Nirvana

Κατά ένα μέρος, η χρονική στιγμή της κυκλοφορίας του "Live At Paramount" μοιάζει ιδανική, μιας και έχει από καιρό προγραμματιστεί να βγει στα ράφια των καταστημάτων στην εικοστή επέτειο της κυκλοφορίας του "Nevermind". Από την άλλη, όμως, έχει καθυστερήσει τραγικά να κάνει την επίσημη εμφάνιση του, μιας και είναι ένα live που έλαβε χώρα το 1991 και μέρη της βιντεοσκόπησής του έχουν ήδη συμπεριληφθεί και σε άλλες κυκλοφορίες, όπως του "Live! Tonight! Sold Out!" και φυσικά του video-clip του "Lithium". Η καθυστέρηση αυτή βέβαια και δεν ξενίζει στους fan του συγκροτήματος, αν αναλογιστούμε ότι το "Live At Reading", που βιντεοσκοπήθηκε εν έτει 1992, κυκλοφόρησε επίσημα μόλις δύο χρόνια πριν. Τι είναι αυτό όμως που το κάνει τόσο ξεχωριστό, ώστε να αποτελέσει αποκλειστική επιλογή για τον εορτασμό των «γενεθλίων» του "Nevermind";

Για την ιστορία, λίγους μήνες πριν οι Nirvana είχαν περιοδεύσει στην Ευρώπη ως support group των Sonic Youth, και με τα υψηλότατα επίπεδα απόδοσης τους κατάφεραν να κερδίσουν απανταχού τις εντυπώσεις. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού αντίστοιχα, και μετά από τις θετικότατες κριτικές που είχαν λάβει από τις ζωντανές εμφανίσεις τους, έγιναν το talk of town της εποχής και το ακυκλοφόρητο ακόμα "Nevermind"αποτελούσε ένα από τα πολυαναμενόμενα άλμπουμ της χρονιάς. Τελικά το άλμπουμ κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1991, έλαβε διθυραμβικές κριτικές και μάλιστα επάξια, αφού κατάφερε να συγκεντρώσει μέσα του τους επιδραστικότερους ήχους που έμελλε να αλλάξουν το ρου της νεότερης rock ιστορίας και τη μουσική όπως την ακούμε σήμερα. Ακριβώς ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του οι Nirvana επέστρεψαν στην προσωπική τους πατρίδα, το Seattle, και με το live τους στο Paramount Theater ήρθαν για να αποδείξουν τα αυταπόδεικτα, σε ένα εντός έδρας παιχνίδι.

Δίχως καμία δόση υπερβολής, η μπάντα από τις πρώτες νότες του "Jesus Don't Want Me For A Sunbeam" μέχρι και τις τελευταίες, του "Endless, Nameless", είναι εκρηκτική. Ο Kurt Cobain, o David Grohl και ο Chris Novoselic είναι δεμένοι σαν οπλισμένο σκυρόδερμα και οι ερμηνείες τους ακουμπούν τη στουντιακή αρτιότητα, μεταδίδοντας ταυτόχρονα τη θετική τους ενέργεια και στο κοινό. «Θετική»; Η λέξη αυτή φαντάζει ξένη και σχεδόν απαγορευμένη, αν αναλογιστεί κανείς τον τραγικό πρωταγωνιστή του "Live In Paramount", όσο και γενικευμένα τη σκηνή του Seattle, που σκιαγραφείται κατά το σύνηθες με γκρίζους μελαγχολικούς τόνους. Κι όμως. Αυτά που έχουν καταγραφεί αποδεικνύουν το αντίθετο και αποκτούν οντότητα, αν σκεφτούμε ότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή οι Nirvana δεν είχαν «τιμηθεί» ακόμα με την ετικέτα των απόλυτων κυρίαρχων της μουσικής σκηνής των '90s και δεν είχαν γίνει επίκεντρο των media, που έμελλε τελικά να είναι τα δύο συστατικά της αυτοκαταστροφής τους. Ίσως εδώ να καταγράφονται οι τελευταίες στιγμές της αθωότητας τους, στιγμές που σφύζουν από δημιουργικότητα και ενέργεια.

Από οπτικοακουστικής άποψης, η  επιτυχία του "Live At Paramount" έγκειται στο ότι μεταφέρει όλη αυτή την ατμόσφαιρα στο θεατή, ο οποίος, παρότι υποψιασμένος, δε μπορεί να κάνει τίποτε άλλο από το να παραμείνει καρφωμένος στην οθόνη. Οι λήψεις γίνονται με τρεις κύριες κάμερες, εκ των οποίων οι δύο βρίσκονται στα χέρια των cameramen, γεγονός που φέρνει στο σαλόνι μας την χαοτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο συναυλιακό χώρο του Seattle, το Halloween του 1991. Με λίγα λόγια, η παραγωγή, σε επίπεδο εικόνας και ήχου, καταφέρνει να συλλάβει τόσο τις ερμηνευτικές ικανότητες τους συγκροτήματος, όσο και τη φρενίτιδα όλων όσων βρέθηκαν μαζί τους εκείνη τη νύχτα, βάζοντας το θεατή στην καλύτερη θέση της αρένας.

Τελικά το "Live At Paramount" φαίνεται ότι επάξια κλείνει έναν κύκλο οπτικοακουστικής «επιβεβαίωσης», αν θέλετε, των Nirvana, μαζί με το "Live At Reading" και το "Unplugged In New York". Ένας κύκλος που αποδεικνύει τις ικανότητες του συγκροτήματος στις όποιες «ζωντανές» απαιτήσεις. Ακουστικές, φεστιβαλικές, συναυλιακές. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, οι πρωτοστάτες του grunge απέδειξαν ότι μπόρεσαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων με τη δημιουργική όσο και ερμηνευτική μουσική πληθωρικότητα. Με λίγα λόγια, είναι ένα DVD που οφείλει να δει και να έχει κάθε πιστός οπαδός του συγκροτήματος και της σκηνής του Seattle. Αποκτήστε το με κλειστά τα μάτια και απολαύστε το μέχρι να καούν κι αυτά μαζί με τα αυτιά σας.