Wake

Sowing The Seeds Of A Worthless Tomorrow

Sentient Ruin, Nerve Altar, 7 Degrees, EveryDay Hate (2016)
Από τον Γαβριήλ Φιλιππόπουλο, 22/02/2016
Το τρίτο full length των Wake πατάει, αλλά δεν σκοντάφτει, σε τόσα μουσικά ιδιώματα που θα μπορούσαμε να γράφουμε για ώρες
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Καναδάς βγάζει μόνο διαμάντια. Τόσο απόλυτα και τόσο αντικειμενικά. Από το prog rock μέχρι το ακραίο black metal και το grindcore. Σε αυτό το τελευταίο ανήκουν οι, εκ Calgary ορμώμενοι, Wake. Με δύο ολοκληρωμένες δουλειές και τέσσερα split (μεταξύ άλλων και με τους δικούς μας ήρωες Dephosphorus) στο ενεργητικό τους, οι Καναδοί επιστρέφουν τρία χρόνια μετά το "False" για να θερίσουν ό,τι έσπειραν.

Αυτό που έσπειραν ήταν άσβεστο μίσος για την ανθρωπότητα και ό,τι αυτή παράγει. Ακόμα και η αναπαραγωγή του ίδιου της του εαυτού, για τους Wake, είναι αιτία πολέμου.

Το μουσικό τους επίπεδο, πλέον, τους κατατάσσει στην εμπροσθοφυλακή του παγκόσμιου grindcore. Δεν έχουν φύγει ποτέ από τις αγκάλες του underground και μάλλον δεν πρόκειται σύντομα, αλλά στην πραγματικότητα τι σημασία έχει; Κυκλοφόρησαν έναν δίσκο που διαρκεί 19 λεπτά, έχει μέσα οκτώ συνθέσεις οι οποίες είναι μπετοναρισμένες και φρενιασμένα έξυπνες. Δεν ακούγεται ένας συνεχής ορυμαγδός αλλά μία ποικιλία από grind riff τα οποία παίζονται όσο και όπως πρέπει για να καθιστούν τα τραγούδια, ένα προς ένα, Instant hits.

Οι Wake στο "Sowing The Seeds Of A Worthless Tomorrow" αντλούν την έμπνευσή τους από ένα πολύμορφο πάνελ. Παίρνουν την ταχύτητα και τα «μελωδικά» catchy θέματα από τους Uphill Battle, τον όγκο και την λογική κεντροευρωπαϊκών σχημάτων όπως οι Morser και οι Audio Kollaps, ενώ πλέον φλερτάρουν έντονα με παλιό καλό κλασικό deathcore όπως το έπαιξαν οι Heaven Shall Burn ( στο ντεμπούτο τους "Asunder") και οι Drowning.

Το τρίτο full length των Wake πατάει, αλλά δεν σκοντάφτει, σε τόσα μουσικά ιδιώματα που θα μπορούσαμε να γράφουμε για ώρες καταλόγους με ακατάσχετο name dropping. Το αβυσσαλέο όνειδος που έχει προκαλέσει από την γέννησή του το ανθρώπινο είδος πάνω σε αυτό τον πλανήτη, οδηγεί τους Καναδούς στον μηδενισμό και την ισοπέδωση. Οι στίχοι τους θα μπορούσαν να είχαν εμπνευστεί από ένα σύνθημα που υπάρχει γραμμένο σ' έναν τοίχο της Αθήνας και λέει «αλίμονο σε αυτούς που γελάνε εδώ».

Καμία ελπίδα.

  • SHARE
  • TWEET