Vulture

Κάθε φορά που τελείωνε η ακρόαση τούτου του δίσκου ένιωθα ότι είχα μώλωπες παντού. Ότι μου την είχαν πέσει ορδές, λες και γινόταν ντου από παντού. Σίγουρα, δύο χρόνια πριν, το "The Guillotine" είχε δείξει τις προθέσεις των Γερμανών speed/thrash metalers αλλά εδώ δείχνουν τα δόντια τους και τρομάζουν. Δόντια καρχαρία για να είμαστε και μέσα στο θέμα του πρώτου τους κομματιού. Ήδη μόνο με δύο δίσκους και ένα demo - EP συγκαταλέγονται στην αφρόκρεμα του είδους των τελευταίων χρόνων.

Λοιπόν ας μαζέψουμε τα κομμάτια μας μπας και γίνει καμιά κριτική της προκοπής. Διότι εδώ το μόνο που χρειάζεται είναι ένα buy or F.O.A.D. Αλλά ας προσπαθήσουμε να το σταχυολογήσουμε έστω και λίγο. Οι Vulture παίζουν μια υπερκινητική εκδοχή thrash που χρωστά πολλά σε Exodus, Metallica και Agent Steel. Αρχίζουμε το name dropping με τα πιο προφανή αφού η φωνή του κυρίου Steeler θυμίζει Baloff, το speed-άτο riffing σε στέλνει προς Bay Area και η τσίτα που εκλύεται θα σας τραντάξει όπως τότε με τους αναζητητές των εξωγήινων. Από κει και πέρα ο King Diamond, ιδιαίτερα σε τραγούδια σαν το ΤΕΛΕΙΟ "The Garotte" δίνει μια extra horror αίσθηση. Προσθέστε και κάποια εισαγωγικά που είναι λες και βγήκαν από ταινίες του Carpenter ή Argento με ανάλογους στίχους και μπαίνετε στο κλίμα.

Αυτά όμως θα ξύσουν λίγο την επιφάνεια και δε θα μπορέσουν να μεταφέρουν επακριβώς το όργιο μεταλοσύνης που έχουμε στο "Ghastly Waves & Battered Graves". Αντί να μηρυκάσουν τις όποιες επιρροές τους η πεντάδα εδώ είτε μέσω περίεργων παύσεων είτε λόγω απότομων αλλαγών σε βάζουν σε κατάσταση μόνιμης εγρήγορσης. Ιδέες σε κατακλύζουν ενώ παράξενα περάσματα και solo έρχονται και φεύγουν με φρενήρεις ρυθμούς. Αυτό τους δίνει κι ένα άλλο πλεονέκτημα. Οι συνθέσεις τους κρατάνε, δε τις βαριέσαι και αναπτύσσονται όσο τις ακούς και ξανακούς. Η Metal Blade έπραξε τέλεια και τους υπέγραψε αφού οι τυπάδες εδώ σαρώνουν τα πάντα. Μιας και αναφέραμε την εν λόγω εταιρία παίζει να ακούν και μπόλικους Nasty Savage για να βγάλουν αυτό το εκρηκτικό μίγμα.

Τραγούδια σαν τα "Fed To Sharks", "Beyond The Blade", "Murderous Militia" έχουν γρήγορες κιθάρες άψογα παιγμένες. Αργά σημεία (αυτό είναι και το ατού του δίσκου εν σχέση με το πρώτο) σε παρασέρνουν στο headbanging. Τσεκάρετε τα "The Garotte" με το απίστευτό του refrain, τη νεκροταφίλα του ομότιτλου ή τη κλασικούρα του "Dewer’s Hollow". Η δουλειά τους φαίνεται ξεκάθαρα και στο "Stainless Glare". Πολύ υλικό σε κάθε τραγούδι, χωρίς όμως να τους πεις progressive. Απλά έχουν προσέξει κάθε κομμάτι και του δίνουν προσωπικότητα. Το ότι είναι groupάρα όμως φαίνεται και στις διασκευές τους. Ήδη στα “Rapid Fire” και "Stormbringer" πήραν άριστα και το ίδιο θα γίνει με το "Killer On The Loose" των Thin Lizzy. Ορισμός των διασκευών, φέρνουν τα τραγούδια στα μέτρα τους και τα κάνουν speed ύμνους. Τα κάνουν πραγματικά δικά τους.

Δίσκοι σαν αυτό εδώ δείχνουν ότι η νέα γενιά του speed/thrash στην Ευρώπη έχει άγριες διαθέσεις. Φέρ’ ειπείν Ranger, Antichrist και Sacral Rage έχουν κυκλοφορήσει πράγματα που αν είχαν εκδοθεί στα 80ies θα αποθεωνόντουσαν από διάφορα tribute αφιερώματα. Επίσης έχουν την εμπειρία να μην μπλέκουν με πλαστικές παραγωγές και να προσφέρουν αυθεντικούς metal οργασμούς. Το "Ghastly Waves & Battered Graves" είναι από τους καλύτερους thrash δίσκους για φέτος πέρα από κάθε αμφιβολία. Το δε videoclip για το "B.T.B (Beyond The Blade)" είναι τόσο τέλειο που τσιμπιέσαι μήπως ζεις σε παραισθήσεις.