Von Hertzen Brothers

New Day Rising

Spinefarm (2015)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 10/02/2015
Επιλέγοντας να ξεφύγουν από τη ζώνη ασφαλείας τους, οι Φινλανδοί επανακάμπτουν με ένα δυνατό άλμπουμ, γεμάτο καλά τραγούδια
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το ότι η οικογένεια Von Hertzen ξεχειλίζει από καλλιτεχνικό ταλέντο το έχουμε εμπεδώσει εδώ κι αρκετά χρόνια, αλλά με το προηγούμενο άλμπουμ τους για πρώτη φορά έδειξαν σημάδια συνθετικής στασιμότητας. Παρά το γεγονός πως περιελάμβανε το (καταπληκτικό) breakthrough single "Flowers And Rust", ήταν μάλλον άνισο και αυτομάτως καθιστούσε το "New Day Rising" ως κομβικό άλμπουμ για το μέλλον των Φινλανδών.

Σε αντίθεση με το "Nine Lives", το οποίο είχε γραφτεί και ηχογραφηθεί εξολοκλήρου στο προσωπικό στούντιο της μπάντας, εδώ επέλεξαν να βγουν εκτός της ζώνης ασφαλείας τους και μεταφέρθηκαν στον Καναδά, όπου και συνεργάστηκαν με τον σπουδαίο παραγωγό Garth Richardson, του οποίου το βιογραφικό είναι εκθαμβωτικό. Ο Richardson έπαιξε πολύ ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση των συνθέσεων και του ήχου, ενώ τους παρέπεμψε σε έναν άλλο σπουδαίο μηχανικό ήχου, τον Randy Staub για να αναλάβει τη μίξη, έναν άνθρωπο που έχει δουλέψει μεταξύ άλλων στο "Black Album" και στο πρώτο άλμπουμ των Nickelback, με τη δουλειά του μιλάει από μόνη της. Τέλος, το master ανέλαβε ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ted Jensen που συμπλήρωσε μια ιδανική ομάδα, η οποία υποστήριξε τους Von Hertzen Brothers στο μέγιστο βαθμό, ώστε να επιστρέψουν πολύ δυναμικά με το νέου τους άλμπουμ.

Φυσικά, όλη αυτή η υποστήριξη θα ήταν απλή πολυτέλεια αν οι συνθέσεις δεν είχαν δυναμική από μόνες τους και η αλήθεια είναι πως στις δέκα συνθέσεις του "New Day Rising" δεν υπάρχει filler. Συνεχίζουν την πορεία που χάραξαν ήδη από το προηγούμενο άλμπουμ τους, εξαλείφοντας σταδιακά τις όποιες progressive καταβολές, παρόλα αυτά στο άλμπουμ παρουσιάζουν ιδιαίτερη πλούσια ποικιλία σε ήχους, διακυμάνσεις, δυναμικές και ενορχηστρώσεις, αποτρέποντας εύκολα το χαρακτηρισμό του μονοδιάστατου.

Ξεκινώντας με το ομώνυμο τραγούδι, ο Mikko Von Hertzen ακούγεται περισσότερο σαν τον Chris Cornell από ποτέ, σε μια πολύ δυναμική up tempo σύνθεση, πιασάρικη και σχετικά λογική επιλογή για πρώτο single, ακολουθούμενο από το εξίσου ανεβαστικό κι ακόμα πιο up tempo "You Don't Know My Name". Εν συνεχεία, το "Trouble" αποτελεί την αγαπημένη μου σύνθεση στο άλμπουμ, με μια ιδιαίτερα παθιασμένη ερμηνεία από τον Mikko στο refrain, φέρνοντας λίγο στο νου Soundgarden, ενώ το ανατολίτικο στοιχεία στην βασική μελωδία παραπέμπει λίγο στο "Angel's Eyes" από το "Stars Align".

Το "Black Rain" έχει κάτι από '90s στην μελωδία του και στον όμορφο πεσιμισμό που αποπνέει, όντας εκ νέου πολύ πιασάρικο, ενώ το "Hold Me Up" είναι ίσως η πιο pop/rock σύνθεση του άλμπουμ, με πολύ ωραία ενορχήστρωση και έντονα πλήκτρα. Το "Love Burns" είναι η δεύτερη σύνθεση που θα ξεχώριζα, με πολύ ωραίες μελωδίες, δυνατή ερμηνεία και εξαιρετική κλιμάκωση προς το φινάλε του, πριν οδηγήσει στο «tongue in cheek» "Dreams" που είναι μια χαλαρή και εκτός κλίματος, αλλά σχετικά ευχάριστή σύνθεση, η οποία βρίσκει τον Kie Von Hertzen στα φωνητικά κι έχει σκοπό να αποσυμπιέσει λίγο τη φόρτιση των προηγούμενων συνθέσεων.

Το "Sunday Child" είναι το μόνο σχετικά μεγάλο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου, με φορτωμένη ενορχήστρωση, η οποία καταφέρνει να αναδείξει το πολύπλευρο συνθετικό ταλέντο των αδερφών και ειδικά του μικρότερου εκ των τριών, του Jonne (μπάσο). Αντίστοιχα, το σχετικά «δύσκολο» "The Destitute" αποδεικνύει ότι οι Von Hertzen Brothers δεν παίζουν εκ του ασφαλούς, ενώ το άλμπουμ κλείνει με μια «παγωμένη» και μελαγχολική αργή σύνθεση, το "Hibernating Heart".

Το άλμπουμ στο σύνολό του κυλάει πολύ όμορφα και ομαλά, ενώ εξαιρώντας το "Dreams" διακατέχεται από μια σχετική ομοιογένεια, παρά τα πολλά διαφοροποιημένα στοιχεία που παρουσιάζονται κατά την πορεία του. Η παραγωγή είναι καταπληκτική, υποστηρίζοντας στο μέγιστο όλη την επιμέρους δουλειά που έχει γίνει σε διάφορους τομείς (βλέπε φωνητικές αρμονίες ή ενορχηστρώσεις) και επιβεβαιώνοντας πως ό,τι πληρώσεις παίρνεις, αλλά και ότι είναι καλό μερικές φορές οι μουσικοί να αφήνουν έναν εξωτερικό συνεργάτη να επέμβει στη δουλειά τους, με σκοπό να της προσδώσει επιπρόσθετη αξία.

Μπορεί πλέον να έχουν απομακρυνθεί αρκετά από το progressive πεδίο, αλλά με το "New Day Rising" οι Von Hertzen Brothers επιστρέφουν στα προ-"Nine Lives" υψηλά δισκογραφικά επίπεδα και αναμένεται να διατηρήσουν το status των rock stars που ήδη έχουν στη χώρα τους, αλλά και τα υψηλά επίπεδα αναγνωρισιμότητας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αν τους δοθούν οι ευκαιρίες που αξίζουν με το νέο τους άλμπουμ, τότε πιθανότατα θα αρχίσουν να ανεβαίνουν και σε άλλες περιοχές, και γιατί όχι και στα μέρη μας; Από κάτι άλλες μετριότητες που αποθεώνονται κατά καιρούς, αυτοί είναι πραγματικά πολύ καλύτεροι.

  • SHARE
  • TWEET