Me And That Man

Ο Adam Darski έχει γνωρίσει την καλλιτεχνική καταξίωση με το extreme metal σχήμα των Behemoth. Ως μια από τις πιο επιδραστικές μπάντες της δεκαετίας που πέρασε, οι Behemoth κατέχουν αδιαμφισβήτητα μια θέση στο πάνθεον της metal μουσικής. Και ο Darski, ως μια από τις πιο επιβλητικές φυσιογνωμίες. Έχοντας, πλέον, πετύχει την καθολική αναγνώριση, τόλμησε να εισβάλει σε ξένα για αυτόν μονοπάτια πριν τρία χρόνια. Παρέα με τον John Porter έστησαν τους Me And That Man και ξεκίνησαν ένα διαφορετικό ταξίδι, εξίσου σκοτεινό, αλλά μουσικά, αρκετά διαφορετικό. H country και η folk μουσική είχαν κερδίσει το πολωνικό ντουέτο.

Ο καθένας από αυτούς δίνει το δικό του στίγμα και παρέα με την φρέσκια, αν και όχι πρωτόγνωρη, οπτική του Darski πάνω στην dark americana, μας φέρνουν αντιμέτωπους με ορισμένες εξέχουσες συνθέσεις

O Πολωνοβρετανός Porter είναι πλέον παρελθόν. Οπότε στο "New Man, New Songs Same Shit, Vol. 1" το ρόλο του Man παίζουν διάφοροι φτασμένοι, ορισμένοι ανερχόμενοι - αλλά όλοι τους σύγχρονοι - καλλιτέχνες. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που το τελικό αποτέλεσμα είναι τόσο καλό. Ο καθένας από αυτούς δίνει το δικό του στίγμα και παρέα με την φρέσκια, αν και όχι πρωτόγνωρη, οπτική του Darski πάνω στην dark americana, μας φέρνουν αντιμέτωπους με ορισμένες εξέχουσες συνθέσεις.

Στα έντεκα κομμάτια του διαδόχου του "Songs Of Love And Death" όλα έχουν κάτι να συνεισφέρουν στο τελικό αποτέλεσμα. Από το up-tempo εναρκτήριο "Run With The Devil" με τη συμμετοχή του Jorgen Munkeby των Νορβηγών Shining σε φωνητικά και σαξόφωνο, και το - wannabe b-side των Madrugada - "Coming Home" με τον Sivert Hoyem, στο εξαιρετικό "Burning Churches" με την αναγνωρίσιμη φωνή του λατρεμένου Mat McNerney (a.k.a Kvohst) και το "By The River", όπου απολαμβάνουμε τον Ihsahn, η ροή είναι εύκολη και απρόσκοπτη.

Η πολωνική σύνθεση "Mestwo" αφήνει στον Darski λίγο χώρο να ξεδιπλώσει το ταλέντο του σε έναν αρκετά μελαγχολικό τόνο. To "Surrender" που ακολουθεί έχει μια πιο blues διάθεση με την ιδιαίτερη χροιά του Anders Landelius των προσωπικά αγαπημένων Dead Soul, αλλά και τo κιθαριστικό σόλο του Rob Caggiano των Volbeat. Άξιο αναφοράς, το "Deep Down South", το οποίο μας πάει λίγο πιο νότια, με το μπάντζο και τη φυσαρμόνικα να κυριαρχούν στον διάλογο του Nicke Anderson των Entombed με την Johanna Sadonis των Lucifer.

Η τελευταία τετράδα περιλαμβάνει, ίσως, και τις πιο ενδιαφέρουσες συνθέσεις για τους φίλους από τα παλιά του Nergal. Εκτός από τον πιο άσημο Jerome Reuter του neo-folk σχήματος των Rome, ο οποίος κάνει εξαίρετη δουλειά στο "Man Of The Cross", οι Matt Heafy (Trivium) , Brent Hinds (Mastodon) και Corey Taylor (Slipknot, Stone Sour) μόνο άγνωστοι δεν είναι στη metal κοινότητα. Έτσι, τα "You Will Be Mine", όπου ο Heafy αποδεικνύει πόσο έχει βελτιώσει τα καθαρά φωνητικά του και "How Come?" με την χαρακτηριστική βραχνάδα του Taylor - και την κιθαριστική αρτιότητα του Hinds - αποτελούν δύο εκ των κορυφαίων κομματιών του δίσκου. Ενός δίσκου που κλείνει πανέμορφα με το "Confession" - ένα spaghetti western τραγούδι με τη συμμετοχή του Niklas Kvarforth των Σουηδών Shining.

Ο Adam "Nergal" Darski ξεκινάει με τον δεύτερο δίσκο του μια κίνηση παρόμοια με αυτή του Josh Homme με τα "Desert Sessions"

Ο Adam "Nergal" Darski ξεκινάει με τον δεύτερο δίσκο του μια κίνηση παρόμοια με αυτή του Josh Homme με τα "Desert Sessions". Όπως αγκαλιάσαμε τις συνεργασίες του frontman των Queens Of The Stone Age, το ίδιο θα πράξουμε, θαρρώ, και με το "New Man, New Songs, Same Shit, Vol. 1". Και τα volumes που ευελπιστώ να ακολουθήσουν. Γιατί, ενώ η ραχοκοκαλιά του δίσκου παραμένει ίδια ("Same Shit"), οι εκλεκτοί καλεσμένοι ("New Man") του Darski αναδεικνύουν την ποιότητα των συνθέσεων του ("New Songs"). Συνθέσεις που στην πλειοψηφία τους είναι τουλάχιστον διασκεδαστικές.

Προσωπικά, πέρασα αρκετές ευχάριστες ώρες εγκλεισμού παρέα με τις πολλαπλές ακροάσεις του "New Man, New Songs, Same Shit, Vol. 1". Σου προτείνω να κάνεις το ίδιο

Αν, λοιπόν, δεν αναζητάς την πρωτοτυπία στη σύνθεση, τότε σου εγγυώμαι ότι το δεύτερο άλμπουμ του Darski είναι ταμάμ για σένα. Σκοτεινή folk, dark americana με εξίσου σκοτεινούς στίχους. Προσωπικά, πέρασα αρκετές ευχάριστες ώρες εγκλεισμού παρέα με τις πολλαπλές ακροάσεις του "New Man, New Songs, Same Shit, Vol. 1". Σου προτείνω να κάνεις το ίδιο.