The Move

Μάλλον κάτω από την ταμπέλα του art pop θα έπρεπε να μπουν οι The Move, αφού με έντονα στοιχεία της Beatle-ικής pop και με προσοχή στις ενορχηστρώσεις προσπάθησαν να δώσουν μία πιο καλλιτεχνική οπτική στην pop μουσική. Κατά πολλούς αδικημένοι και παραγνωρισμένοι, κατ' εμέ ορθά τοποθετημένοι ως ένα ενδιαφέρον συγκρότημα του οποίου οι προθέσεις και ο στόχος ήταν υψηλότερα του αποτελέσματος, τουλάχιστον σε σχέση με το πόσο αντέχουν στον χρόνο.

To "The Last Broadcasts" έρχεται να προστεθεί στη σειρά των DVD με τον ίδιο τίτλο που παρουσιάζει παλιότερα συγκροτήματα σε αποσπάσματα εμφανίσεών τους στη γερμανική εκπομπή The Beat Club. Οι εμφανίσεις είναι τόσο πριν όσο και μετά την εποχή που ο Jeff Lynne θα προστεθεί και θα οδηγήσει το συγκρότημα στους ακόμα πιο φιλόδοξους αλλά και πιο επιτυχημένους Electric Light Orchestra. Στην πρώτη περίπτωση η ηγετική φυσιογνωμία είναι αυτή του Roy Wood, που πέρα από κιθαρίστας και τραγουδιστής ήταν και ο βασικός συνθέτης τους. Κάποια από τα singles που εκείνη την εποχή είχαν κάνει μία αίσθηση αποτυπώνονται εδώ σε βίντεο όπως τα "Blackberry Way" και "Curly". Αν και σαν ντοκουμέντα είναι ενδιαφέροντα, δύσκολα θα συγκινήσουν οποιονδήποτε δεν αγαπάει πολύ τον ρετρό ήχο των 60s. Της ίδια εποχής και τα "Fire Brigade" και "Wild Tiger Woman" που όμως φλερτάροντας με την ψυχεδέλεια και το garage αντίστοιχα είναι πολύ πιο ελκυστικά.

Συνολικά οι περιπτώσεις όπου συμμετέχει και ο Jeff Lynne έχουν σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον με αποκορύφωμα το (ακολουθώντας τον τίτλο του) βαρύ και a la Lennon "Brontosaurus", το με διπλά πλήκτρα "The Words Of Aaron" και το κυριαρχούμενο από την slide κιθάρα του Wood "When Alice Comes Back To The Farm". Επίσης στο "Down On The Bay" βρίσκουμε μία προεπισκόπηση αυτών που θα εμπνευστεί λίγο αργότερα η ίδια στην ουσία σύνθεση με τους Electric Light Orchestra.

Είναι κατανοητό και αποδεκτό ότι η λογική της συγκεκριμένης σειράς DVD είναι η ξερή των παράθεση μαγνητοσκοπημένων ντοκουμέντων αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να μην εκφραστεί ως παράπονο το ότι θα μπορούσε τουλάχιστον να είχε ακολουθηθεί χρονολογική σειρά στην προβολή των βίντεο καθώς αυτό  μπροστά πίσω στο χρόνο μάλλον μπερδεύει τον θεατή και δείχνει και προχειρότητα. Κατά τα άλλα όποιος έχει ασχοληθεί με την πλευρά αυτή των 60s θα χαρεί να δει τα ντοκουμέντα αυτά από ένα παραλίγο μεγάλο συγκρότημα.