Pearl Jam

Pearl Jam Twenty

Columbia (2011)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 13/02/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Παρακολουθώντας το "PJ20", έχω την αίσθηση πως πρόκειται για μια από τις ωραιότερες και αυθεντικότερες ιστορίες στη rock μουσική. Το ξεκίνημα του ντοκιμαντέρ, του πασίγνωστου σκηνοθέτη Cameron Crowe, για τα 20 χρόνια ζωής των Pearl Jam δεν σου αφήνει περιθώρια για να σκεφτείς κάτι άλλο. Η σκηνή του Seattle αποτελούταν από απλά παιδιά, όπως οι απλοί οπαδοί της rock μουσικής. Εσωστρεφή παιδιά. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «πέρναγαν πολλή ώρα μέσα στο σπίτι, με αποτέλεσμα να παίζουν πολλή μουσική και να ακούν πολλή μουσική». Πήγαιναν σε κάθε τοπικό live και ήταν φίλοι μεταξύ τους, αλληλοϋποστηρίζοντας τις προσπάθειες η μια μπάντα της άλλης, κάτι που κάνουν ακόμα και σήμερα. Περίπου.

Η ιστορία, όπως ξεκινάει, νομίζεις ότι δεν έχει να κάνει με τους Pearl Jam, αλλά με τον χαρισματικό Andy Wood, τραγουδιστή των Mother Love Bone, στους οποίους έπαιζαν οι Jeff Ament και Stone Gossard και ο οποίος κατέληξε κολλητός και συγκάτοικος του Chris Cornell. Το φάντασμα του Wood περιπλανάται σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της μπάντας που ποτέ δεν τον ξέχασε, ενώ ο Cornell θα εκπλαγείτε από το πόσο κοντά ήταν σε ό,τι έκαναν. «Το τέλος της αθωότητας ήρθε με τον χαμό του Andy Wood κι όχι με τον χαμό του Curt Cobain...».

Υπάρχει και αυτή η μαγική συνένωση του Temple Of The Dog που είναι, πέραν από έργο ανεκτίμητης καλλιτεχνικής αξίας, ένα δείγμα κοινοκτημοσύνης, συντροφικότητας και υποστήριξης. Οι Pearl Jam είχαν καταλήξει στο όνομά τους μετά το προσωρινό «Mookie Blaylock» και ετοίμαζαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τον νέο τραγουδιστή που είχαν βρει, τον κλειστό χαρακτήρα του οποίου -για μια ακόμα φορά- αγκάλιασε ο Chris Cornell. Μοιράστηκε μαζί τους τα τραγούδια του και έγραψαν ιστορία. Μην ξεχνάει κανείς πως στο "Temple Of The Dog" είναι η πρώτη επίσημη ηχογράφηση που έκανε ποτέ ο Eddie Vedder...

...Ο οποίος κάνει την είσοδό του, παίρνει πάνω του τον προβολέα και δεν τον αφήνει ξανά. Κάτι που σε ένα σημείο πείραξε τον Stone Gossard, καθώς ήταν ο άνθρωπος που κινούσε μέχρι ένα σημείο τα (μουσικά) νήματα της μπάντας.  Όμως, όλα βρήκαν την τέλεια ισορροπία στην πορεία και εν τέλει «δεν μπορείς να σταματήσεις έναν άνθρωπο με τόση καλλιτεχνική ενέργεια» θα παραδεχθεί ο Gossard. «Πρέπει να τον ακολουθήσεις...». Και ο τύπος είχε μπροστά του έναν δρόμο που ήταν στρωμένος με τριαντάφυλλα και προτίμησε να τους πάει μέσα από τα βουνά...

Παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ ο νέος οπαδός θα μάθει πολλά και ο πιστός οπαδός θα δει τα όσα διάβαζε κατά καιρούς να περνάνε από τα μάτια του. Από τον προβληματισμό για την εμπορευματοποίηση του πρώτου κιόλας δίσκου, στην αποστροφή του κάθε τι εμπορικού (δείτε πως «γειώνουν» ζωντανά τα περίφημα βραβεία Grammys), και την διαμάχη με την ticket master. Από τα μικρά venue, στους 60.000 θεατές, από τη λιωμένη εμφάνιση για την ταινία "Singles", στα ακροβατικά του Vedder που σκαρφάλωνε όλο και πιο ψηλά για να βουτήξει στο κοινό, μέχρι την τραγωδία του Roskilde Festival στη Δανία, που έθεσε το ερώτημα «τι πραγματικά κάνουμε;» στην ίδια τη μπάντα. Δεν είναι πολλοί οι μουσικοί που περνάνε από ανάλογη σκέψη και προβληματισμό τα όσα βιώνουν.

Το "PJ20" κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως δεν είναι πλήρες. Δε θα μπορούσε να είναι σε συμβατική διάρκεια και δεν είναι ο σκοπός του να αναλύσει κάθε μικρή αλλαγή που λάμβανε χώρα στην ιστορία των Pearl Jam ή να παρουσιάσει το τι έχουν κυκλοφορήσει. Είναι όμως καθηλωτικό για όποιον φίλο της rock το παρακολουθήσει, καθώς παρουσιάζει μουσικούς που δεν ζουν σε έναν διαφορετικό κόσμο, όπως πολλοί rock stars, που δεν ξέχασαν ποτέ από πού ξεκίνησαν και σε κάνουν να ταυτίζεσαι ακόμα περισσότερο μαζί τους, όπως έκαναν πάντα με τα τραγούδια τους.

Η rock σκηνή του Seattle αποτέλεσε ευλογία για την συνέχεια της rock μουσικής και ένα τεράστιο κεφάλαιο στην ιστορία της. Ο Τύπος της εποχής την ονόμασε grunge, έναν όρο που μόνο το MTV χρησιμοποιεί στο ντοκιμαντέρ, όταν για μια ακόμα φορά οι ίδιοι οι μουσικοί λένε πως δεν ξέρουν τι σημαίνει και δεν το χρησιμοποιούν ποτέ. Τα πράγματα όπως αποδεικνύονται και εδώ είναι πολύ πιο απλά. Οι Pearl Jam αποδείχθηκαν οι πιο ανθεκτικοί στην τριβή του χρόνου, οι πιο συγκροτημένοι και εν τέλει οι πιο επιτυχημένοι της γενιάς τους. Είναι η τελευταία χρονικά μπάντα που δικαιούται να θεωρείται κλασσική, δίπλα στους The Who, στους Led Zeppelin, τον Jimi Hendrix και τους υπόλοιπους ήρωές της. Το πιστοποιεί και ο Neil Young. Το "Pearl Jam Twenty" θα πείσει κι εσάς.
  • SHARE
  • TWEET