Erik Norlander

The Galactic Collective - Live In Gettysburg

Gonzo Multimedia (2012)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 17/10/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ο Erik Norlander έφτιαξε το όποιο όνομά του είτε μέσα από το συγκρότημα των Rocket Scientists είτε ως ο συνθέτης (και σύζυγος) της Lana Lane. Ακόμα και πιο μυημένοι στο σύγχρονο prog rock χώρο ίσως να μην αναγνωρίσουν τα ονόματα αυτά και η αλήθεια είναι ότι σίγουρα δεν ανήκουν στους πρωτοστάτες της αναγέννησης του είδους. Η αγάπη όμως του κ. Norlander στα πλήκτρα και κυρίως δε στα αναλογικά synthesizer έμπνευσης του Bob Moog δεν είναι κάτι που πρέπει να θεωρηθεί αμελητέο.

Μαζεύοντας τις καλύτερες στιγμές της σταδιοδρομίας του με μία έμφαση στις πιο ορχηστρικές συνθέσεις του και ξανα-αποδίδοντάς τες με νέο τρόπο και νέο συγκρότημα δημιούργησε το project Galactic Collective. Ουσιαστικά η μουσική του είναι, πέρα από, προφανώς, βασισμένη στα πλήκτρα, κάτι ανάμεσα σε space rock, prog rock, new age ακόμα και epic hard rock. Θα λέγαμε ότι φέρνει στο μυαλό κάτι από Eloy με ολίγον από Vangelis και Rainbow. Γενικώς για τους «άσπονδους» εχθρούς το αποτέλεσμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παρωχημένο, προσωπικά το βλέπω με συμπάθεια και θα το έλεγα νοσταλγικό. Το ατού του είναι ότι οι περισσότερες μελωδίες είναι ευχάριστες και φαίνονται οικείες με αποτέλεσμα όχι πολύ αργά κατά τη διάρκεια μία σύνθεσης να πιάνεις το εαυτό σου να τη σιγομουρμουρίζει ακόμα και αν είναι η πρώτη φορά που την ακούς. Ειδικά αυτό είναι αληθινό στις, λίγες πάντως, περιπτώσεις που περιλαμβάνονται και φωνητικά είτε σε μορφή κανονικού τραγουδιού, είτε σε χορωδιακά a la "A Great Gig In The Sky" μέρη. Από την άλλη, πάνω ακριβώς σε αυτό το στυλ, ακροβατεί και στα όρια του κιτς και του «πλαστικού» βγαίνοντας συνήθως, όχι όμως και πάντα, κερδισμένος.

Το εν λόγω DVD παρακολουθεί την απόδοση αυτού του project επί σκηνής σε συνέχεια της studio δουλειάς που είχε προηγηθεί με τίτλο ένα σκέτο: "The Galactic Collective". Από άποψη απόδοσης της μουσικής παράπονο δεν μπορεί να υπάρξει. Το συγκρότημα ακούγεται δεμένο, ο Norlander αποδίδει με κέφι τα μέρη του και η Lana Lane όπου καλείται να συνδράμει στα φωνητικά είναι εξαιρετική. Η ζωντανή εκτέλεση των συνθέσεων αφαιρεί και λίγο από τη γυαλάδα τους κάνοντάς τες λίγο πιο ζεστές ενώ, παρότι αναμφισβήτητα τα πλήκτρα είναι το κέντρο της προσοχής με κάθε λογής synthesizer να βρίσκεται επί σκηνής (μέχρι και ένα που υποστηρίζεται από έναν ολόκληρο τοίχο ηλεκτρικών κυκλωμάτων) δίνεται χώρος και στους υπόλοιπους μουσικούς, ειδικά στο κιθαρίστα Freddy De Marco.

Μέχρι εδώ όλα καλά αλλά δεν μπορεί να μην παρατηρηθεί ότι η δουλειά που έχει γίνει στη μαγνητοσκόπηση της συναυλίας είναι ερασιτεχνική, με τα σύγχρονα δεδομένα. Οι κάμερες είναι στατικές και συνήθως σε απόσταση, δε δείχνουν καθόλου το κοινό και η εν γενει σκηνοθεσία είναι υποτυπώδης. Φυσικά με το περιορισμένο budget που φαντάζομαι ότι είχαν στη διάθεσή τους οι καλλιτέχνες δεν υποθέτω ότι κάτι πολύ καλύτερο ήταν δυνατό. Αντίθετα ακόμα και αυτό το αποτέλεσμα αποπνέει μεράκι και σε βάζει, περισσότερο ίσως, στο ρεαλιστικό κλίμα της συναυλίας. Ελοχεύει όμως ο κίνδυνος από κάποιο σημείο και μετά και κατά τη διάρκεια των δύο ωρών της συναυλίας να αναζητήσεις και κάτι ακόμα να κάνεις με το χρόνο σου αφήνοντας τη μουσική να ακούγεται στο background. Για το σκοπό αυτό όμως υπάρχει και το διπλό CD που συνοδεύει το DVD.

Όσοι φίλοι των πλήκτρων έλκονται από την πιο μελωδική αλλά πάντα prog πλευρά του οργάνου δε θα χάσουν αν ρίξουν μια ματιά στον κ. Norlander. Μακριά από κάτι καθηλωτικό, παραμένει μία ενδιαφέρουσα άποψη από κάποιον που δείχνει να αγαπάει αυτό που κάνει και έχει κάποιες ιδέες να το υποστηρίξει. Όσοι αναζητούν την τελειότητα σε μία κυκλοφορία που θα αποκτήσουν ή πολύ περισσότερο απεχθάνονται τα πλήκτρα δεν θα βρουν εδώ τίποτα το ενδιαφέρον.
  • SHARE
  • TWEET