Various Artists

Τα unplugged albums (όπως τα σαλιγκάρια) κουβαλούν στην πλάτη τους μια αρκετά ενδιαφέρουσα συλλογιστική προσέγγισης: αν τα γούσταρε κάποιος, μάλλον είχε μπαμπά ροκερ που τον μύησε στην γλύκα του unplugged album του Eric “call me slowhand” Clapton κάπου στις αρχές των ‘90s, ενώ οι υπόλοιποι μάλλον τα απέρριπταν συλλήβδην λόγω του προθέματος “MTV” στην ονομασία. Η κατάσταση όμως άλλαξε άρδην μετά το καταπληκτικό εν λόγω album των Nirvana, που αποτέλεσε και τον επιτάφιο on-stage του κ. Cobain, καθώς λίγους μήνες μετά την ηχογράφησή του, αυτοκτόνησε (;). Έτσι μόλις το γνωστότατο μουσικό κανάλι τα 'κονόμησε από την συγκεκριμένη ηχογράφηση, έβαλε μπρος και «υποχρέωσε» όλους του καλλιτέχνες που πέρασαν από τους δέκτες του να συμβάλλουν με ακουστικές εκτελέσεις γνωστών τραγουδιών τους σε διάφορα albums-συλλογές. Μια τέτοια κρίνω και εγώ σήμερα...

«Ποιά όμως η χρησιμότητα των unplugged;», θα πουν κάποιοι σκεπτικιστές... «Εμείς έτσι και αλλιώς στο ροκ γουστάρουμε τα γκάζια, την παραμόρφωση, τα ουρλιαχτά και εν γένει την τρελή πόρωση που ξεσηκώνει και κάνει την αδρεναλίνη να χτυπά απανωτά limit-up». Δεν αντιλέγω... Αλλά παρ’ όλα αυτά όλοι έχουμε βρεθεί σε παραλία καλοκαιράκι (ή σε σπίτι χειμωνιάτικα) με κλασικές κιθάρες, μπύρες και καλή διάθεση για τραγούδι... Γιατί λοιπόν να μην έχουμε τις αντίστοιχες ηχογραφήσεις, που προσεγγίζοντας το ίδιο προαναφερθέν feeling, μας δίνουν οι original καλλιτέχνες;

Η συγκεκριμένη συλλογή λοιπόν περιέχει 18 (!) κομμάτια που έχουν ηχογραφηθεί για λογαριασμό του MTV σε γλυκές εκτελέσεις για δύσκολες ώρες γεμάτες μελαγχολία... Το ατού του album είναι το ειδικό βάρος των ονομάτων που συμμετέχουν και προσωπικά είναι το στοιχείο που με έκανε να αγοράσω και να αγαπήσω τον συγκεκριμένο δίσκο. Από το γνωστότατο “Tears In Heaven” του «πολύ» Eric Clapton και το “Summer Of ‘69” του πιο εμπορικού (και αντιπαθή για τα γούστα μου) Bryan Adams, έως το “Gallows Pole” των αξιότιμων Page-Plant και το “Walking In The Moon” του, αγαπημένου του MTV τα τελευταία χρόνια, Sting, ο δίσκος αυτός είναι μια συλλογή πολύ γνωστών κομματιών που έχουν ως κοινή συνιστώσα το αναδυόμενο feeling της κλασικής κιθάρας. Επίσης υπάρχουν και εκτελέσεις trivia για τους γνώστες, όπως το “Are You Gonna Go My Way” του Lenny Kravitz , που είναι τόσο bluesy που σε κάνουν να αναρωτιέσαι «Μα καλά, ποίο είναι το κομμάτι αυτό, που το τραγουδάει ένας τύπος που φέρνει έντονα στον Kravitz και έχει τους στίχους του “Are You...”;». Αν στα παραπάνω προσθέσετε “Mrs Robinson”, “Ironic”, “Losing My Religion” και κάποια άλλα, καταλαβαίνετε αμέσως για τι ποιότητα μιλάμε. Στα συν του album οι πολύ-πολύ καλές εκτελέσεις (που ξεφεύγουν από τα πρωτότυπα όσο μπορούν) και η πεντακάθαρη παραγωγή.

Αν γουστάρετε τον ήχο της κλασικής κιθάρας και το unplugged feeling τρέξτε γρήγορα. Η συλλογή στέκεται στο ύψος της και αποτελεί πολύ καλή επιλογή για καλοκαιρινή, νυχτερινή χαλάρωση (τουλάχιστον μέχρι να μάθετε και εσείς τα αντίστοιχα κομμάτια στην κιθάρα). Παρακάτω παραθέτω αναλυτικά τα κομμάτια, καθώς νομίζω πως στις περιπτώσεις των συλλογών, το tracklisting είναι το στοιχείο που θα μας κάνει να τα επιλέξουμε ή όχι.

Υ.Γ.: Το album προτείνεται και ως ένα πολύ καλό δώρο για φίλους εκτός της «ροκ κοινότητας».

1. Eric Clapton – “Tears In Heaven”
2. Alanis Morissette – “Ironic”
3. R.E.M. – “Losing My Religion”
4. Sheryl Crow – “Strong Enough”
5. Lenny Kravitz – “Are You Gonna Go My Way”
6. Page & Plant – “Gallows Pole”
7. Bryan Adams – “Summer Of ‘69”
8. Paul Simon – “Mrs. Robinson”
9. Annie Lenox – “Here Comes The Rain Again”
10. Paul McCartney – “Every Night”
11. Rod Steward – “Tonight’s The Night”
12. The Cranberries – “Linger”
13. kd lang – “Constant Craving”
14. The Corrs – “What Can I Do”
15. Seal – “Kiss From A Rose”
16. Live – “Lightning Crashes”
17. Oasis – “Don’t Look Back In Anger”
18. Sting – “Walking On The Moon”