Ventura

Αυτός εδώ είναι ο τρίτος δίσκος για την μπάντα από την Ελβετία. Θορυβώδες αλλά μελωδικό rock με ξεκάθαρη σύνδεση με ανεξάρτητα και προοδευτικά συγκροτήματα του χώρου, της δεκαετίας του ενενήντα, όπως Sonic Youth, Helmet και Unwound.

Όμορφα κομμάτια, με κάπως θλιβερή και πεσμένη διάθεση. Γλυκός ήχος που βρωμίζει σταδιακά, κιθάρες που σε ξανανιώνουν και post-hardcore όπως πρέπει να είναι. Έξυπνες συνθέσεις με απίστευτη φινέτσα και έναν φρέσκο ήχο που τον ψάχνουμε και δεν τον βρίσκουμε εύκολα στον χώρο. Εκεί που σε στέλνει σε πιο pop λημέρια, ξαφνικά μπορεί να σε τραβήξει προς ακραίες post-punk γειτονιές, μέχρι και hardcore λασπωμένες βόλτες. Εντυπωσιακές μελωδίες κάπου πίσω από τον θόρυβο που μου θύμισαν Fugazi. Άλλες πάλι στιγμές το συναίσθημα που βγαίνει με φέρνει κοντά στους At The Drive-In. Ανά σημεία δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από μεγαθήρια του post-rock και τελικά οτιδήποτε emo είναι για γέλια μπροστά τους. Είναι μοντέρνοι χωρίς να χάνουν την αίγλη που προσφέρει αυτή η μουσική. Προκαλούν νοσταλγία και μια αίσθηση ανεμελιάς, που προσωπικά με κάνει να νιώθω υπέροχα και να αγαπώ όλο και πιο πολύ αυτές τις συνθέσεις.

Δώστε χρόνο σε αυτά τα κομμάτια και θα σας κερδίσουν. Οι Dinosaur Jr αν έριχναν ένα αυτί προς τα εδώ, θα ζήλευαν. Οι Big Black θα ξανάνιωναν! Οι Shellac θα αναρωτιόντουσαν αν έχουν φτάσει τις συνθέσεις τους ποτέ εκεί. Οι Butthole Surfers θα έψαχναν να δουν τι συμβαίνει εδώ και λοιποί Arctic Monkeys, The Strokes, The Killers κτλ, καλά θα έκαναν να πάνε να κρυφτούν κάπου.

Τίμιος δίσκος που δεν απευθύνεται σε φλώρους. Indie rock με αρχίδια και noise-rock φασαρίες ζηλευτές και εντυπωσιακές.