At The Gates

Slaughter Of The Soul

Earache (1995)
Από τον Αντώνη Τζιράκη, 13/10/2014
Ο επιδραστικότερος melodic death metal δίσκος όλων των εποχών
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Με το άκουσμα και μόνο του είδους melodic death, το μυαλό όλων ταξιδεύει αυτόματα στη γενέτειρά του, την Σουηδία και πιο συγκεκριμένα στο Göteborg, από όπου ξεκίνησε όλος αυτός ο αναβρασμός στις αρχές του 1990 και έφτασε να κατακτήσει παγκοσμίως εκατομμύρια οπαδούς, χάρη στους Dark Tranquillity, τους In Flames και φυσικά τους At The Gates. Πιο συγκεκριμένα, θα δούμε  το "Slaughter Of The Soul", τον δίσκο που οριοθέτησε τις βάσεις για το πώς πρέπει να ηχεί ολόκληρο το είδος.

Για να φτάσουν σε αυτό το αποτέλεσμα, οι Σουηδοί πέρασαν από αρκετά στάδια εξέλιξης, όμως το πρώτο λιθαράκι είχε μπει από την στιγμή που ηχογραφούσαν το EP "Gardens Of Grief", από τις πρώτες κιόλας νότες του "All Life Ends", σε πολύ πρώιμο στάδιο φυσικά. Εφόσον η μπάντα έχει βρει τον ήχο της, συνέχισε να τον βελτιώνει βήμα προς βήμα με τις κυκλοφορίες των "The Red In The Sky Is Ours" (1992) και "With Fear I Kiss The Burning Darkness" (1993). Το 1994 όμως, έμελε να είναι μία από τις σημαντικότερες χρονολογίες για εκείνους, καθώς ήρθε η αποχώρηση του τότε κιθαρίστα τους, Alf Svensson, για να αφοσιωθεί στην καριέρα του ως tattoo artist, αλλά το κενό στην μπάντα ήρθε να το καλύψει ο Martin Larsson, που ήταν και γνωστός στην μπάντα από τα πρώτα της χρόνια. Με την ένταξη του νέου τους κιθαρίστα, εισχώρησαν κατευθείαν στο ολοκαίνουργιο τότε Fredman Studio, με τον ίδιο τον Fredrick Nordstörm να τους έχει υπό τον έλεγχό του στην παραγωγή και μαζί να καταφέρνουν να γράψουν  τον μέχρι τότε καλύτερό τους δίσκο, το "Terminal Spirit Disease". Έτσι, η μπάντα μετά την κυκλοφορία του δίσκου βγήκε σε περιοδεία στην Ευρώπη με δικά της έξοδα για να τον προωθήσει, η οποία όμως κατέληξε σε φιάσκο, καθώς έπεσαν θύματα κλοπής όσο βρίσκονταν στο Manchester. Αυτό το συμβάν τούς ανάγκασε να επιστρέψουν στη βάση τους, θυμωμένοι που δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τον στόχο τους, κουρασμένοι από την όλη ταλαιπωρία, αλλά και πιο αποφασισμένοι από ποτέ να γράψουν κάτι μεγαλειώδες, για να δουν επιτέλους το όνομά τους να μεγαλώνει.

Έτσι ουσιαστικά κλειδώθηκαν σε μία αποθήκη στο Göteborg και, μετά την ολοκλήρωση των τριών πρώτων κομματιών τους, έστειλαν κατευθείαν το demo στην Earache Records, στην οποία άνηκαν τα μεγαλύτερα death metal ονόματα εκείνης της εποχής. Η απάντηση ήρθε σύντομα από την δισκογραφική, με την προσφορά ενός συμβολαίου, καθώς ήταν ξεκάθαρο ότι κάτι πολύ ενδιαφέρον συνέβαινε στις τάξεις των At The Gates. Οι υπογραφές έπεσαν και αμέσως μετά επέστρεψαν πίσω στον φίλο τους Fredrick Nordstörm, υποχρεώνοντάς τον να αναβαθμίσει τα μηχανήματα παραγωγής του για να ξεκινήσουν να ηχογραφούν τον τέταρτό τους δίσκο.

Το "Slaughter Of The Soul" κυκλοφόρησε επίσημα στις 14 Νοεμβρίου του 1995, με ένα εξώφυλλο βλάσφημο κατά πολλούς, αριστουργηματικό όμως για άλλους, καθώς απεικονίζει μία εικονογραφία του Χριστού και γύρω της αλυσίδες, revolvers και σφαίρες. Όμως το μεγάλο δώρο των Σουηδών προς εμάς κρυβόταν πίσω από αυτό το εξώφυλλο και μέσα σε αυτές τις έντεκα συνθέσεις, που θα άλλαζαν για πάντα την ιστορία του Göteborg death metal.  Ας τις δούμε όμως αναλυτικά.

Ο δίσκος ξεκινάει με έναν ήχο χαμένου ραδιοκύματος, στη συνέχεια ακούμε έναν περίεργο θόρυβο σαν μέταλλα να χτυπάνε μεταξύ τους, κάπου εκεί μπαίνει και ο Tomas Lindberg που λέει την εξής φράση «We are blind to the world within us, waiting to be born», για να ακολουθήσει το riff του Anders Björler και να μας μετατρέψει σε υπόδουλους της μουσικής τους, μια για πάντα. Φυσικά αναφερόμαστε στο "Blinded By Fear", ένα από τα μεγαλύτερα melodic death κομμάτια όλων των εποχών, συγκλονιστικό σε ερμηνεία, στίχους, riff, solο και φυσικά σε τύμπανα, που έμελε να είναι και το μοναδικό video clip τους από τον δίσκο, συν του ότι ήταν το τελευταίο κομμάτι που έγραψαν οι At The Gates, απλά αξεπέραστο. Την συνέχεια την ξέρουν και οι πέτρες, τέσσερα χτυπήματα και μετά, αυτό το «Go», ίσως το πιο διάσημο τραγούδι τους, τραχύ, σκοτεινό, ελεεινά γρήγορο και αιώνια καυλωτικό. Αμέσως μετά το "Cold" με το βάναυσο riff του αλλά και με το φημισμένο αψεγάδιαστο νεοκλασικό solo του Andy LaRocque, που ήρθε για να μείνει στην ιστορία και να κολλήσει στο μυαλό του Anders, που ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να το αποδώσει όπως ο κιθαρίστας του King Diamond. "Under A Serpent Sun", το κομμάτι στο οποίο ο Lindberg συνδύασε τις γνώσεις του για τον ουμανισμό με τις ιδέες του Crowley, για να μας διδάξει περί ισότητας. Μετά μπαίνει ένα πανέμορφο κατατονικό μουσικό διάλειμμα, το "Into The Dead Sky", για να οπλίσουν το όπλο τους και να μπει ο ύμνος που ακούει στο όνομα "Suicide Nation" με τις τεράστιες riffάρες του και αυτό το απεγνωσμένο  «Control, control» που επαναλαμβάνει ο Lindberg να παραμένει  χαραγμένο για πάντα στην μνήμη μας. Το "World Of Lies" με το πιο heavy riff που έγραψαν ποτέ, λόγω φυσικά και της συμμετοχής του Larsson στην σύνθεσή του, το χαοτικό "Unto Others" που οι μελωδίες του και τα μέτρα του αλλάζουν τόσο ακαριαία που πραγματικά δεν γίνεται να το διαχειριστείς καλύτερα από το να κάτσεις να το θαυμάσεις, ή έστω να αρχίσεις το headbanging. Φτάνοντας λίγο πριν το τέλος, έρχεται η σειρά του thrashάτου "Nausea", που άνετα θα ζήλευαν οι Slayer, και μετά το συγκλονιστικό "Need" με τον Björler να μας ρίχνει μια ανυπέρβλητη riffάρα και στο τέλος να μας ψιθυρίζει «Lay your hate to rest, open me». Για να κλείσουμε με το ορχηστρικό "The Flames Of The End" που αργότερα τέθηκε και ως soundtrack του τέλους των At The Gates.

Με λίγα λόγια, μιλάμε για έναν δίσκο που όχι απλά δεν έχει κακή στιγμή, αλλά και με τα μισά κομμάτια από αυτά να κυκλοφορούσε, και πάλι η συνεισφορά του θα ήταν τεράστια. Η φήμη των Σουηδών ακόμα και μετά από αυτό, όμως, δεν κατάφερε να εξαπλωθεί πέραν των σουηδικών συνόρων και μετά από λίγο καιρό ήρθε η φυγή των αδελφών Björler από το συγκρότημα και η οριστική διάλυσή τους αμέσως μετά. Η συνέχεια γνωστή, τα τρία πέμπτα των At The Gates είχαν πλέον δημιουργήσει τους The Haunted, o Lindberg πέρασε από άλλες έξι μπάντες / project και ο Larsson έμεινε στην αφάνεια.

Όμως, καθώς τα χρόνια περνούσαν, πλέον όλες οι μπάντες σε αυτό το ιδίωμα χρησιμοποιούσαν το "Slaughter Of The Soul" σαν μπούσουλά τους. Έπειτα, όσο η δημοτικότητα του Göteborg death metal αυξανόταν παγκοσμίως, χάρη φυσικά στους In Flames, τους Dark Tranquillity και τους Arch Enemy, όλο και περισσότερος κόσμος ερχόταν σε επαφή με το διαμάντι των At The Gates, σε σημείο μάλιστα που η δημοτικότητά τους είχε εκτοξευτεί αρκετά χρόνια μετά την διάλυσή τους.

Έτσι, φτάνοντας στο σήμερα, μετά από δεκαεννέα χρόνια οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως, με τον τελευταίο τους δίσκο, οι δίδυμοι Björler, ο Tomas Lindberg, ο Martin Larsson και φυσικά ο Adrian Erlandsson κατάφεραν και έκαναν πράξη αυτό που προσπαθούσαν από την δημιουργία τους. Δηλαδή, να είναι ταυτόχρονα μελωδικοί αλλά και γρήγοροι μουσικά, όπως επίσης εχθρικοί και φιλελεύθεροι στιχουργικά, με τρόπο που δεν είχε καταφέρει κανένας μέχρι τότε, δημιουργώντας τον επιδραστικότερο δίσκο στο μελωδικό death metal.

  • SHARE
  • TWEET