Metallica

Η κατάρρευση ενός μεταλλικού ειδώλου στα μάτια των οπαδών του είναι κάτι που έχουμε βιώσει αρκετές φορές και υπό διαφορετικές συνθήκες. Σε καμία όμως περίπτωση η δυσαρέσκεια των οπαδών δεν ήταν τόσο μαζική, όπως στην περίπτωση του "St. Anger", καθώς ακόμη και άσχετα με τον ήχο συγκροτήματα το αναφέρουν ως παράδειγμα κατάπτυστου δίσκου για την μεταλλική κοινότητα σε διάφορες συνεντεύξεις τους.

Τον δίσκο είτε λίγο, είτε πολύ, όλοι τον έχουμε ακούσει.Όλοι ξέρουμε για τα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, αποτέλεσμα του μεγάλου «εγώ» των Metallica.Ίσως οδηγήθηκαν σε αυτό από τις αντίστοιχες μεγάλες διάρκειες των "Load" και "Reload", τα οποία πλησιάζουν τα 78 λεπτά. Επίσης ξέρουμε για την άθλια παραγωγή και την προχειρότητα σε δομές, την απουσία των guitar solos και τον "Slipknot" ήχο στα drums. Όλοι έχουν σχηματίσει μια άποψη για τον δίσκο, η οποία είναι συνήθως πως ο δίσκος είναι κάκιστος. Κάποιοι το έψαξαν περισσότερο, κάποιοι λιγότερο, αλλά ακόμα λιγότεροι κατάφεραν να αιτιολογήσουν το πώς και το γιατί βγήκε αυτό το αποτέλεσμα.

Σε αυτό το κείμενο θα προσπαθήσω να κάνω τον «δικηγόρο του διαβόλου», εξηγώντας σας την θέση μου και κρατώντας τα συμπεράσματα για το τέλος.

Έχουμε και λέμε. Πρώτον, το ότι οι Metallica είχαν τα τελευταία 17 χρόνια ολοένα και πιο εμπορική σκοπιά στη μουσική τους είναι γεγονός. Προσέξτε, με τον όρο «εμπορική», δεν εννοώ «ξεπούλημα» όπως το χαρακτηρίζουν οι περισσότεροι. Το "Black Album", είχε ένα σχετικά mainstream ήχο, δεδομένου της εποχής που βγήκε, όπως επίσης εμπορική σκοπιά είχαν και τα "Load" και "Reload"(το "Load" πάντως είναι δισκάρα). Χρειάστηκαν όμως έξι ολόκληρα χρόνια για να έχουμε νέο studio album από τους Metallica. Γιατί αυτό άραγε;

Ας δούμε την όλη εικόνα. O Hetfield κάνει tattoos, ο νέος μπασίστας είχε προϋπηρεσία στους Suicidal Tendencies και ο ήχος αλλάζει δραματικά προς μία πιο nu-metal/hardcore κατεύθυνση. Επίσης, αν δούμε τα support τους μέχρι και τις μέρες του φετινού Rockwave, κινούνταν πολλές φορές στο στυλ των επιρροών του "St. Anger".

Είναι γεγονός ότι δε μπορείς να είσαι ο καλύτερος σε ένα είδος αν δε πιστεύεις σε αυτό. Νομίζετε οι Metallica δε θα ήθελαν να βγάλουν ένα νέο "Black Album" με την προοπτική του να πουλήσει; Σίγουρα θα το ήθελαν! Όπως όμως υπάρχει μόνο ένα "Kill ’ Em Al", μόνο ένα "Master Of Puppets", έτσι κατά κάποιο τρόπο υπάρχει και μόνο ένα "St. Anger". Είμαι πεπεισμένος το ότι οι Metallica έχουν αλλάξει σαν άνθρωποι και μουσικοί. Δεν είναι πλέον οι thrash-άδες των 80’ς. Μπορεί να δίνουν στο συναυλιακό κοινό τα παλιά κομμάτια που θέλει, αλλά δεν μπορούν σε συνθετικό επίπεδο να αποδώσουν όπως παλιά.

People change, and that’s a fact. Όπως γούσταραν τα "Master..", "Black.." αλλά και "Load", πιστεύω πως έτσι γούσταραν και το "St. Anger". Αν δηλαδή μάθαινα πως ο Hetfield άρχισε να ακούει hardcore δε θα ξαφνιαζόμουν. Το αν το έκαναν συνειδητά, ή απλά για να πουλήσουν είναι ένα ερώτημα στο οποίο μόνο οι ίδιοι (αν ήθελαν) θα μπορούσαν να απαντήσουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από εκεί που έπαιζαν σε ‘μεταλλικές’ και πιο rock βάσεις για πολύ καιρό, ξαφνικά θέλησαν να κάνουν τη μεγάλη στροφή. Και σίγουρα δεν ήξεραν τι ακριβώς να κάνουν. Με λίγα λόγια δηλαδή οι Metallica του "St. Anger" είναι για μένα μία ολοκαίνουργια μπάντα που ‘ψάχνεται’ στον ήχο της. Και ως αυταπόδεικτο, οι νέες μπάντες κάνουν λάθη…

Το "St. Anger" μπορεί να είναι απογοητευτικό, αλλά έχει αρκετά riffs και ιδέες που αν τα είχαν δουλέψει, θα έβγαινε ένας αξιοπρεπής δίσκος της μισής διάρκειας. Δε σας κρύβω πως ακόμα και σήμερα ακούω συγκεκριμένα το "Some Kind Of Monster" και γουστάρω. Πάντως προσωπικά θεωρώ το "St. Anger" απλά ως ένα πείραμα πάνω στο οποίο θα πατήσουν για τον επόμενο δίσκο. Σίγουρα το νέο τους έργο θα έχει ψήγματα από τις μέρες ‘τζαμαρίσματος’ της εποχής "St. Anger", επειδή στην ουσία αυτό έκαναν τότε.

Το πιο εύκολο, αλλά και «cool» πράγμα είναι να είσαι «ψαγμένος» και απλά να «κράζεις» τους Metallica. Αμφιβάλλω όμως αν η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού ασχολήθηκε με τον δίσκο όσο θα έπρεπε, πριν το κάνει.

Τρεις λόγοι που θεωρώ το "St. Anger" σημαντικό για την ιστορία των Metallica:

1. Παρόλα τα μειονεκτήματα, το "St. Anger" έχει επιτέλους το ωμό feeling που τόσο καιρό περίμενα από τους Metallica. Ελπίζω να το δουλέψουν περισσότερο, και να το αποδώσουν καλύτερα στον νέο τους δίσκο. Τον αναμένω με ανυπομονησία!

2. Αν και nu/hardcore σε ύφος όπως και να ‘χει ήταν μία μικρή επιστροφή στον ‘σκληρό’ ήχο. Αν το επόμενό τους είναι «ώριμο», προσωπικά αναμένω δίσκο επιπέδου ποιότητας "Load". Το ύφος δεν θα με ενοχλούσε καθόλου.

3. Είτε καλώς, είτε κακώς, είναι ο δίσκος που θα τον θυμάται η μεταλλική ιστορία ως το album που δίχασε περισσότερο κοινό και κριτικούς, καθώς σχεδόν όλος ο μεταλλικός κόσμος ασχολήθηκε με αυτό(έστω και επιφανειακά) και απ’ ότι φαίνεται ακόμα ασχολείται.