Metallica

Ή αλλιώς: "Metallica - The Later Years". Μετά την τρομερή αποδοχή του "Black Album", τις τεράστιες πωλήσεις του και το άνοιγμα στο ευρύτερο κοινό, ήρθε η ώρα για ριζικές αλλαγές και μεταμορφώσεις. Η εικόνα της μπάντας, ο ήχος και οι στίχοι που τους έκαναν τόσο αναγνωρίσιμους, πετυχημένους κι αγαπητούς σε εκατομμύρια θαυμαστών, ανήκαν πλέον στο παρελθόν. Ευτύχημα ή ατύχημα; Η απάντηση δόθηκε αρκετά χρόνια μετά, αφού πρώτα ένα μεγάλο μέρος της μουσικής κοινότητας αναλώθηκε σε αναλύσεις επί αναλύσεων, προστριβές κι αντιπαραθέσεις. Ο χρόνος άλλωστε, είθιστε να είναι και ο καλύτερος κριτής.

Τα κοντοκουρεμένα παλικάρια που κοσμούν το οπισθόφυλλο, οι τιράντες και το λογότυπο είναι οι πρώτες κι εύκολα αντιληπτές αλλαγές, προïδεάζοντάς μας ταυτόχρονα και για τις ουσιαστικότερες αυτών. Η αγάπη του J. Hetfield στο southern/country/blues rock ήταν, είναι και παραμένει μεγάλη, ενώ ο έταιρος "αρχηγός" L. Ulrich την έβρισκε τότε με Oasis & Soundgarden. Αρκετοί από τους στίχους, έχουν συγγραφεί με βάση προσωπικά βιώματα και συναισθήματα του frontman που έδωσε άλλη διάσταση στα "yeah, yeah"(Τα "Until It Sleeps" & "Mama Said" έχουν σαφείς αναφορές στο θάνατο της μητέρας του, ενώ το "Bleeding Me" παραπέμπει στο πρόβλημα της εξάρτησής του από το αλκοόλ και τις καταχρήσεις). Τα κοινωνικο-πολιτικά μηνύματα της μπάντας που συναντήσαμε στα "Master Οf Puppets" & "…And Justice For All" ανήκαν κι αυτά σε μιαν άλλη εποχή. Οι Metallica είχαν κάνει πράξη το "Turn The Page" αρκετά νωρίτερα από τη διασκευή του κι αρκετοί ξένισαν, πικράθηκαν, τους ξέγραψαν και τους κατηγόρησαν για ξεπούλημα.

Είναι γεγονός ότι στο πρώτο άκουσμα του "Load", τα συναισθήματα που δημιουργούνται είναι τουλάχιστον ανάμεικτα. Άλλο είχες κατά νου ν’ ακούσεις κι άλλο παίζουν. Αν εστιάσεις όμως στα καθεαυτά κομμάτια θ’ αναγνωρίσεις τη μοναδικότητα και την αρτιότητα των συνθέσεων και της εκτέλεσης. Για την παραγωγή, οιοδήποτε σχόλιο κρίνεται ως μη γενόμενο λόγω της τελειότητάς της. Ναι, οι Metallica δεν παίζουν πλέον thrash metal και οι slidιές του Hammett δίνουν και παίρνουν μαζί με τις μελωδίες του mellotron. Τραγούδια όμως σαν τα "The House Jack Built", "Bleeding Me", "Until It Sleeps", "King Nothing", "Poor Twisted Me", "Ronnie", δε γράφονται κάθε μέρα και δη στο studio που ηχογράφησαν ονόματα σαν τους Rolling Stones, τους The Doors, τον Neil Young και τους Fleetwood Mac. Άφησα τελευταίο το "Outlaw Torn", μία καθαρά stoner/heavy rock σύνθεση, η μεγαλύτερη σε διάρκεια που έχουν ηχογραφήσει σε studio εκτέλεση κι αποτελεί και τη συγκλονιστικότερη στιγμή του δίσκου…"You make me smash the clock and feel, I’d rather die behind the wheel. Time was never on my side, so on I wait my whole lifetime…".

Οι Metallica με το "Load" συνέθεσαν ένα διαχρονικό δίσκο, τον τοποθέτησαν σε ανοξείδωτη συσκευασία κι άνοιξαν το πώμα της χρόνια μετά για να αναδυθεί ένα μεθυστικό άρωμα και γεύσεις μιας άλλης εποχής. Συνεχίζοντας να γλυκαίνουν τον ουρανίσκο μας στο τώρα και στο μετά, έφτιαξαν το δικό τους βραδύκαυστο βαρέλι με Jack Daniels. Όσοι το ήπιαν τότε μονορούφι, βλαστημάνε ακόμα. Όσοι όμως έχουν κρατήσει μέχρι και τώρα μια μικρή καβάτζα, το απολαμβάνουν ηδονικά.

Τρεις λόγοι που θεωρώ το "Load" σημαντικό για την ιστορία των Metallica:

1. Είναι το άλμπουμ-ορισμός της αλλαγής, καθώς μπήκαν στη νέα χιλιετηρίδα 4 χρόνια νωρίτερα απ’ όλους τους άλλους. Ξέρετε πολλούς που να επιλέγουν αίμα ανακατεμένο με σπέρμα να (δια)κοσμεί το εξώφυλλό τους;

2. Απέδειξαν πως με όποιο είδος μουσικής ασχοληθούν τα καταφέρνουν περίφημα.

3. Έδειξαν πόσο “μάγκες” είναι και δεν δημιούργησαν ένα "Black Album II". Αυτό και μόνο καταρρίπτει τις κατηγορίες περί ξεπουλήματος.