensryche είναι αναμφισβήτητα ένα ορόσημο στην ιστορία της metal μουσικής. Θα το πω απλά: εκεί που τα heavy και poser κινήματα ήταν στην άνθηση τους, εμφανίστηκε ένα σχετικά άγνωστο τότε group που έσπειρε τον πανικό από το πρώτο κιόλας EP! Θα πω μόνο αυτό: κατάφεραν να κυκλοφορήσουν σε βιντεοκασέτα τη συναυλία που έκαναν για την προώθηση του "The Warning", πριν το άλμπουμ βγει στην αγορά! Τότε είχαν μόνο ένα EP και όμως έκαναν μια κίνηση που μόνο κολοσσοί καταφέρνουν να φέρουν εις πέρας. Αυτό πιστεύω τα λέει όλα...

Το ομώνυμο EP και το "The Warning" ήταν μόνο η αρχή... η καταιγίδα που λέγεται Queensryche είχε μόλις ξεκινήσει να κάνει τα πρώτα της βήματα στη κατάκτηση του χαρακτηρισμού της ως metal ορόσημου. Τα τραγούδια και οι concept ιδεολογίες τους είναι διαχρονικά μνημεία. Όπως λέει και η ίδια η μπάντα: "Your soul slipped away, it belongs to the Queen of the Reich. The Queen of the Reich, yeah she's coming for you". Κάθε αντίσταση είναι ανώφελη. Απλά δυναμώστε την ένταση των ηχείων στο τέρμα. Δεν είναι τίποτα. Απλά αρχίζει ένα ταξίδι που θα το θυμάστε για όλη σας τη ζωή...

  • SHARE
  • TWEET