Venom

Δέκατο τέταρτο άλμπουμ για τους Βρετανούς πιονέρους του ακραίου heavy metal και, αν και εγώ αναρωτήθηκα «για ποιον λόγο συνεχίζουν οι Venom να κυκλοφορούν δίσκους το 2015», το "From The Very Depths" μού έριξε δυο γερές σφαλιάρες γιατί είναι ένας αξιοπρεπέστατος δίσκος! Μπορεί η παραγωγή να μην είναι πια εντελώς χύμα, μπορεί το παίξιμο να είναι καλύτερο (ναι, αυτό είναι «κακό» για τους Venom) από ό,τι στα κλασικά τους άλμπουμ (ο drummer Dante μοιάζει Portnoy μπροστά στον αιώνιο Abaddon και ο κιθαρίστας Rage είναι ένας μικρός Malmsteen συγκρινόμενος με τον Mantas), αλλά και μόνη η παρουσία του αρχηγού Cronos με τη σάπια φωνή (σε μερικά σημεία μου θύμισε μέχρι και τον L.G. Petrov των Entombed ο θείος), το λασπωμένο μπάσο του και τους βλάσφημους και χαβαλετζίδικους στίχους, αρκεί για να έχουμε ένα 100% άλμπουμ των Venom, διασκεδαστικό και οργισμένο, όπως ακριβώς το θέλουμε.

Δεκατέσσερα συνολικά και τα τραγούδια που εμπεριέχονται στο νέο δισκάκι των Venom (το οποίο θα κυκλοφορήσει και σε διπλό βινύλιο), και, μα την πίστη μου (sorry Cronos), σκίζουν όλα. Από το εναρκτήριο "From The Very Depths", το αργό και επικό "Smoke", το βγαλμένο απευθείας από τα παλιά "Stigmata Satanas", τα back to back classics "Evil Law" (σατανικά επικό και επικά σατανικό, αργό, υπόγειο και δυσοίωνο) και "Grinding Teeth" (οδοστρωτήρας), μέχρι το φινάλε με το ανθεμικό "Rise", ο ακροατής γουστάρει χωρίς να βαριέται, ο δε πωρωμένος Venom-άκιας θα πιει πολλές μπύρες συντροφιά με το "From The Very Depths". H μπάντα είναι σε τρελά κέφια, φαίνεται να πιστεύει στο άλμπουμ και πολύ καλά κάνει.

Θα αντέξει στον χρόνο το "From The Very Depths"; Πολύ δύσκολο, πράγματι. Όταν θα θέλουμε να ακούσουμε Venom, μετά από λίγο καιρό, πάλι στα ίδια θα καταφύγουμε: Στο "Welcome To Hell", στο "Black Metal", στο "Possessed", τα οποία θα είναι πάντα εκεί για να μας θυμίζουν από πού ξεκίνησαν όλα και πώς το metal άρχισε να γίνεται πιο άσχημο και πιο όμορφο συνάμα.

Είναι λίγο γραφικό και στερεοτυπικό όπως ακούγεται, αλλά τι να κάνουμε που είναι αλήθεια: Χωρίς Venom δεν θα είχαμε ούτε Metallica, ούτε Slayer, ούτε Bathory, ούτε Death, ούτε...το μισό metal από το 1981 και μετά, με λίγα λόγια. Όμως, μόνο τιμή είναι για τους Venom του 2015, το ότι ΚΑΙ ο καινούργιος τους δίσκος είναι τόσο δυνατός και φρέσκος. Εξάλλου δεν τους λείπουν ούτε οι κλασικές κυκλοφορίες, ούτε οι θρυλικές περιοδείες, ούτε οι ίντριγκες, ούτε τίποτα. Με το "From The Very Depths" έκαναν απλά το χρέος τους - και με το παραπάνω: κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ που αξίζει να φέρει περήφανα το λογότυπό τους, έχοντας παντού τη σφραγίδα του ήχου τους: έναν ήχο οικείο αλλά τρομακτικό, σατανικό αλλά χιουμοριστικό, σκοτεινό αλλά όχι μίζερο. Μπράβο mr. Conrad Lant and Co. Αιώνιο respect από την αναρχοάπλυτη metal μειονότητα.