Witchery

Οι Witchery ειδικά στα πρώτα χρόνια τους, τέλη της δεκαετίας του '90, αγκαλιάστηκαν με θέρμη από αρκετό κόσμο. Ο Jensen είχε καλό όνομα στη πιάτσα αφού οι Séance και οι Satanic Slaughter (ουσιαστικά οι πρώην Witchery στα δύο πρώτα τους άλμπουμ) είχαν βγάλει κάποια πολύ καλά δισκάκια ενώ για πολλούς που δεν άντεχαν τους The Haunted στο alter ego του έβρισκαν πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Στα θετικά βεβαίως και η ύπαρξη μιας horror ατμόσφαιρας νεκροταφείων, εξορκιστών κτλ η οποία συνδυασμένη με εκπληκτικά riff έφτιαχναν ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα.

Ο αόριστος που χρησιμοποιείται έχει κυρίως να κάνει με το γεγονός ότι στα τελευταία άλμπουμ τους οι Σουηδοί βαδίζουν σε μονοπάτια μετριότητας. Δεn κυκλοφορούν πατάτες αλλά απέχουν αρκετά από το εμπνευσμένο παρελθόν τους. Αυτό θα επιβεβαιωθεί και στο "I Am Legion". Παρόλο το δυναμικό πρώτο τραγούδι, μετά την a la Slayer εισαγωγή, έχουν επιλέξει για συνέχεια πολύ αδιάφορα έως και βαρετά τραγούδια που τεστάρουν την υπομονή του ακροατή. Είναι γεγονός ότι το “True North” (με ολίγη αύρα από Game Of Thrones) έχει καλό και δυνατό refrain με αντίστοιχη γέφυρα αλλά μετά στα "Welcome, Night" και "Of Blackened Wing" έχουμε τον ορισμό του filler. Εντυπωσιακό δε η επιλογή video για αυτές τις συνθέσεις.

Ο δίσκος βγάζει ένα ενδιαφέρον κάπου στο solo του "A Faustian Deal" αλλά γενικά δύσκολα βρίσκεις κάτι που σε κάνει να πωρωθείς. Δεν είναι ότι έχουν αλλάξει στυλ ή κάτι τέτοιο. Παρεμπιπτόντως στο “An Unexpected Guest”αλλά και αλλού  βρίσκεις κάποια από τα χαρακτηριστικά κιθαριστικά θέματά τους που τόσο λατρεύτηκαν σε δίσκους σαν το "Restless & Dead". Αυτό που δε βοηθάει είναι ο αψεγάδιαστος ήχος ο οποίος δε μπορεί να σε μεταφέρει σε νεκροτομεία και σε τρομαχτικά σενάρια. Προφανώς τέτοιες παραγωγές είναι super επαγγελματικές και παραπλανητικές εν μέρει αφού και σκατά να παίζεις ακούγεται τούμπανο αλλά μετά από λίγο η έλλειψη καλής σύνθεσης δε γίνεται να παραβλεφθεί.

Εν ολίγοις, όχι φόλα, αλλά μακριά από κάτι καλό. Και λείπουν οι τάφοι και η μπόχα τους ρε γαμώτο!!!!