Wooden Shjips

West

Thrill Jockey (2011)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 28/09/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ένα ξύλινο πλjοίο βάζει πλώρη από το Bay Area του San Francisco, αφήνοντας πίσω κάθε στοιχείο του DNA της California που υπήρξε υπεύθυνο για την άνθηση από τη μια μεριά της σεμιναριακού επιπέδου γκλαμουριάς και από την άλλη μουσικών κινημάτων από υπερ-εξοργισμένους, κοινωνικά απόμακρους μαλλιάδες. Παίρνει μαζί του μονάχα τον ουρανό. Το δυτικό ουρανό που προσφέρει την αίσθηση της ελευθερίας και του απείρου, που κάνει τα σημαντικά να φαίνονται ασήμαντα και τα ασήμαντα σημαντικά.

Τα αμπάρια του είναι γεμάτα με μουσικά κειμήλια, ούτε ένα εκ των οποίων να μη μετράει κάτω από 40 χρόνια ύπαρξης. Καθώς περνάει κάτω από την πιο φωτογραφημένη γέφυρα του κόσμου, την τεράστια κοκκινωπή γέφυρα του Golden Gate, για να βγει στον Ειρηνικό ωκεανό, το πλήρωμά του τραγουδά ακραιφνώς ένα τραγούδι. Αν πλησιάσεις μπορεί να το ακούσεις... Είναι το "Wooden Ships" που έγραψε ο David Crosby με τους Stephen Stills, Paul Kantner των Jefferson Airplane, κατά τη διάρκεια του πολέμου του Vietnam. Go, take your sister then, by the hand/lead her away from this foreign land/Far away, where we might laugh again/We are leaving - you don't need us.

Έτσι είναι. Οι Wooden Shjips έχουν φύγει από το χωροχρόνο μας και αυτό καθίσταται σαφές με τον τρίτο τους δίσκο, "West". Βρίσκονται σε έναν παράλληλο τριπαρισμένο κόσμο, όπου τα ρεύματα αέρα είναι επαναλαμβανόμενες ες άπειρον παραμορφωμένες ψυχεδελικές μελωδίες. Οι ανεπαίσθητοι κυματισμοί είναι η σταθερά και συνειδητά μονότονη φωνή του Erik Ripley Johnson. Ο ήλιος είναι καρφιτσωμένος στο ζενίθ και οι σελίδες του ημερολογίου έχουν πάντα χρονολογία που ξεκινά με τα νούμερα 196. Ενώ προχωράς στους δρόμους με απλανές βλέμμα και ασυναίσθητο κούνημα του κορμιού σε garage rock ρυθμούς, βλέπεις τριγύρω σου να λογομαχούν ο Neil Young με τον Iggy Pop και την παρέα του, τους Hawkwind να προσπαθούν να πασάρουν κάτι μυστήριες ουσίες στους The Doors και σε ένα πεζοδρόμιο παραπέρα, ξαπλωμένους να κοιτούν απορημένοι για το πού στην ευχή βρίσκονται, τους Spacemen 3.

Το καλό με τους Wooden Shjips είναι ότι ξέρουν τι θέλουν. Και το κάνουν καλά. Μάλιστα, στο "West" αποφάσισαν να έχουν και μια παραγωγή της προκοπής. Όχι βέβαια γυαλισμένη... Το ψυχεδελικό, space, drone rock που παίζουν δε δέχεται τέτοιες ανοησίες. Είναι, απλά, όσο βρώμικη χρειάζεται. Τα κομμάτια έχουν περισσότερες πραγματικές ιδέες στις κιθάρες απ' ό,τι στο παρελθόν, όπου κυριαρχούσε ακόμα περισσότερο το jam-άρισμα και το χάσιμο. Σε καμία περίπτωση, βέβαια, δε λογικεύτηκαν. Τρανή απόδειξη το τελευταίο κομμάτι, "Rising", που είναι ολόκληρο παιγμένο ανάποδα!

Με το "West", λοιπόν, δεν έχουμε το αριστούργημα. Ούτε νομίζω ότι οι Wooden Shjips, όσο κι αν μου αρέσουν, θα βγάλουν ποτέ ένα τέτοιο. Έχουμε ένα δίσκο για ιδιαίτερες διαθέσεις και που πλάι στο άλμπουμ που έβγαλε φέτος το έτερο project του Erik Ripley Johnson, Moon Duo, αποτελεί εξαιρετικό συνοδό για νοητικά ταξίδια με άγνωστο προορισμό.
  • SHARE
  • TWEET