Black Sabbath

Vol. 4

Vertigo (1972)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 02/04/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Η ανάγκη δεν πιάνει «μία» μπροστά στον πόθο. Δεν χρειάζομαι καμιά Wikipedia, ούτε forum, μήτε βιβλία προκειμένου να εξιστορήσω κάτι που 40 χρόνια μετά παραμένει εξίσου όμορφο όπως τότε. Σεπτέμβριος 1972, τρία χρόνια πριν την αποφράδα ημέρα... Στο «τσακ» ...2012, σα να μην πέρασε μια μέρα για τους Black Sabbath και τον πρώτο stoner-o-doom δίσκο όλων των εποχών.

Δεν επιθυμώ να αναλωθώ σε urban legends της εποχής, αν και είναι το πλέον εύκολο για όλους μας. Διακατέχομαι από τον πόθο εκείνο όπου οι Sabbath κυκλοφορούν το "Vol. 4" εν έτει 2012. Η «Επιλογή Μήνα» ωχριά μπροστά στην πένα και τη σκέψη μου, επομένως τη σκυτάλη παίρνουν τα συναισθήματα. Σπάνια συντάσσω πέντε παραγράφους σε δισκοκριτική, αλλά ετούτη εδώ είναι παρουσίαση: «Παρουσιάστε Αρμ» ρε ψάρακες και απλώστε στο τραπέζι φαρδυά-πλατυά τα ναρκωτικά σας...

Εγώ τί έχω; Μπλοφάρω ρε Ι-Ευτυχία, διότι το "FX" είναι το αγαπημένο - χειρότερο τραγούδι εις τον αιώνα των αιώνων. Έλλειψη ενεργών εγκεφαλικών κυττάρων και πάει λέγοντας. Και πώς μπορεί κάτι τόσο άδειο να σου γεννήσει ένα από τα Top Riff ever; Με την απορία θα μείνεις κι εγώ μαζί ακούγοντας ξανά και ξανά το "Supernaut". Καλώς τον Santana, καλώς τα 4-0. Πάντα όμως θα υπάρχει το αντίπαλον δέος: Blinded By The Snow ή αλλιώς "Snowblind". Την ώρα εκείνη που ο γαμιόλης σου ψιθυρίζει αισθαντικά στο αφτί "Cocaine". Αν έτριβα το λυχνάρι του Μπαφοντίν, θα ήθελα να ήμουν ο επίσημος βιογράφος τους την εποχή εκείνη και, μάρτυς μου ο Billαρος ο Ward, απλώς θα κατέγραφα την ανισορροπία τους στην κλίμακα "Changes".

Αγάπησαν όλοι τους κι άσε τους να λένε πως δήθεν «ΔΕΝ». Βασικά, παίζει να είναι η περίοδος που «χυλοπιτιάστηκαν» από το έτερον ήμισυ: «She Was My Woman, I Loved Her So…». Μπουκάλια, powder και Δόξα Σοι ο Θεός, αλλά και μια μελωδική καταδίκη ("Under The Sun") που θα ζήλευε μέχρι και ο Σίσυφος. Το "Vol. 4" δεν είναι απλώς ο τέταρτος δίσκος των Black Sabbath. Η αποστολή του ήταν διαχρονική και 40 χρόνια μετά, αφού ξεπατώθηκες στο λίκνισμα και συνουσιάστηκες -ωσάν άλλος  Bukowski- με οποιαδήποτε σαβούρα κυκλοφορούσε, παρέδωσες τη σκυτάλη για το "Vol. 5" των απογόνων σου.

Ποιοί είναι αυτοί; Forgive them Fathers, for they know not. Οκ, δεν έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου και ούτε σκοπεύω να καταντήσω γραφικότερος του γραφικού, αλλά κι εσείς μην τους γράφετε στα Orchid-ια σας. Bless me Fathers, for I have sinned...
  • SHARE
  • TWEET