Metallica

To 1991 υπήρξε η χρονιά ορόσημο για την ιστορία των Metallica. Mετά από τέσσερα album δυναμίτες και με την κυκλοφορία των "Justice" album και "Garage" EP να έχουν βοηθήσει πολύ στο να ενσωματωθεί ο νέος μπασίστας Jason Newsted, οι Metallica προσλαμβάνουν τον καλύτερο παραγωγό της εποχής (όπως δηλώνει σήμερα ο Ulrich) Bob Rock και μπαίνουν στα One on One studios της Αμερικής ως μια καλή μπάντα, για να βγουν από εκείνα ως ένα μεγαθήριο της σκληρής μουσικής. Ο λόγος της μετάλλαξης τους δεν ήταν άλλος από το “Black Album”, το σημαντικότερο album δηλαδή στην ιστορία των Metallica και ίσως και στο σύνολο του σκληρού ήχου.

Αρχίζοντας ήδη από το κατάμαυρο εξώφυλλο, με το γνωστότατο πλέον φίδι και το logo των Metallica να αχνοφαίνεται, συνεχίζοντας στην σκοτεινή φωτογράφηση της μπάντας και τους συγκλονιστικούς στίχους του Hetfield και τελειώνοντας με ένα οργασμό πάνω στα riff ολόκληρου του album, το "Black Album" είναι ένας δίσκος που και μόνο αυτόν να είχε κυκλοφορήσει το σχήμα, πάλι τεράστιους θα τους θεωρούσαμε. Οι λόγοι πάμπολλοι : η υπερriffάρα του "Enter Sandman" (ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα riffs του metal), η ελεγειακή καταχνιά του "Wherever I May Roam", η πώρωση του "Of Wolf And Man", η οργή των "God That Failed" και "My Friend Of Misery" και τέλος τα δύο κομμάτια που συντέλεσαν απίστευτα στο να γίνουν οι Metallica ένα σχήμα πάνω από το metal(και όχι πλέον vice-versa): το πρώτο "Unforgiven" και το αγαπημένο όλου του μη-μεταλλικού κοινό, ευαίσθητο "Nothing Else Matters".

H ποιότητα του δίσκου είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη: ο Hetfield έχει βελτιώσει απίστευτα τα φωνητικά του (λόγω των μαθημάτων φωνητικής που έκανε), η παραγωγή του Bob Rock είναι αψεγάδιαστη και καθάρια σαν τα νερά της Στύγας, τα solo του Hammett δαιμονισμένα, το drumming σωστό και στακάτο και με τον Newsted, που για πρώτη φορά ακούγεται σε δίσκο, να συνεισφέρει με κάποιες ιδέες, που αποδεικνύονται φανταστικές, όπως το intro bass του "My Friend Of Misery", το "Black Album" φτάνει εύκολα στην θέωση και γίνεται η αμβροσία των θεών του metal: ένα album που τοποθετείται στο πάνθεον του σκληρού ήχου και μένει εκεί για πάντα. O Michael Kamen προσθέτει βιολιά στο "Nothing Else Matters" και όλη η μπάντα βρίσκεται σε μια έξαψη έμπνευσης, δημιουργώντας κομμάτια-hit μέτρια σε διάρκεια, σωστά δομημένα και καταδικασμένα να ζήσουν στην αιωνιότητα.

Το αποτέλεσμα του δίσκου ήταν πέρα από κάθε προσδοκία: τα κομμάτια του ακούγονται παντού, πουλάει φυσικότατα σαν τρελός, βγάζει 5 singles και ανάλογα (και πανέμορφα) videos και μετατρέπει τους Metallica σε ένα σχήμα οδοστρωτήρα, που σπάει τα στεγανά του metal κοινού και με το "Black Album" μπαίνει σε κάθε σπίτι. Η τρίχρονη περιοδεία που ακολούθησε πήγε την μπάντα σε κάθε σημείο της γης, την εκτόξευσε σε δημοτικότητα και την εγκατέστησε στην πρώτη θέση του μυαλού και της καρδιάς των metal οπαδών. Μετά το "Black Album" τίποτα δεν θα είναι πια τα ίδιο: οι Metallica καταφέρνουν να ακουστούν παντού και να κατακτήσουν τα πάντα. Είναι οι ηγέτες της σκηνής και οι πρωτοπόροι, έχοντας καταφέρει να βγάλουν ένα album που είναι πέρα και πάνω από το metal και ενδεχομένως πέρα και από κάθε κατηγοριοποίηση. Η κορυφή ήταν δική τους και οι μέρες εκείνες ήταν η χρυσή εποχή του σχήματος, καθώς ότι έχτιζαν υπομονετικά σε όλη την διάρκεια των 80s, ανταμείφθηκε από κοινό και κριτικούς (κάτι παραπάνω από) πλουσιοπάροχα.

Μαζί με τις συναυλίες και τις πωλήσεις, ήρθε και η φήμη και μαζί με την φήμη ήρθαν και τα λεφτά. Τα πάρα πολλά λεφτά. Λεφτά που οι Metallica έδειξαν στο μέλλον πως δυσκολεύονται να χειριστούν. Η πορεία τους είχε μπει πλέον σε μια άλλη τροχιά. Το επόμενο album "Load", βγήκε αρκετά χρόνια μετά, για να αποδείξει το προφανές: ότι τα πάντα είχαν πλέον αλλάξει. Το “Black Album” όμως παραμένει η πιο μεγαλειώδης στιγμή του σχήματος και ένα από τα κορυφαία albums όλων των εποχών. Διαμάντι.

Τρεις λόγοι που θεωρώ το "Black Album" σημαντικό για την ιστορία των Metallica:

1. Με τα "The Unforgiven" και "Nothing Else Matters" ακούστηκε σε κοινό που μέχρι τότε δεν είχε καμία σχέση με τον σκληρό ήχο.

2. Πούλησε και αγαπήθηκε όσο κανένα album τους και τους έκανε υπερμπάντα.

3. Τα riff των "Enter Sandman", "Wherever I May Roam", "The Unforgiven" και "Of Wolf And Man" σε άλλους θα έπαιρνε μια ολόκληρη δισκογραφία για να τα γράψουν. Και όμως είναι όλα σε αυτό το album. Ανεκτίμητο.