Viking Skull

Στάξε μια στάλα ουίσκι στο ριζόχαρτο πριν το στρίψεις χαρμάνι με τον ξανθό καπνό ανάμεσα στα τραχιά δάχτυλά σου κι ετοιμάσου ψυχολογικά για το τελευταίο σου τσιγάρο - δεν το ξέρεις ακόμα, αλλά θα είναι το τελευταίο. Νομίζεις πως ξέρεις πολλά, στην πραγματικότητα όμως είσαι βαθιά νυχτωμένος. Το ύφος του ξεψάρωτου μαλλιά δεν «το 'χεις», κι όμως, επιμένεις να φοράς μπαντάνες, μπότες κι αυτό το ρολόι τσέπης με τη σκουριασμένη αλυσίδα του παππού. Του κάκου! Τουλάχιστον φρόντισε, αν το ουίσκι δεν είναι Tullamore Dew ή κάποιο αξιοπρεπές bourbon, να είναι Jack, γιατί και ο «θείος» αυτό εμπιστεύεται χρόνια τώρα για πρωινό - με κόλα πάντα. Το 'πιασες;

Οι Viking Skull δεν είναι παλιά καραβάνα - όσο περνάει ο καιρός όμως, αποδεικνύουν πως τον σηκώνουν τον αγκώνα (όπως λέμε, «το πάνε το γράμμα»), μόνο που τώρα τον σηκώνουν για τα καλά. Ανάσα που βρωμάει αγγλικό ταμπάκο, stoner διάθεση (αχα!), μια ραγισμένη καρδιά από γυναίκα (τι άλλο;!) και μπόλικο ουίσκι είναι τα κύρια συστατικά του τρίτου τους άλμπουμ, "Doom, Gloom, Heartache And Whiskey", και μη σε ξεγελάσει το απροκάλυπτο εξώφυλλο: εδώ δεν έχεις να κάνεις με Vikings, δεσποσύνες κι επικά σκηνικά, αλλά με λασπωμένο rock 'n' roll (ουχί ως οι παλιοί εδίδαξαν), αναμειγμένο με βραχνές φωνές και βαριές μπασοκιθάρες και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εκπληκτικό.

Μέσα στο επαρκές διάστημα των τριάκοντα επτά λεπτών ξεδιπλώνουν όλο τους το ταλέντο στο «πίνειν» και στο «παίζειν παπάδες» και οι κακές οι γλώσσες σίγουρα θα σπεύσουν να πουν «να τι έπρεπε να βγάλει ο Lemmy φέτος». Το "Start A War" σου καβατζώνει τους άσσους μπαστούνι από την αρχή του παιχνιδιού, σε περίπτωση που τους χρειαστείς, και το λαρύγγι του Roddy Stone φαντάζει έτοιμο να εκραγεί. Το ομώνυμο μετατρέπει τους ενισχυτές σε κανονικά φουγάρα των μεταλλείων Λαυρίου και ο σβέρκος σου, απλά, θα παραδοθεί με τα χέρια πίσω από το κεφάλι. Όσο για το εναρκτήριο riffισμα του "In Hell", όσοι πιστοί προσκυνήσατε το φετινό Grand Magus, "Iron Will", ετοιμαστείτε να λυγίσετε τα γόνατα για ακόμη μια φορά, γιατί στην πηγή του ασώματου κρανίου δεν έχετε φτάσει ακόμη.

Η αλήθεια έχει διπλό όνομα και πρέπει να ειπωθεί: "Double Or Quits / 19 Swords". Δυο κομματάρες διαφορετικού ύφους (και ήθους) που χαρακτηρίζουν απόλυτα τη συγκεκριμένη κυκλοφορία στο σύνολό της και μας βροντοφωνάζουν τι μέρους του λόγου τελικά είναι οι Viking Skull. Το πρώτο, δε χρειάζεται προλόγους και πολυλογίες για να μας πείσει για τον «snaggletooth» χαρακτήρα του, την ίδια ώρα που το δεύτερο έχει ένα από τα δύο κορυφαιότερα riffs που άκουσα μέσα στο 2008 (ποιο είναι το άλλο, αναζητήστε το σε προηγούμενο τεύχος), για να μην επεκταθώ σε γραφικές περιγραφές και αναλύσεις του doom περάσματός του στο 02:34 και την κορύφωση του έπους στο 03:43.

Κλείνοντας, μην πεις πως δε σε προειδοποίησα μικρέ μου. Γουστάρεις στα αλήθεια Spiritual Beggars, Fireball Ministry και Orange Goblin; Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά και το όνομα τη χάρη. Hail Vikings! Hail Viking Skull!