Vanden Plas

The Seraphic Clockwork

Frontiers (2010)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 14/06/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Παρακολουθώ τους Γερμανούς Vanden Plas για πάνω από μια δεκαετία αφού θυμάμαι το 1999 με την κυκλοφορία του "Far Off Grace" να τους προωθούν ως την ευρωπαϊκή απάντηση στους Dream Theater, χαρακτηρισμός ικανός για να τραβήξει την προσοχή των αρεσκόμενων στον progressive ήχο της εποχής και σίγουρα τη δική μου. Η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν υπήρξαν τίμια μπάντα, αλλά ταυτόχρονα και μπάντα της σειράς, από αυτές που είναι πολύτιμες στους οπαδούς ενός συγκεκριμένου ήχου, αλλά η ύπαρξη των album τους στη δισκοθήκη έχει μάλλον συμπληρωματικό ρόλο.

Την προσοχή μου ξανατράβηξαν όταν έπεσε στα χέρια μου το προσωπικό project του τραγουδιστή τους Andy Kuntz, "Abydos", του οποίου το concept album το 2004 με κέρδισε με τις μελωδίες του, χωρίς να διαφοροποιείται δραματικά από το ύφος των Vanden Plas. Στέκομαι στην κυκλοφορία του γιατί είναι δραστική για την μετεξέλιξη της μπάντας, αφού ανέβηκε ως θεατρική παράσταση κάτι που συνέβη και με  τον επόμενο δίσκο της μπάντας, το "Christ.0" του 2006, το οποίο θεωρώ και ως ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει. Μετά από τέσσερα χρόνια και διάφορες συμμετοχές των μελών του συγκροτήματος σε παραστάσεις που μπλέκουν τη μουσική με το θέατρο φτάνουμε στο καινούργιο τους δημιούργημα υπό τον τίτλο "The Seraphic Clockwork".

Οι Vanden Plas ανήκουν στις μπάντες που πλέον έχουν βρει την φόρμουλα πάνω στην οποία θέλουν να δουλεύουν και το όραμά τους είναι ξεκάθαρο και με το νέο album. Πολυδιάστατο concept πάνω στο οποίο στήνουν τις progressive μουσικές τους δομές, με την παραδοσιακή έννοια του όρου φυσικά. Τουτέστιν, συνθέσεις διάρκειας αυστηρώς μεγαλύτερης των 5 λεπτών, λυρικά φωνητικά, με αρκετές αλλαγές και ύπαρξη ικανοποιητικού χώρου για solo κιθάρας και πλήκτρων. Ως εκ τούτου, το μείζον ζήτημα κατά την ακρόαση του δίσκου δεν είναι η καινοτομία και η διαφοροποίηση, αλλά η έμπνευση και η δύναμη των συνθέσεων και των ερμηνειών.

Ο πιο εύκολος τρόπος να απορρίψει κάποιος ένα άλμπουμ σαν το "Seraphic Clockwork" είναι να βάλει το mp3 να παίζει, ενώ παράλληλα ασχολείται με ένα σωρό άλλα πράγματα. Καλώς ή κακώς ένα μεγάλο ποσοστό ακροατών έτσι υποδέχεται τη μουσική σήμερα, μόνο που όταν μιλάμε για πολυδιάστατη μουσική πρόταση που σε πρώτες ακροάσεις δεν παρουσιάζει κάτι ρηξικέλευθο στα αυτιά σου, αυτή η προσέγγιση δεν μπορεί να αναδείξει την ποιότητα της. Για να εκτιμήσει λοιπόν κάποιος τη μουσική που κρύβεται μέσα στο νέο δίσκο των Vanden Plas πρέπει να αφιερώσει λίγο χρόνο και προσοχή ανακαλύπτοντας όμορφα σημεία στις μακροσκελείς συνθέσεις του.

Σε σχέση με τον προκάτοχό του, θα έλεγα πως υπολείπεται ως προς το ευκολομνημόνευτο των συνθέσεων, αφού το "Christ.0" είχε μελωδίες που σου έμεναν μετά τις πρώτες ακροάσεις, κάτι που δεν μπορώ να πω ότι συμβαίνει και με αυτό. Αυτό το γεγονός είναι και το μόνο στο οποίο υστερεί, αφού κατά τα άλλα οι Γερμανοί είναι αξιόπιστοι προς την ποιότητα των συνθέσεων, της παραγωγής και των επιμέρους στοιχείων της κυκλοφορίας . Στο σύνολο της ακρόασης, αν κάτι λείπει από το δίσκο αυτό είναι οι εξάρσεις, τα σημεία εκείνα που θα ξεχωρίσουν κατά την διάρκεια αυτής. Η καλύτερη σύνθεση του δίσκου έρχεται με το 13λεπτο "On My Way To Jerusalem" που κλείνει το δίσκο.

Οι φίλοι του σχήματος (υπάρχουν τέτοιοι στη χώρα μας;) θα ικανοποιηθούν, οι φίλοι του ήχου θα το ακούσουν με ευχαρίστηση και μπορώ να πω πως το "The Seraphic Clockwork" είναι ένα αξιόλογο album, που όμως στερείται των στοιχείων που θα το έκαναν να ξεχωρίσει, την φρεσκάδα των Aspera ή την ιδιαιτερότητα του ήχου των Orphaned Land για να κάνουμε αναγωγή σε δύο πολύ δυνατές φετινές κυκλοφορίες. Συμπαθητικό και καλοδουλεμένο άλμπουμ, που δεν ξεχωρίζει και δύσκολα θα κερδίσει νέο κοινό για το συγκρότημα.
  • SHARE
  • TWEET