Fifth Angel

Μήπως σας αρέσουν groups όπως οι Crimson Glory ή οι Queensryche εποχής "Warning"; Αν όχι δε χρειάζεται να διαβάσετε παρακάτω. Αν ναι επιτρέψτε μου να σας συστήσω με τους Fifth Angel, τη μπάντα που θα μονοπωλήσει τη θέση στο στερεοφωνικό σας για πολύ καιρό!

Ας περάσουμε όμως στο ζουμί. Το group αυτό σχηματίστηκε το 1984 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν την εποχή ετούτη που άνθιζε το κίνημα του US power και μπάντες όπως οι Jag Panzer ή οι τρομεροί Metal Church καθώς και πολλοί άλλοι ήταν στο απόγειο της καριέρας τους. Ο Ted Pilot (φωνητικά), ο James Byrd (κιθάρα) καθώς επίσης ο Kenny Mary (τύμπανα) σχημάτισαν τότε τη μπάντα και στη συνέχεια προσετέθησαν ο Ed Archer (κιθάρα) και ο Kenny Kay (μπάσο). Το αποτέλεσμα ήταν να βγει το 1986 ο πρώτος τους δίσκος που είχε το όνομα του group (τι περίεργο!).

Προσωπική άποψη του γράφοντος αποτελεί το ότι ελάχιστοι είναι οι μουσικοί που έμειναν στην αφάνεια παρά το ότι ήταν εξαιρετικά, και αυτό το εξαιρετικά το τονίζω, καλοί. Μία από τις ελάχιστες αυτές περιπτώσεις είναι οι Fifth Angel. O πρώτος τους δίσκος χωρίς υπερβολές τσακίζει κόκαλα. Τα φωνητικά του Pilot είναι πραγματικά εξαιρετικά, τόσο στα ψηλά του όσο και αλλού, με μία χροιά που ναι μεν είναι χαρακτηριστική US power, αλλά επ' ουδενί δεν αποτελεί αντιγραφή "trendy" λαρυγγιών της εποχής (καλή ώρα σαν του Tate). Τα riffs και τα solo του Byrd είναι απίστευτα όπως επίσης είναι και το δέσιμο του συγκροτήματος.

Όμως το πραγματικά δυνατό τους σημείο βρίσκεται στη σύνθεση. Τραγούδια όπως το "In The Fallout", που ανοίγει τον δίσκο, ή το "Call Out The Warning" μου προκαλούν ανατριχίλα και μόνο στη σκέψη. Κλασικό metal, ή US power αν προτιμάτε τον όρο, της καλύτερης ποιότητας. Καθόλου φλύαρο αλλά με πολλές ιδέες, συνθέσεις που και η κάθε νότα μας δίνει να καταλάβουμε γιατί αγαπάμε αυτή τη μουσική. Ακούστε το "Wings Of Destiny" ή το "Fade To Flames" και θα νοιώσετε όπως τότε που κρατούσατε το "Operation Mindcrime" για πρώτη φορά. Το μόνο αρνητικό που μπορώ να βρω στον δίσκο είναι η παραγωγή του, που απλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερη.

Η εύλογη ερώτηση που δημιουργείται στον καθένα είναι φυσικά: «αφού ήταν τόσο καλοί όσο μας λες, γιατί δεν έγιναν πιο γνωστοί;». Η απάντηση είναι απλή: κάπου ανάμεσα στο μεγάλο κενό μέχρι την επόμενη τους κυκλοφορία ο Byrd «συνειδητοποίησε» το ταλέντο του και σχημάτισε τους "James Byrd's Atlantis Rising", ενώ ο drummer είχε διάφορα πάρε δώσε με άλλους μουσικούς (μεταξύ των οποίων και ο Alice Cooper). H χημεία μεταξύ των μελών χάθηκε και το συγκρότημα διαλύθηκε λίγο μετά την κυκλοφορία του "Only Time Will Tell" (1988), το οποίο κινείτο σε πιο hard rock μονοπάτια. Όμως και οι δύο κυκλοφορίες που μας άφησαν είναι εξαιρετικές.