Victims

Οι Σουηδοί Victims, οφείλουν να απολαμβάνουν μια θέση στο πάνθεον του hardcore punk. Ενεργοί από το 1997, εδώ και είκοσι χρόνια συνέβαλαν τα μέγιστα και βρέθηκαν στην εμπροσθοφυλακή του ήχου που υπηρετούν πιστά. Σε μια εποχή μάλιστα που συγκροτήματα από όλο και περισσότερα ακραία παρακλάδια του metal προσθέτουν στον ήχο τους την ταμπέλα του crust, το να κυκλοφορεί από σημαντική εταιρεία του χώρου ένας δίσκος των Victims, έχει την δική του σημειολογία. Πράγματι, η εν λόγω κυκλοφορία είναι η πρώτη του συγκροτήματος με την Relapse, κάτι που αυτόματα σημαίνει πως θα έρθει σε επαφή μαζί τους και κόσμος που δεν τους άκουγε παλιότερα.

Ευτυχώς για αυτούς, το "The Horse And Sparrow Theory" είναι τόσο ποιοτικός δίσκος που θα αναγκαστούν όλοι να κατανοήσουν πως η κρούστα μπορεί και μόνη της να δώσει δυνατά δείγματα γραφής και όχι μόνο ως επιπρόσθετο ενός πιο περίπλοκου συνθετικού μείγματος. Στα 28 λεπτά του, ο δίσκος καταφέρνει μένοντας πιστός στις βασικές αρχές των Victims, να περάσει από όλες τις εκφάνσεις του σύγχρονου μεταλλικού hardcore crust punk. Από κομμάτια καταιγίδες d-beat μέχρι πιο μελωδικές neocrust στιγμές και αργόσυρτα κομμάτια, το "The Horse And Sparrow Theory" χωράει πολλά στην μικρή του διάρκεια και με σύμμαχο την εξαιρετική παραγωγή παραμένει το ίδιο αιχμηρό με κάθε επανάληψη.

Ας μείνουμε λίγο στον τίτλο, που λόγω των ημερών και όχι μόνο, φαντάζει επίκαιρος. Η έκφραση αυτή, είναι παρμένη από την γνωστή οικονομική θεωρία των λεγόμενων "trickle down economics". Βασικό οικονομικό μοντέλο του, προεξάρχοντα του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού, Reagan, η θεωρία αυτή εφαρμόζεται κατά κόρον σε σύγχρονες οικονομίες που προσπαθούν να ορθοποδήσουν βασιζόμενες στις φοροαπαλλαγές των πλουσιότερων επιχειρήσεων. Όσο παρέχεται χώρος στα ανώτερα στρώματα να λειτουργήσουν τις επιχειρήσεις τους, σε ένα ευνοϊκό φορολογικά πλαίσιο, τόσο, υποτίθεται, θα ευνοούνται τα κατώτερα, μιας και θα δημιουργούνται θέσεις εργασίας και ευκαιρίες για ανταγωνιστικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Φυσικά, το οικονομικό μοντέλο που κατά πολλούς θεωρείται υπεύθυνο μεταξύ άλλων και για τον πανικό του 1896, στην πραγματικότητα μόνο φαινομενικά βοηθάει την οικονομία. Πράγματι, το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις καταβάλλουν λιγότερους φόρους συνεισφέρει στην καλύτερη λειτουργία τους, αλλά υπάρχει ένα τίμημα για όσους εργάζονται κάτω από τον ιδιοκτήτη. Αυτός αυξάνει ελέω ανυπαρξίας φόρων τα κέρδη του, δυσανάλογα με τους υπόλοιπους. Συνεπώς η συσσώρευση πλούτου επιταχύνεται και μερικές φορές η «καλή θέληση» για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μετατρέπεται σε ευκαιρίες επένδυσης και επέκτασης μιας και υπάρχει περισσευούμενο κεφάλαιο. Οι Victims λοιπόν μέσα στον ηχητικό καταιγισμό τους, φροντίζουν να παραμένουν οξυδερκείς και στιχουργικά, απευθυνόμενοι στα «σπουργίτια» της θεωρίας, πιάνοντας όμως και κοινωνικά και οικολογικά ζητήματα, με αρκετό δηλητήριο.

Τα οργισμένα φωνητικά και οι βαριές κιθάρες του ομότιτλου κάνουν σαφή την επίθεσή τους, με ευθείς αναφορές στο παρελθόν της Σουηδικής crust σκηνής. Η επιρροή της Relapse μπορεί να θεωρηθεί πως φαίνεται στα πιο sludge φωνητικά αλλά και στα μουσικά σημεία που το μπάσο οργώνει τον ήχο. Διακρίνοντας μεταξύ των κομματιών επιρροές τόσο από Entombed (στα φωνητικά και τον ήχο μπετό της κιθάρας) όσο και από τους σπουδαίους Tragedy (εποχής "Nerve Damage"), συναντώ αρκετές φορές την εξέχουσα επιρροή των Motorhead ειδικά στις πιο γρήγορες στιγμές όπως το "There Is Blood On The Streets". Το "We Fail" που ακολουθεί, αντιθέτως είναι η πιο πειραματική στιγμή του δίσκου, όπου σε μια σύνθεση που μου θύμισε αρκετά το "Wounds" των King Apathy, προσεγγίζει μέσω samples την ανθρωπιστική κρίση όχι υπό το σύγχρονο ρεύμα μετανάστευσης, όσο υπό την κλιματική κρίση που είναι εδώ και απειλεί ήδη με αφανισμό πολλές περιοχές του πλανήτη.

Το "Fires Below" στη συνέχεια, επανατροφοδοτεί με ενέργεια τον δίσκο και ξεκινάει ένα τρομερό σερί συνθέσεων. Η πιο neocrust στιγμή, με τις σκοτεινές της μελωδίες και τους κλασικούς ρυθμούς στα τύμπανα, καταλήγει σε ένα μεγαλειώδες ξέσπασμα. Το μανιακό Discharge-ικό "The Sea And Poison" είναι δυναμίτης ενώ το κλείσιμο με το "Revenge Of Our Fathers", το λιγότερο που θα πετύχει είναι να σε βάλει σε σκέψεις. Οι Victims, επανέρχονται στο προσκήνιο αποφασιστικά, χωρίς να ξεχνάνε τις ρίζες της ιδιαίτερης σκηνής από την οποία προέρχονται, αλλά και με αρκετούς άσους στο μανίκι τους ώστε να ωθήσουν τα σπουργίτια που θα τους ακούσουν να φύγουν μακριά από τα άλογα που τους τρώνε το φαΐ, όπως συμβαίνει κατά κάποιο τρόπο και στο εξώφυλλο.

Youtube
Bandcamp