Enialios

Όποιος πιστεύει πως με την ηχητική στροφή των τελευταίων τους δίσκων οι Rotting Christ έπαψαν να επηρεάζουν κόσμο, είναι βαθύτατα γελασμένος. Πάρτε για παράδειγμα το folk-black των Enialios. Όταν στα liner notes ο αρχισυντάκτης μας είδε τη λέξη «τσέλο», η απευθείας ανάθεση έγινε σε εμένα, ίσως λόγω κλασικής παιδείας, και ευτυχώς δεν ήταν άστοχη.

Στα τέσσερα κομμάτια του πρώτου τους demo, λοιπόν, η τετράδα στηρίζεται ουσιαστικά στο τσέλο για να αποδώσει καλύτερα το folk χαρακτήρα της μουσικής της, με στίχους που είναι γραμμένοι στα αγγλικά και τα αρχαία ελληνικά, τίτλους στα λατινικά και εικονογράφηση που παραπέμπει στο Μεσαίωνα και την Αρχαία Ρώμη. Μουσικά, πατάνε πολύ πάνω στις πιο λυρικές/βιολιστικές στιγμές των My Dying Bride, στα πιο πομπώδη στοιχεία των Dimmu Borgir, αλλά κατά κύριο λόγω στη μεγάλη του Saki σχολή, ειδικά όπως αυτή θεσμοθετήθηκε με την Magna Carta των δύο τελευταίων Christ άλμπουμ. Οι μελωδικές τους γραμμές πατάνε καλύτερα στα αυλάκια (!) του ψηφιακού δίσκου, καθώς είναι εμφανές πως το συγκρότημα έχτισε το ηχητικό του φρούριο για να προστατέψει το τσέλο του εσώτερού του εαυτού, τα brutal φωνητικά είναι αξιοπρεπή, αλλά τα καθαρά φωνητικά και η cult ελληνική προφορά των αγγλικών, σε συνδυασμό με την σπιτική παραγωγή, ίσως προδίδουν τους Enialios σε κάποια σημεία, πράγμα όμως λογικό, δεδομένου του ότι αυτή είναι η πρώτη τους προσπάθεια. Στην τετράδα της προσπάθειας του "Ιn Τerra Caeli Inanis" ξεχώρισα το "Pagan's Blood" και στο σύνολο της δουλειάς τους κατάφερα να νιώσω την υγρασία ενός στενού μυστικιστικού κελιού, από μια κατακόμβη κάποιου ναού.

Αναμφίβολα τα παιδιά κατάφεραν με μια πρώτη προσπάθεια να βρουν ένα ήχο και να ποντάρουν σε ένα όργανο πολυδιαφημισμένο, αλλά λιγοπαιγμένο. Αν συνεχίσουν να χτίζουν πάνω σε αυτό το χαρακτήρα, ίσως να μπορέσουν να πατήσουν πάνω στις πλάκες που ρίχνουν εδώ και χρόνια οι πρωτοπόροι του ήχου και της ελληνικής σκηνής, Rotting Christ.

Για περισσότερες πληροφορίες: www.myspace.com/enialios