Wardrum

Ας είμαστε ειλικρινείς. Η ελληνική σκηνή έχει πραγματοποιήσει άλματα προόδου τα τελευταία χρόνια, ειδικά σε συγκεκριμένα ιδιώματα του σκληρού ήχου. Πλέον, δεν έγκειται στην υποκειμενική οπτική του καθενός η άνοδος και η ποιότητα των εγχώριων σχημάτων, σε παρακλάδια όπως το power metal και το heavy rock, αλλά αποτελεί μια αναντίρρητη πραγματικότητα, όσο κι αν αυτή η εικόνα εντείνεται από τη συνολική πτώση που παρουσιάζουν τα συγκεκριμένα είδη, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Υπό το πρίσμα αυτό, δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως ένα από τα πιο συναρπαστικά συγκροτήματα που έχουν αναδυθεί στον αφρό του power metal ήχου τον τελευταίο καιρό, προέρχεται από την Ελλάδα. Φυσικά, αναφέρομαι στους Wardrum, οι οποίοι έπειτα από ένα ελπιδοφόρο ντεμπούτο και δύο εξαιρετικά άλμπουμ, κυκλοφορούν φέτος την τέταρτη τους ολοκληρωμένη δουλειά.

Το "Awakening", περί ου ο λόγος, μπορεί να καθυστέρησε σε σχέση με τους χρόνους που μας είχαν συνηθίσει οι προηγούμενες κυκλοφορίες τους, ωστόσο, η όποια αναμονή φαίνεται πως άξιζε και με το παραπάνω. Με την μπάντα να έχει εντάξει στο δυναμικό της τον Δημήτρη Μακραντωνάκη (Hail Spirit Noir, Blackdrawn) ως δεύτερο κιθαρίστα, παρατηρούμε την προσπάθεια της να κάνει ένα ακόμη βήμα παραπέρα, σε ό,τι αφορά τις δυναμικές του ήχου της.

Άλλωστε, τα ιδιαίτερα τους γνωρίσματα, που προσέδωσαν τον ανανεωτικό αέρα του ξεχωριστού τόσο στο "Desolation", όσο και στο "Messenger",βρίσκονται σε αφθονία κι εδώ, εστιασμένα αυτήν τη φορά λίγο περισσότερο στην πιο εύληπτη μορφή τους. Έτσι, μπορεί οι πολλαπλές κιθαριστικές αρμονίες να χαρίζουν έναν prog/power αέρα στο υλικό, όπως και οι ευρηματικοί ρυθμοί του rhythm section των Σκανδάλη/Κουρού, μα όλα αποδίδονται με τρόπο τέτοιο, ώστε να υπηρετήσουν τη λειτουργικότερη δομή και πορεία των συνθέσεων.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της οπτικής αποτελεί το "Sometimes", το οποίο ήταν και το πρώτο κομμάτι που είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε μέσα από τον δίσκο. Εκ πρώτης όψεως, έχει οριοθετημένες δυναμικές, επικεντρώνοντας το χτίσιμο του γύρω από τη φωνητική ερμηνεία του Γιάννη Παπαδόπουλου. Με αυτόν τον τρόπο, φαινομενικά εντείνεται στο ρεφρέν και το σόλο μέρος του, ακολουθώντας την τυπική, heavy metal πεπατημένη.

Κι όμως, ακούγοντας πιο εστιασμένα τον δίσκο, η κιθαριστική δουλειά που επιτελείται στο υπόβαθρο είναι σεμιναριακή, με μικρές φράσεις μουσικής ευφυΐας να κάνουν καίρια την εμφάνισή τους, δίχως να φορτώνουν τις συνθέσεις με κάτι αχρείαστο. Τα lead μέρη συνεχίζουν να αποτελούν μια ξεχωριστή σύνθεση μέσα στη σύνθεση, με την ευρηματικότητα τους να ενισχύεται, χάρη και στη μόνιμη, πλέον, παρουσία ενός δεύτερου κιθαρίστα, η οποία μοιάζει να λειτουργεί ευεργετικά στα εκτελεστικά καθήκοντα του Κώστα Βρετού. Ουσιαστικά, αυτή η προσέγγιση, με διαφοροποιήσεις, βεβαίως, ανάλογα με τις απαιτήσεις του εκάστοτε κομματιού, ευεργετεί το άλμπουμ με την αμεσότητα του heavy και power metal ήχου, χωρίς να χάνει σε prog metal ευελιξία.

Πέραν τούτων, στον δίσκο κλέβει την παράσταση η απόδοση του Γιάννη Παπαδόπουλου, ο οποίος εμφανίζεται πιο ώριμος από ποτέ, με τρομακτικό ερμηνευτικό εύρος και υποδειγματικό έλεγχο της φωνής του, στην καλύτερη και πιο απαιτητική ερμηνεία του μέχρι σήμερα. Ακόμη κι αν μας είχε δείξει το τεράστιο ταλέντο του στις προηγούμενες δουλειές του, τόσο με τους Wardrum, όσο και πρωτύτερα με τους Until Rain, η απόδοση του σε κομμάτια όπως το υπέροχο "On Skies Of Grey" ή το δυναμικό "Time Is The Enemy" είναι ασύλληπτη, επιδιδόμενος σε φωνητικές ακροβασίες, δίχως να υπολείπεται σε θεατρικότητα και συναίσθημα.

Διευρύνοντας το σερί αξιοπρόσεκτων κυκλοφοριών, οι Wardrum μας προσφέρουν έναν δίσκο που ξεχωρίζει για την ποιότητά του, ειδικά συγκρινόμενος στον ευρύτερο χώρο του είδους στον οποίο κινείται ηχητικά. Έτσι, σε προσωπικό επίπεδο μουσικού γούστου, το "Awakening" αποτελεί, αναμφίβολα, μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες για φέτος, ενώ και αντικειμενικά, ελάχιστες φετινές αμιγώς power metal δουλειές μπορούν να το κοιτάξουν στα μάτια, στεκούμενες ανταγωνιστικά απέναντί του.