Witchcraft

Η τελευταία φορά που είχα νέα σχετικά με το δισκογραφικό μέλλον των Witchcraft ήταν στο Roadburn Festival του 2010, όπου ο Magnus Pelander είχε δηλώσει πως το συγκρότημα ήταν σε αναζήτηση drummer και από τότε αισθάνομαι πως πέρασε κοντά μια δεκαετία, οι ανασκοπήσεις της doom rock σκηνής έλαμπαν διά της απουσίας των, η φετινή όμως θα έχει δικαιωματικά άλλη χάρη. Η αλλαγή, της αλλαγής, ωωωω αλλαγή και κράξιμο μαζί και το κακό συναπάντημα. Κοντό μαλλί, χωρίς κιθάρα ανά χείρας και με τον Ola Henriksson μόνο μαζί του από το αρχικό σχήμα της μπάντας. Μεταγραφή στην Nuclear Blast; Κάτι δεν πάει καλά ε; Ναι, η ψυχραιμία μας.

Όταν πριν από λίγες ημέρες ακούστηκε για πρώτη φορά το "It's Not Because Of You", διαπιστώσαμε όλοι πιστεύω την διαφοροποίηση στην ήχο του συγκροτήματος, την απουσία της vintage μούχλας και τον πιο heavy όγκο, εστιάσαμε στα προφανή, στα χτυπητά. Εντύπωση; Μεγάλη, που έγινε ακόμα μεγαλύτερη μετά το πέρας της ακρόασης του "Legend". Ναι, δεν είναι οι Witchcraft του 2004, ούτε του 2005, μήτε καν του 2007. Είναι οι Witchcraft του 2012, το τρένο εκείνο που μέχρι και πριν από λίγο καιρό έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν. Είναι εκείνοι που ακούγονται λες και παίζουν χρόνια μαζί, αν και νιούφηδες κατά τα 3/5, εκείνοι που τόλμησαν και έκαναν το βήμα παραπάνω.

Σκέψου, είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις επηρρεάσει ένα σκασμό από καινούργιες μπάντες και τραγουδιστές, εκείνοι να κυκλοφορούν εξαιρετικούς δίσκους κι εσύ να παραμένεις βαλτωμένος στην αδράνεια και την απραξία. Κι όταν έρχεται επιτέλους και πάλι η ώρα σου τί πράττεις; Τα αναμενόνα; Τα εκ του ασφαλούς; Μπα...Όταν η εισαγωγή του "Flag Of Fate" παραπέμπει άμεσα και πάραυτα σε Kyuss και δη, σε "Demon Cleaner", πόσο προβλεπέ θεωρείσαι; Όταν το "An Alternative To Freedom", ξεκινάει με á la Kevin Costner & Modern West slide-ιά, πόσα κιλά σου ζυγίζουν; Όταν η βυζαντινή φωνή του Pelander έχει χτυπήσει ταβάνι και πλέον κάνει τα γλυκά μάτια στα θρυλικά «wow wow & yeah yeah» του James Hetfield, πόσο πιωμένος είμαι;

Τα δύο εναπομείναντα μέλη της μπάντας πήραν ένα καθ' όλα σεβαστό ρίσκο και τους βγήκε. Άφησαν ένα μεγάλο μέρος της τύχης τους σε τρεις πανάγνωστους μουσικούς με κομβικά πόστα. Οι κιθάρες των Solomon και Jondelius αποδεικνύονται τόσο ριζοσπαστικές ("White Light Suicide") μα και τόσο οικείες, πέρα από την τέχνη τους, ενώ τα τύμπανα του Johansson δεν σε κάνουν επουδενί να αναπολείς τα αντίστοιχα των προκατόχων του και η αλήθεια όλων αυτών ακούγεται στο συγκλονιστικό "An Alternative To Freedom", σύνθεση που μπαίνει με τα μπούνια στο top 5 τους. Η αγαστή συνύπαρξη της fucking δισολίας του "Flag Of Fate" με τα στοιχεία εκείνα που υποδηλώνουν καθαρά και ξάστερα Witchcraft, είναι το κλειδί της επιτυχίας. Προσωπικά, Witchcraft είναι και το rhythm section τους, η φωνή του Pelander που πατάει στα μόρια της κιθάρας, οι στίχοι του που δύνανται να φιγουράρουν από κατάσταση στο Facebook ("It's Not Because Of You") μέχρι σε επαναστατικό μανιφέστο ("Democracy"), η μπασογραμμή του Henriksson και η ενορχήστρωση ("Dead End").

Ίσως τελικά να είναι θέμα προτεραιοτήτων. Αν πρωτίστως σε ενδιαφέρει η μουσική, τα συναισθήματα που σου προκαλεί και όχι ο τρόπος που έφτασε τελικά ο καλλιτέχνης στο αποτέλεσμα αυτό, τότε θα αναγνωρίσεις την ποιότητα του "Legend". Αν πάλι θες σώνει και καλά να παραμείνεις μίρλας, σου παρουσιάζεται τεράστια ευκαιρία με το δίσκο αυτό, τέτοια, που μέχρι και project του Pelander μπορείς να τον αποκαλέσεις. Ενίοτε τσαμπουκαλεμένοι, άλλοτε καθησυχαστικοί και ουδέποτε dubstep, οι Σουηδοί κατάφεραν τη μεγάλη ανατροπή γιατί, όταν σε παρουσίαση δίσκου τους απουσιάζουν αναφορές σε Black Sabbath, Roky Erickson και Pentagram και τη θέση τους παίρνουν οι Metallica, o Γιάννης Αγγελάκας, οι Kyuss και ο Kevin Costner, ε τότε αυτό αποτελεί έναν ακόμα λόγο για να μνημονεύεσαι σε κάμποσα χρόνια ως ένα θρυλικό συγκρότημα...

*It's not because of you...it's -certainly not- all because of you...it's most likely because of me that I'm still in love with what I do...