Warlord

Οι Warlord αποτελούν αναμφισβήτητα μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση συγκροτήματος. Η μουσική τους παρακαταθήκη, δέκα μόλις ολοκληρωμένες συνθέσεις επικού και μελωδικού heavy metal πριν από τριάντα περίπου χρόνια και ένα ακόμη άλμπουμ το 2002, κρίνεται ιδιαίτερα μικρή για τα δεδομένα της δισκογραφίας και ο βίος τους σχετικά σύντομος. Ο προσωπικός ήχος που κατάφεραν να δημιουργήσουν όμως, τo εκπληκτικό παίξιμο των Tsamis και Zonder και το δέσιμο που είχαν μεταξύ τους ήταν αρκετά να τους κρατήσουν ζωντανούς στη συνείδηση του κόσμου και να τους αναγάγουν σε θρύλους. Ειδικά στη χώρα μας αυτή η λατρεία εμφανίζεται ιδιαίτερα μεγενθυμένη. Οι πιο προφανείς λόγοι γι' αυτό είναι η αγάπη που έχουμε για τον επικό ήχο, η ελληνική καταγωγή του Tsamis και η λυρικότητα της μουσικής των Warlord, η οποία έστω και υποσυνείδητα μας φαίνεται οικεία και αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές μας.

Λίγο μετά από τη διάλυσή τους ο Zonder βρέθηκε πίσω από το drum kit των Fates Warning και στα μέσα της δεκαετίας του '90 ο Tsamis δημιούργησε το project των Lordian Guard, με το οποίο κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ. Τα άλμπουμ των Lordian Guard απoγοήτευσαν τους περισσότερους φίλους των Warlord, μιας και η πολύ κακή παραγωγή σε συνδυασμό με τον πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα της μουσικής περιόρισαν την όποια δυναμική θα μπορούσε να έχει αυτό το σχήμα. Η πρώτη πολυπόθητη επανένωση συνέβη στις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας. Με τον Joacim Cans των Hammerfall πίσω από το μικρόφωνο, το δίδυμο των Zonder και Tsamis κυκλοφόρησε το εξαιρετικό "Rising Out Of The Ashes". Συνδυασμός ακυκλοφόρητων παλιών κομματιών μαζί με μία δόση από Lordian Guard και νέες φυσικά ιδέες απέδωσε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Αυτή η επανένωση αποδείχτηκε δυστυχώς σύντομη. Δέκα χρόνια αργότερα το ενδιαφέρον για τους Warlord αναθερμάνθηκε και η δεύτερη επανένωση του σχήματος συνδυάστηκε από την απόφαση για τη δημιουργία ενός ακόμη άλμπουμ και το προγραμματισμό ζωντανών εμφανίσεων στο Keep It True Festival και επιτέλους στη χώρα μας.

Ο ζωγραφικός πίνακας που κοσμεί εξώφυλλο και οπισθόφυλλο (καμία σχέση δηλαδή με το εξώφυλλο του "Rising Out From The Ashes") δημιουργεί καταρχάς πολύ καλές εντυπώσεις. Όσον αφορά στο περιεχόμενο, υπάρχουν και σε αυτό το άλμπουμ κομμάτια που η ιστορία τους χάνεται στους Warlord της δεκαετίας του '80, το βασικό όμως στίγμα βρίσκεται στη τωρινή φάση του σχήματος με αρκετές αναφορές στους Lordian Guard. Μετά από αλλεπάλληλες ακροάσεις κατέληξα τελικά στο συμπέρασμα ότι το "The Holy Empire" απλά με ικανοποίησε σαν άκουσμα και ότι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν κατάφερε να με ενθουσιάσει. Από τη συνολική ατμόσφαιρα που δημιουργεί σαν άλμπουμ λείπει εκείνο το πέμπτο στοιχείο του ενθουσιασμού που αγαπάμε στο heavy metal, λείπουν οι στιγμές που θα σε κολλήσουν στο τοίχο. Οι μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις (οκτώ τραγούδια και 55 λεπτά συνολική διάρκεια) μπορεί να μην είναι κουραστικές, θα ήταν μάλλον καλύτερο όμως να είναι συντομότερες. Βασισμένες σε αρκετά απλές έως απλοϊκές φορμες από τη μία, αλλά αρκετά φορτωμένες εκτελεστικά από την άλλη δημιουργούν μία αντίθεση που αφαιρεί αρκετούς πόντους από το τελικό αποτέλεσμα.

Στο θέμα του τραγουδιστή τώρα. Είναι γνωστό ότι ο Rick Anderson είχε καλύψει τη θέση του τραγουδιστή μετά το "And The Cannons Of Destruction Have Begun..." και ότι σε αντίθεση με τους προκατόχους του ικανοποιούσε απόλυτα τον Tsamis. Η απουσία όμως ενός τραγουδιστή που θα μπορούσε να ικανοποιήσει το όραμα του Tsamis για τους Warlord ήταν από τις αιτίες που το group είχε μείνει έως τότε στάσιμο, στασιμότητα που είχε οδηγήσει εν τέλει στη διάλυση. Συμφωνώ ότι οι Warlord δεν υπήρξαν ποτέ το συγκρότημα του τραγουδιστή, πάντοτε όμως βασίζονταν στις δυνατές φωνητικές γραμμές. Τα χαμηλά φωνητικά του Anderson μπορεί να ταιριάζουν με το ύφος των συνθέσεων, αλλά οι συνθέσεις όπως εξήγησα και προηγουμένως δεν έχουν τη δυναμική και το χαρακτήρα που περίμενα. Για τους υπόλοιπους συντελεστές του έργου τα πράγματα είναι λίγο πολύ γνωστά και αναμενόμενα. Ο Zonder είναι ένας από τους ελάχιστους drummer που το παίξιμό τους είναι όχι μόνο αναγνωρίσιμο αλλά επιπλέον πάντοτε απολαυστικό. Παρέα με τον συνεργάτη του στους Slaviour, Philip Bynoe, έχουν χτίσει ένα εξαιρετικό rhythm section. Ο Tsamis διαθέτει επίσης αναγνωρίσιμο ύφος και καταθέτει ίσως το πιο προσωπικό παίξιμο του. Πλήκτρα και δεύτερα φωνητικά τέλος είναι ευτυχώς ιδανικά ενσωματωμένα, χωρίς να καπελώνουν τους βασικούς συντελεστές.

Η πληρέστερη σύνθεση που διαθέτει το άλμπουμ είναι το "70,000 Sorrows" που ανοίγει τον δίσκο. Εκεί βρίσκεται η πιο μαγική στιγμή του "Τhe Holy Empire" και μία από τις κορυφαίες στην ιστορία του σχήματος, η σολιστική μονομαχία Tsamis και Zonder, ανάλογη εκείνων που μας χάριζαν κάποτε οι Blackmore και Lord. Πολύ όμορφο είναι και το "Glory" που ακολουθεί. Το μονοδιάστατο ύφος του "Thy Kingdom Come" χαρακτηρίζει αρνητικά το κομμάτι, ενώ το ίδιο ισχύει σε μεγάλο βαθμό και στο "City Walls Of Troy", που σώζεται κάπως από τη μεγαλοπρέπεια του ρεφρέν και τα lead του Tsamis. Το τραγουδισμένο από τον Giles Lavery, "Kill Zone", είναι ένα από τα πιο επιθετικά κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ οι Warlord και πολύ περισσότερο προσανατολισμένο στο τυπικό power metal. Η αλλαγή μετά τα κουπλέ είναι εξαιρετική, αλλά για το ύφος του τα επτάμιση λεπτά είναι μάλλον πολλά. Το "Night Of The Fury" είναι από τα εκείνα τα κομμάτια που διαθέτουν συνοχή και έχουν την ικανότητα να σε βάλουν στο κλίμα του και να σε ταξιδέψουν. Το γνωστό από τους Lordian Guard, "Father" (καμία σχέση τουλάχιστον με τον «Πατέρα» των Manowar), εδώ είναι πολύ καλύτερα εκτελεσμένο, βγάζει πόνο και η κορύφωση στο ρεφρέν είναι μια από τις πιο δυνατές στιγμές του άλμπουμ. Το εντεκάλεπτο "The Holy Empire", τέλος, αν και αρκετά δουλεμένο είναι μάλλον ανούσιο και συνοψίζει με το πιο χαρακτηριστικό τρόπο τις αδυναμίες του δίσκου.

Η σημαντικότερη ένστασή μου απέναντι στο "The Holy Empire" είναι η ασταθής ισορροπία που το χαρακτηρίζει. Μεγάλες σε διάρκεια και τόσο φορτωμένες εκτελεστικά συνθέσεις θα ήθελαν περισσότερο βάθος στα βασικά θέματα των τραγουδιών και περισσότερες δυνατές στιγμές. Οι φανατικοί οπαδοί όχι μόνο των Warlord, αλλά όλων των πονημάτων του Tsamis είναι σίγουρο πως θα λατρέψουν το "The Holy Empire". Εκείνοι που γουστάρουν τις προηγούμενες δουλειές των Warlord αλλά όχι τόσο τους Lordian Guard, μάλλον δεν θα ενθουσιαστούν. Σε σύγκριση με το "Rising..." κατά τη γνώμη μου βρίσκεται σίγουρα ένα σκαλοπάτι πιο κάτω. Είναι γεγονός βέβαια ότι το άλμπουμ θέλει αρκετές ακροάσεις για να αποκτήσεις μία σαφή και ολοκληρωμένη εικόνα, αλλά και πάλι εκείνη η άποψη είχες σχηματίσει αρχικά, δεν πρόκειται να αλλάξει δραματικά. Όποια και αν είναι πάντως η άποψή σου για το "The Holy Empire", είναι σίγουρο πως με το πέρασμα του χρόνου θα μείνει στη ιστορία ως το άλμπουμ εκείνο που έφερε επιτέλους τους Warlord για live στην Ελλάδα. Φαντάζομαι λοιπόν πως δεν θα έχει κανένας αντίρρηση εάν μετά από πολλά χρόνια θυμόμαστε το 2013 περισσότερο ως τη χρονιά που ικανοποιήσαμε ένα από τα μεγαλύτερα συναυλιακά απωθημένα μας και πολύ λιγότερο ως τη χρονιά που κυκλοφόρησε το "The Holy Empire".